Στην διαρκή αγωνία που μας πνίγει εάν θα καταφέρουμε να κρατηθούμε ( και μέχρι πότε) στο κοινωνικό ίστο και η στενοχώρια, τα νεύρα και η κατάθλιψή όταν πλέον έχουμε παραιτηθεί από την προσπάθεια και έχουμε μετατραπείς σε παθητικό θεατή των εξελίξεων, με την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να παρέμβουμε, ότι είμαστε απλώς έρμαιο των περιστάσεων, από τη θέση του παθητικού και παραιτημένου θεατή της ζωής.
Οι διαδοχικές σφαλιάρες που έχουμε δεχθεί σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο (χωρισμοί, εργασιακό και επαγγελματικό αδιέξοδο), οι οποίες μάλιστα απο κάποια στιγμή και μετά άρχισαν να πέφτουνε σαν βροχή, συναθροίζονται με προηγούμενες αρνητικές εμπειρίες ( παιδικά χρόνια) για τις οποίες αισθανόσουν ντροπή, ενοχή, μειονεξία. Γεγονότα και συναισθήματα που όμως έχουμε απωθήσει η έτσι νομίζουμε.
Ολα αυτά έρχονται τώρα ξανά στην επιφάνεια του ψυχισμού σου με μεγαλύτερη ένταση και ορμή και σε πλημμυρίζουν με ντροπή, θλίψη και θυμό.
Αφορμή οι νεές απώλειες που συνάντας στο δρόμο της ζωής και σε κάνουν να εμφανίζεσαι ακόμη πιο απαισιόδοξο, αρνητικό, με έντονες ιδέες ενοχής και αναξιότητας.
Στην φάση αυτή αρχίζεις και δεν ελέγχεις την σκέψη και το συναίσθημα.
Συγχρόνως αρχίζεις να παραμελείς τη προσωπική σου εμφάνιση, αλλά και τις δραστηριότητες σου, επαγγελματικές και κοινωνικές ( αδιαφορείς , τις θεωρείς μάταια , δεν έχεις κουράγιο)
Παράληλα εμφανίζεις διαταραχές στον ύπνο ( αργείς να κοιμηθείς, ξυπνάς νωρίς μέσα στην ένταση) βλέπεις να χάνεις η να παίρνεις κιλά απότομα, να αδιαφορείς για ερωτικές σχέσεις, να αποσύρεσαι στον εαυτό σου.
Εμφανίζεις την καταθλιπτική τριάδα μέσα από την οποία αντιλμβάνεσαι και θεωρείς αρνητικά τον εαυτό σου , τον κοσμο γύρω σου και το μέλλον σου.
Τον εαυτό σου αρχίζεις τον βλέπεις ως ένα ανεπαρκές άτομο, ανάξιο, ανεπιθύμητο και ελαττωματικό σε όλους τους τομείς, κοινωνικό, διανοητικό, ψυχολογικό και ηθικό. Ντρέπεσαι να συναντήσεις φίλους και γνώστους. Πυροβολείς τον εαυτό σου, τον στήνεις και τον εκτελείς. ( αυτομομφές, επικρίσεις)
Τον κόσμο γύρω τον αντιμετωπίζεις ως ιδιαίτερα απαιτητικό και απορριπτικό προς εσένα κάτι που σε απογοητεύει και σου αποστερεί την πηγή άντλησης ευχαρίστησης. ( Να βγείς μια βόλτα με την παρέα, να πιείς ένα ποτό)
Δεν μπορείς παρά να βλέπεις το μέλλον σου ζοφερό, χωρίς εναλλακτικές λύσεις και μάταιη την προσπάθεια για ανατροπή των δεδομένων αυτών, αλλά και την δική σου, επιβίωση. ( Δεν έχω δυνάμεις να ξαναπροσπαθήσω, δεν έχω ευκαίριες, δεν βρίσκω συμμάχους, είναι μάταιο να το επιχειρήσω)
Άλλωστε στην συναισθηματική και ψυχική κατάσταση που βρίσκεσαι ( ψυχική κόπωση, συναισθηματική ένταση), αλλά και στο γενικότερο κοινωνικοικονομικό περιβάλλον μέσα στο οποίο ζούμε είναι δύσκολο να βρείς ένα πλαίσιο πρόθυμο να στηρίξει, να σε βοηθήσει να βγείς απο το πηγάδι που έχεις πέσει μέσα και σου φαίνονται όλα σκοτείνα, μάταια και δυσμορφά)
Βρίσκεσαι για τα κάλα στην θέση του παραιτημένου θεατή της ζωής που δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει και δεν έχεις πια κουράγιο, δεν έχεις καμία ορατή διέξοδο για το μέλλον.
