Εδώ είμαστε και πάλι.
Αν και βρισκόμαστε στον «κρίσιμο» (κατά τους πολιτικούς) μήνα λόγο εκλογών, (αυτό είναι το ζόρι τους άλλωστε, μην τους διαολοστείλουμε), εγώ επανέρχομαι στο αμαρτωλό θέμα των...
Κέντρων Πιστοποίησης Αναπηριών, γιατί η ταλαιπωρία, το μαρτύριο του κοσμάκη συνεχίζεται με διάφορους τρόπους.
Βλέπετε, στη χώρα της γραφειοκρατίας, της απανθρωπιάς και της λαμογιάς, το ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ πράγμα που θα απασχολούσε κάποιον από την πολιτική σκηνή της χώρας, και ειδικά κάποιον της «κυβέρνησης», είναι το πώς θα σταματήσει η ταλαιπωρία του κοσμάκη.
Προτεραιότητα έχουν οι ψήφοι, τα γκάλοπ, οι καρέκλες.
ΚΑΝΕΙΣ δεν νοιάζεται στο «κράτος πρόνοιας» που ζούμε για τους χιλιάδες νεκρούς από αυτοκτονία.
Θα νοιαστεί για τους ανάπηρους;
Σωπα μωρέ!
Για διαβάστε ΣΥΝέλληνες τι γράφει μια μητέρα σε ένα από τα χιλιάδες forum που υπάρχουν στο διαδίκτυο.
Άλλο ένα δείγμα, για να μην ξεχνάμε πόσο επικίνδυνοι είναι όλοι αυτοί που κρατούν το τιμόνι της χώρας, πόσο εκτός τόπου και χρόνου είναι εκείνοι που είναι «υπεύθυνοι» (κατά τα άλλα) για την υγεία, την ύπαρξη της, για την σωστή της λειτουργία.
«…..νέο μέλος και εγώ εδω, κ μαμά παιδιού με ειδικές ανάγκες με αναπηρία πάνω από 80%... αν υπάρχει κάποιος εδω να ανταλλάξουμε απόψεις, ενώ περάσαμε από επιτροπή τον Μάρτιο του 2014 και πήραμε απάντηση τον Απρίλιο του 2014, μας έδωσαν μόνο 5 χρόνια ενώ έχει ψηφιστεί νόμος τον οκτωβρη του 2013 για τις 43 παθήσεις επ αόριστον (ανήκουμε σε μια από αυτές...)
δεν πάνε καλά... είναι άδικο για το παιδί μου αυτό... έκανα αίτηση ως προς αλλαγή του χρόνου αλλά πρέπει να περιμένω πάλι δυο μήνες... έτσι μου ειπανε... ταλαιπωρία στην ταλαιπωρία...
και απελπισία συνάμα... δεν μπορώ να καταλάβω όταν υπάρχει ένας νόμος γιατί δεν τηρείται...»
Δείτε τώρα και δυο από τις απαντήσεις που πήρε η συγκεκριμένη μητέρα.
«Γιατί ζούμε στην πανέμορφη Ελλάδα!!!!!!!
κάτι είχε δει ο Σεφέρης κι΄έγραψε
"όπου κι΄ αν κοιτάξω, η Ελλάδα με πληγώνει"»
«Πρώτα απ' όλα, ΔΕΝ θα έπρεπε να υπάρχει όλη η ταλαιπωρία, όλο το χαρτοβασίλειο, όλη η αναμονή, γιατί πολύ απλά μας έχουν ΟΛΟΥΣ φακελωμένους.
Διαδικασίες που μπορούν πραγματικά να τελειώσουν σε λίγα λεπτά, εδώ χρειάζονται μήνες.
Κατά τα άλλα, οι υπηρεσίες είναι εξοπλισμένες με μηχανογράφηση!
Μόνο που το στυλό και το χαρτί πάνε σύννεφο και πάλι.
Δεύτερον, στην χώρα μας ΠΟΙΟΙ νόμοι εφαρμόζονται;
Τρίτον, αναρωτήθηκες αν οι επιτροπές και οι γραφιάδες έχουν ανοίξει και διαβάσει τον όποιο νόμο τους στέλνει η υπηρεσία τους;
Σου εύχομαι ολόψυχα να ξεμπλέξεις όσο γίνεται πιο γρήγορα.».
Πραγματικά, είναι ΑΔΙΚΟ για το παιδί της κυρίας, για ΟΛΑ τα παιδια που περνούν τέτοια περιπέτεια, για ΟΛΟΥΣ που μπλέκουν στα γρανάζια της γραφειοκρατίας, μα πάνω απ’ όλα της ΑΔΙΑΦΟΡΙΑΣ.
Κάποιοι θα πουν, «έλα μωρέ, τι μας νοιάζει εμάς τώρα αν η κυρία αυτή, αν οποιοσδήποτε άλλος, ταλαιπωρείται από τα ΚΕΠΑ, από την αναμονή, από….. Εμείς έχουμε άλλα προβλήματα».
Κι όμως φίλοι μου, μας νοιάζει ΟΛΟΥΣ γιατί θα μπορούσε να ήταν το ΔΙΚΟ ΜΑΣ παιδί στη θέση του παιδιού της κυρίας και πάρα πολλών άλλων παιδιών (πιστέψτε με είναι πολλά…), κάποιος συγγενής μας, η ακόμα να ήμασταν και εμείς.
Η κυρία αναρωτιέται γιατί δεν τηρείται ο νόμος.
Ας της δώσουν απάντηση οι «αρμόδιοι».
Τολμούν να βγουν να μιλήσουν;
