Από την μαγεία στην μαφία

Δανείζομαι την ατάκα ενός κυβερνητικού παράγοντα για να αποτυπώσω το ίχνος που αφήνει στην... σκέψη του κάθε φιλάθλου ή και απλού παρατηρητή η εικόνα από τα λογής έκτροπα που χρόνια παρακολουθούμε σε πολλούς, δυστυχώς, αγωνιστικούς χώρους.

Μια από τις αιτίες που «η εθνοσωτήριος επανάστασις της 21ης Απριλίου» αποφάσισε να επέμβει, λέει, ήταν -πέρα από τις συρράξεις στο κοινοβούλιο- και τα γεγονότα σε ένα ποδοσφαιρικό αγώνα όπου οι θεατές θεώρησαν το αποτέλεσμα σικέ και κατέστρεψαν το γήπεδο. Λίγα χρόνια μετά ο υπουργός αθλητισμού της κυβέρνησης αυτής μετέφερε την εικόνα της Παναγίας της Τήνου στο Γουέμπλει για να βοηθήσει την ελληνική ομάδα να κερδίσει τον αγώνα όπου και ηττήθει κατά κράτος (ομάδα και Παναγία ομού).

Αναφέρω το γεγονός για να καταδείξω πως όταν πορευόμαστε με υποκρισία και ανοησία δεν υπάρχει περίπτωση να βρούμε λύση στα προβλήματα που μας απασχολούν και μας ταλανίζουν για δεκαετίες ατελείωτες.

Λύσεις, στα κάθε είδους προβλήματα, υπάρχουν και έχουν ήδη εφαρμοστεί από άλλες χώρες που τα βρήκαν μπροστά τους πριν από εμάς. Το να προσπαθούμε κάθε φορά να ανακαλύψουμε ξανά τον τροχό καταντά γελοίο και εξόχως αναποτελεσματικό.

Σε μια χώρα που, κατά γενική ομολογία, αναγνωρίζεται ως χαρισματική λόγω κλίματος, φυσικής καλλονής, μοναδικών γεωργικών προϊόντων, πλούσιας ιστορικής - πολιτιστικής κληρονομιάς και εξόχων αρχαιολογικών θησαυρών, το να καταντάμε να ζούμε μες την μιζέρια και την απελπισία είναι κρίμα κι άδικο.

Και σε αυτό δεν ευθύνεται ουδείς ξένος εχθρός, ουδείς ντόπιος ολιγάρχης, ουδείς πράκτορας ή Εφιάλτης.

Το σκότος βρίσκεται στο μυαλό μας που αδυνατεί να εννοήσει ότι μόνο ενωμένοι και με ειλικρίνεια, συνεννόηση, ομόνοια, συνεργασία και αλληλοσεβασμό μπορούμε να βγούμε από το έρεβος της ανωμαλίας στην αυγή της δημιουργίας και την ανάπτυξης.

Παρακαταθήκη μας το άφησε και ο εθνικος μας ποιητής

η διχόνοια που κρατάει
ένα σκήπτρο η φθονερή
καθενός χαμογελάει
παρ’ το λέγοντας κι εσύ
-------------------

μην ειπούν στον στοχασμό τους
τα ξένα έθνη αληθινά
σαν μισούνται ανάμεσο του
δεν τους πρέπει ελευθερία


Στο χέρι μας είναι να εννοήσουμε, να ομονοήσουμε και να μεγαλουργήσουμε.

του Γιάννη Μουζάκη