Ο άνθρωπος στην καθημερινότητα του προσπαθεί να αποφύγει το συναίσθημα του φόβου και για τον σκοπό αυτό καταναλώνει – αποροφά τρομερά αποθέματα ενέργιας.
Το άχγος του φόβου, αυξάνει γρήγορα και ασυναίσθητα το αρχαικό ενστικό εγρήγορσης και επιβίωσης που διαθέτει κάθε άνθρωπος, όμως απο ένα σημείο η λογικη χάνεται, το ένστικτο κυριαρχεί.
Η απουσία λογικής οδηγεί αυτόματα στην εξάπλωση φόβου και άχγους.
Το έντονο άχγος οδηγεί στην ένταση του σώματος και τον τρόμο των άκρων, ζαλάδα και εφίδρωση και σε αδυναμία να ελεχγθούν τα συναισθήματα που μας κατακλύζουν.
Το φοβικό άχγος πολλές φορές μας οδηγεί σε αγοροφοβία όταν βγαίνουμε έξω, ενώ οι εκρήξεις έντονου άχγους σε φόβο σε μικρό η μεγάλο πλήθος του ατόμου και σε κοινωνική φοβία
Όλες αυτές φοβίες μετατρέπονται σε αχγώδη διαταραχή
Οι ασθενείς ιδιόρυθμοι και κρίνουν την συμπεριφορά παράξενη και έχουν μια αυτομομφή και θλίψη για τον εαυτό τους.
Η διέγερση φοβικού συναισθήματος είναι η ικανότητα και ο φυσκός μηχανισμός που διαθέτουμε ως άνθρωποι στον οργανισμό μας εκατομύρια χρόνια
Το άκουσμα ενός κρότου η φόβου μπορεί να οδηγήσει τον εγκέφαλο σε πανικό και τον κινητοποιήσει το σώμα για δράση - μάχη η φυγή.
Όταν όμως το αλάρμ του οργανισμού δεν είναι λογικό και γίνεται συχνά, τότε παραμένει η ένταση και ο πανικός και η αρρωστεια του φόβου μας κατακλύζει.
Όλα ξεκινάνε απο την αμυγδαλή που είναι ο εγκεφαλικός σχηματισμός που βρίσκεται στα δυο ημισφαίρια, η αμυγδαλή παρασύρει και άλλες περιοχές εγκεφάλου όταν είναι διεγερμένη.
Αυτές οι περιοχές παρασύρουν όλα τα εγκεφαλικά κύτταρα σε μια μάχη φυγής η πάλης και η ένταση μας κατακλύζει σε όλο το σώμα.
Κυριος μηχανισμος σύγκρουσης είναι το εγώ με όλες τις ασυνείδητες ορμές και αντιδράσεις που
έχουμε εσωτερικέυσει και το ίδιο προσπαθεί να μας εμποδίσει να τις εκτονόσουμε.
Ο εγκέφαλος ειναι επιβαρυμένος και μια καλύτερη αποθήκευση είναι το κλειδί, γιατί τεμαχίζουμαι πληροφορίες και πρέπει να τις επεξεργαστούμε καλύτερα αργότερα, όμως πολλές φορές μια κραυγή, φωνή, περιστατικό μας κινητοποιεί σκέψη και μας βγάζει στην επιφάνεια μια ανάμνηση με τρομακτικά γεγονότα και έτσι ουδέτερα και άσχετα πράγματα μας προκαλούν έντονο φόβο σαν ειναι πραγματικά.
Το σοβαρό ειναι το μετατραυματικό σύνδρομο και οι τραυματικές εμπειρίες που μας οδηγούν σε ψυχαναγκασμό και ιδεοληψίες που πολλές φορές αναγκαζόμαστε να τις κάνουμε γιατί έχουμε εσωτερικέυση το συναίσθημα και την ανάμνηση την φοβική.
Ο ψυχίατρος και συγγραφεας Δημήτρης Καραγιάννης εξηγεί ποια σκέψη πυροδοτεί την επικράτιση του φόβου στην καθημερινή ζωή και οδηγει σε ψυχαναγκασμό και πανικό.
