Πραγματοποιήθηκε την Παρασκευή στις 22 Μαρτίου στο συνεδριακό κέντρο Ι. Βελλίδης στη Θεσσαλονίκη η εκδήλωση με θέμα...
«Διάλογος πολιτών για την Ευρώπη». Η διοργάνωση δεν είχε διαφημιστεί πολύ στην πόλη μας για λόγους ασφαλείας. Πρόκειται για μία εκδήλωση στην οποία η Αντιπρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Viviane Reding απαντά και συζητά με πολίτες τις ερωτήσεις τους. Ενδιαφέρουσα περίπτωση ειδικά τώρα που οι Ευρωσκεπτικιστές αυξάνονται καθημερινά.
Τα ερωτήματα που έθεσε ο κόσμος στην Αντιπρόεδρο ήταν πάσης φύσεως. Ανεργία, εμπιστοσύνη σε Ελληνικές επιχειρήσεις, ορυχεία χρυσού, ΕΥΑΘ, ευρωεκλογές και πολλά άλλα. Μπορείτε να βρείτε μάλιστα ερωτήσεις και στο twitter αναζητώντας την λέξη #EUDeb8 οι οποίες μάλιστα θα απαντηθούν τις επόμενες μέρες και θα αναρτηθούν στο διαδίκτυο.
Τι μου άρεσε.
Η αντιπρόεδρος στην αρχή και στο τέλος της ομιλίας της μίλησε στα ελληνικά. Μάλιστα μας ευχήθηκε και «καλή εθνική γιορτή» ενόψει της 25ης Μαρτίου. Το κοινό ήταν αντιπροσωπευτικό. Από φοιτητές και νεολαίους μέχρι επαγγελματίες, γονείς, υπουργούς και καθηγητές Πανεπιστημίου. Η δυνατότητα της αντιπροέδρου να δείξει ότι πιστεύει αυτά που λέει. Η δυνατότητα να αφουγκραστούν οι Ευρωπαίοι την αγωνία του μέσου Έλληνα καθώς υπήρξαν επικριτικές ερωτήσεις που καταχειροκροτήθηκαν από το κοινό.
Τι δεν μου άρεσε.
Ότι χορτάσαμε από ευχολόγια. Προφανώς δεν περίμενα μία επικοινωνιακή εκδήλωση να λύσει τα προβλήματά μας. Ούτε να πάρουμε απαντήσεις σε ερωτήματα όπως «που είναι η υποτιθέμενη αλληλεγγύη των κρατών-μελών της ένωσης όταν η τρόικα επιβάλλει απάνθρωπα μέτρα;»
Υπάρχει όμως και κάτι χειρότερο κατ’ εμέ. Η δήλωση της Αντιπροέδρου ότι είναι υπέρ της μετεξέλιξης της Ε.Ε σε Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης. Κάτι το οποίο ανέφερε και ο δήμαρχος της πόλης Μπουτάρης στον γραπτό του λόγο. Το αναφέρω γιατί δε θυμάμαι το Δήμαρχο να διαβάζει συχνά τα λόγια του και να είναι προσεκτικός. Συνηθίζει να τα λέει χωρίς χαρτιά και αυθόρμητα.
Και τώρα ρωτάω εγώ μιας και αυτή ήταν η φιλοσοφία της εκδήλωσης: «Πως περιμένετε ο μέσος πολίτης να υποστηρίξει τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρώπης όταν ο ίδιος ο οργανισμός τα τελευταία χρόνια δεν ενδιαφέρεται για τους λαούς αλλά μόνο για τους αριθμούς και το χρηματοπιστωτικό σύστημα;»
Δεν περιμένω απάντηση που να με πείθει. Επίσης δεν θέλω αυτή την ομοσπονδία αλά USA γιατί δε θέλω να έχω μία εθνική γιορτή τύπου “4 July” αλλά οι Έλληνες να θυμούνται και να τιμούν τους παππούδες μας που μάτωσαν στα βουνά της Πίνδου, τις ηρωικές μορφές του 1821, την αυτοκρατορία του Βυζαντίου και τον αρχαιοελληνικό πολιτισμό.
Προσωπικά μου αρέσει η ιδέα της ενωμένης Ευρώπης. Τόσο σε διπλωματικό επίπεδο όσο και ιστορικό. Αλλά όχι έτσι, η κατάσταση έχει εκτραχυνθεί. Δεν υπάρχουν ισότιμα μέλη. Οι βόρειοι κερδίζουν από την κρίση των Νότιων. Τα δε κράτη οι τεχνοκράτες τα αντιμετωπίζουν σαν εταιρείες. Άλλο όμως μία επιχείρηση και άλλο εκατομμύρια κόσμου. Όσον αφορά τους «μνημονιολάγνους» οι οποίοι λατρεύουν άκριτα σχεδόν κάθε τι που εναντιώνεται στην ελληνική οικονομία θέλω να τους πω πως ναι, ξέρουμε πως η οικονομία μας έχει πρόβλημα. Ναι, θέλουμε τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις για να αλλάξουμε. Αλλά όλα αυτά πρέπει να γίνουν με επίκεντρο τον άνθρωπο και όχι με απάνθρωπα μέτρα.
Αν δε τα καταλάβουν όλα αυτά οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα ακολουθήσουν και άλλοι Grillo, και άλλα ΟΧΙ, και άλλη κρίση.
Για την ιστορία το κοινό ψήφισε δύο φορές στην ερώτηση “Πιστεύετε πως έχετε φωνή στην Ευρώπη”. Μία φορά στην αρχή όπου αν δεν κάνω λάθος το 60% περίπου απάντησε όχι και μία φορά στο τέλος όπου απάντησε όχι το 73% των παρισταμένων! Τροφή για σκέψη λοιπόν στην Αντιπρόεδρο Viviane Reding η οποία έφυγε λέγοντας αυτολεξεί “Έχω Ελλάδα στην καρδιά μου, ήλιο, θάλασσα και ιστορία της, σας ευχαριστώ.”