Όλα αυτά τα καταθλιπτογόνα σχήματα είναι αναποτελεσματικά, δυσπροσαρμοστικά και διερμηνεύουν την καθημερίνη εμπειρία με ένα ζημιογόνο τρόπο για την ψυχολογία και την ύπαρξη σου.
Φυσικά δεν γίνονται όλα αυτά ξαφνικά και αναίτια, αντίθετα σχετίζονται συχνά με μια απώλεια (αγαπημένο προσώπο, χώρισμος, εργασία) και ύστερα ακουλουθεί η συμβολική (απώλεια αυτοεκτίμησης).
Όμως τα συμπώματα δεν εμφανίστηκαν τυχαία σ΄εσένα με τόση ένταση, βρήκαν έδαφος να αναπτυχθούν στην προυπάρχουσα ευαισθησία του ψυχίσμου και στην ευαλωτότητα σου.
Σαν παιδί δεν αισθάνθηκες ότι ανήκεις σε ένα σύνολο, σε μια ομάδα ανθρώπων, που επικοινωνούν μεταξύ τους, που σε εμπιστεύονται, υπολογίζουν τη γνώμη σου , σου δίνουν εξηγήσεις για όλα, κάνουν πραγματικό διάλογο μαζί του και μεταξύ τους, εκφράζουν τα συναισθήματά τους , με αγάπη και τρυφερότητα, αλλά διδάχθεις να λύνεις τις διαφορές σου, με εκρήξεις, φωνές, άσκηση βίας οποιασδήποτε μορφής.
Και όλα αυτό δεν το άντεχες, σε πλήγωνε, ένιωθες ντροπή και θλίψη.
Ετσί και τώρα μπροστά στις νέες δυσκολίες και απογοητέυσεις μένεις απαθής, νωχελικός και εάν αντιδράσεις συνήθως αντιδράς λανθασμένα, αφού αναλώνεσαι σε μια ατέρμονη και άγονη αναζήτηση του " τι φταίει" άλλοτε με αυτομομφή ( είμαι ανάξιος, ανήμπορος, δεν αξίζω) και άλλοτε με ετερομομφή (με πούλησαν και πάλι, τα ίδια πάντα σ΄επανάληψη),
Όμως ζείς ένα βάσανο, με πολύ ψυχικό πόνο,ένα "στενάχωρο" συναίσθημα κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ημέρας), άγχος( δυσφορία στο στήθος, ανησυχία, νευρικότητα), απελπισία και ανηδονία(δηλαδή προτερες ευχάριστες δραστηριότητες δεν σε ικανοποιούν πλέον) ζείς σα να είσαι σ΄ ενα ερημονήσι.
Η μοναξία στο επίκεντρο της ζωής σου, εκτοπίζοντας όλες τις άλλες σχέσεις, ενδιαφέροντα, ασχολίες.
Μια ζωή χωρίς νόημα και χωρίς στόχους, γεμάτη πόνο και μοναξιά.
Φυσικά στον ψυχισμό σου προυπήρχαν τραυματα απο πρώϊμες παιδικές εμπειρίες ζωής όπου ήταν συχνές διενέξεις μεταξύ των γονέων τους με διαρκής απειλές εγκατάλειψης που προκαλούν τώρα νέα και πιο ισχυρα αισθήματα μειονεξίας, αυτοαπόρριψης.
