Ο άντρας που επί δώδεκα χρόνια προστάτευε τα μυστικά του Καρόλου και της Diana, ο εκπρόσωπος Τύπου της βασίλισσας Ελισάβετ μέχρι το 2000, Dickie Arbiter, αποκαλύπτει σε...
ένα κεφάλαιο από το βιβλίο του On Duty With the Queen όσα έγιναν στο παλάτι αμέσως μετά το θάνατο της πριγκίπισσας.
«Τις πρώτες ώρες μετά το ατύχημα στο Παρίσι οι λεπτομέρειες ήταν λιγοστές, αλλά τουλάχιστον ήταν ζωντανή. Ο μπάτλερ της Diana έμπαινε κλαίγοντας μέσα στο διαμέρισμά μου στο Κένσινγκτον, απελπισμένος για ενημέρωση. Αλλά δεν είχα τίποτα παραπάνω να του πω απ’ ό,τι έβλεπα στην τηλεόραση. Στις 03.00 τα ξημερώματα χτύπησε το τηλέφωνο. Ήταν η Penny Russell-Smith, γραμματέας Τύπου του παλατιού. “Έφυγε” ήταν το μόνο που μου είπε». Τηλεφώνησα αμέσως στα Windsor Castle, Sandringham House και Holyrood House για να τους ζητήσω να κατεβάσουν τις σημαίες τους, ώστε να είναι μεσίστιες, σε ένδειξη πένθους. Το ερώτημα ωστόσο ήταν τι θα κάναμε στο παλάτι του Μπάκιγχαμ; Με την Αυτού Μεγαλειότητα στο Μπαλμόραλ, δεν υπήρχε καμία σημαία στο Μπάκιγχαμ. Όπως υπαγορεύει η παράδοση, η σημαία υπάρχει μόνο όταν η βασίλισσα βρίσκεται μέσα. Έπρεπε, λοιπόν, να υψώσουμε μια μεσίστια σημαία, όταν, κατά παράδοση, δεν έπρεπε να υπάρχει καν σημαία; Ήταν σωστό να αφήσουμε γυμνό το κοντάρι;».
Αυτά ήταν ερωτήματα τα οποία την αυγή της 31ης Αυγούστου του 1997 κανείς στο παλάτι δεν μπορούσε να απαντήσει. Χρειάστηκαν πέντε ολόκληρες ημέρες για να συμφωνήσουν στο να κυματίζει μεσίστια η σημαία, προκειμένου να γλιτώσουν τη δημόσια οργή. Τις επόμενες ημέρες το παλάτι δέχτηκε τα πυρά των ΜΜΕ και τη λαϊκή κατακραυγή γιατί κανένα από τα μέλη της βασιλικής οικογένειας δεν πήγε να αποτίσει φόρο τιμής στην πριγκίπισσα στο Βασιλικό Παρεκκλήσι και γιατί κανείς τους δεν έγραψε στο βιβλίο συλλυπητηρίων.
Μάλιστα ο Dickie Arbiter αποκάλυψε τη σοκαριστική στάση του Κάρολου: «Πήρα τηλέφωνο τον Κάρολο και του πρότεινα να περάσει από το παρεκκλήσι για να γράψει στο βιβλίο των συλλυπητηρίων. “Ε, δεν είμαι σίγουρος. Έχω πολλές δουλειές” απάντησε». Την ίδια στιγμή ο νεοεκλεγείς πρωθυπουργός Tony Blair πιέζει τη βασίλισσα Ελισάβετ να συμμετάσχει στο δημόσιο πένθος, ειδάλλως κινδυνεύει ακόμα και ο θεσμός της μοναρχίας. Προσπάθησε να την πείσει να κηδέψει την Diana σαν πριγκίπισσα, ικανοποιώντας τη λαϊκή απαίτηση. Η βασίλισσα, καθώς από τη μία εξέφραζε τη μοναρχία και την παλιά Βρετανία και από την άλλη δεν είχε και τις καλύτερες σχέσεις με την Diana, επέμενε ότι το συμβάν δεν έχει σχέση με το παλάτι.
Ο Tony Blair όμως, ως νέος εκπρόσωπος των Εργατικών (ιδιαίτερα σημαντικό μετά από μια μακρά περίοδο εξουσίας των Συντηρητικών), αντιλαμβανόταν τη λαϊκή απαίτηση να αναγνωριστεί επίσημα από το παλάτι η προσωπικότητα και η σημασία της Diana. Όλα αυτά είχαν περιγραφεί γλαφυρά στην ταινία The Queen του Stephen Frears, που χάρισε το Όσκαρ Α’ Γυναικείου Ρόλου στην Helen Mirren.
Πηγή