Σαν παιδί αποτελούσες μέρος ενός δυσλειτουργικού «κλειστού» οικογενειακού συστήματος που καλιεργούσε την αστάθεια και τη σύγχυση ρόλων, λειτουργιών και εννοιών. Το οικογενειακό πλαίσιο που μεγάλωσες δεν είχε συνοχή και πλαίσιο στήριξης, είχε γίνει ένας χώρος αναγκαστικής συμβίωσης ατόμων, που εκφράζονται βασικά με τη βία, άμεση ή έμμεση, φανερή και συγκαλυμμένη.
Είναι λογικό μετά απο τόσες καταπονήσεις να έχεις αδειάσει απο δυνάμεις (συναισθηματικές και ψυχικές), έχεις ζήσει προβληματα με τηνπρωταρχική ομάδα στήριξης(διατάραξη της οικογένειας από
χωρισμό) είδες να χάνονται ένα- ένα τα υποστηρίγματα της καθημερινότητας σου ( εργασία, συνάδελφοι), να έχεις απώλεια νοήματος) και τέλος προβλήματα που σχετίζονται με το κοινωνικό σου περιβάλλον( ζείς πλέον μέσα στην μοναξιά).
Χρείαζεσαι βοήθεια και να σε υποστηρίζουν στην επαναφορά της συναισθηματικής και κοινωνικής ισορροπίας σου.
Αρχικά να μιλήσεις σε κάποιον, να σε βοηθήσει νοηματοδοτήσεις τις απώλειες που βίωσες, να καταλάβεις τους λόγους που σου προκαλούν τις αρνητικές βασικές πεποιθήσεις για τον εαυτό σου.
Να σου εξηγήσει ότι μετά την τόση συναισθηματική και ψυχική ένταση που έχεις βιώσει είναι λογικό να έχεις χαμηλή ανοχή στα δυσάρεστα
συναισθήματα ( το παραμικρό αρνητικό περιστατικό σε θλίβει), να κατανοήσεις οτι όλο αυτό που βιώνεις επηρεάζει σημαντικά τόσο την δυνατότητά
να καταβάλεις προσπάθεια σε προσωπικό και κοινωνικό επίπεδο (ενδεχόμενο νέας απώλειας), όσο και τις αναζητήσεις νέες στενές διαπροσωπικές
σχέσεις (ενδεχόμενο απόρριψης)
Οι ελάχιστες διαπροσωπικές σου σχέσεις χαρακτηρίζονται από έλλειψη διεκδικητικότητας και παθητικότητας.
Τώρα χρειάζεσαι μια ασφαλής βάση, ένα πρόσωπο που θα σε περιβάλει μ’ εμπιστοσύνη, συναισθηματική κατανόηση, ζεστασιά αυθεντικότητα και ενθάρρυνση.
Να σε στηρίξει στην αλλαγή της προσωπικότητας και της στάσης ζωής, μέσα από τη συνειδητοποίηση όλων εκείνων των λόγων που σε έκαναν σε αυτή την στιγμή της ζωής σου να μην αντέχεις την καθημερινότητα σου να αποτραβηχθείς στην θλίψη και την μοναξία.
Μια αυθέντικη σχέση που θα συμβάλει με λόγια και συναίσθημα στην εξάλειψη σκέψεων απειλής εαυτού, στην μείωση αγχωτικών και κυρίως στην βελτίωση του συναισθήματος και της αυτοεικόνας
Είναι μια επώδυνη διαδικασία μεταμόρφωσης σου, σε κοινωνικό άτομο, ικανό να αναλάβει τις ευθύνες της ζωής του, να διεκδικήσει τα δικαιώματά του, να λειτουργήσει συλλογικά και δημιουργικά, να θέσει στόχους που δίνουν νόημα και περιεχόμενο στη ζωή σου.
Όλα θέλουν τον χρόνο τους και εσυ ακόμη περισσότερο.
Στο παράκατω βίντεο συγγραφέας και ψυχοθεραπευτής, ρίχνει φως σε σκοτεινές πτυχές του ψυχισμού μας και μιλά για το αντίδοτο στις δυσκολίες.
