Εδώ και χρόνια αρθρογραφώ εναντίον της κίβδηλης Ευρωπαικής Ένωσης και
της δήθεν ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας...
Έχω αναφερθεί σε άρθρα μου και ως υποψήφιος Ευρωβουλευτής παλαιότερα,
στον συσχετισμό της λαθροεισβολής των απανταχού «κατατρεγμένων» και
της Ισλαμοποίησης της Ελλάδος η οποία και μας αφορά πρωτίστως, αλλά και κατ επέκτασιν ολάκερης της Ευρώπης ως Ηπείρου, στην υιοθέτηση των συγκρουσιακών μοντέλων, ανάμεσα στον «παλαιό κόσμο» και την «νέα
εποχή» της αθείας, της υπόθαλψης σε βαθμό κακουργήματος κάθε είδους
ανωμαλίας και το πως όλη αυτή η έκρυθμη κατάσταση η οποία απο τα
συστεμικά μέσα και τα φερέφωνα τους χαρακτηρίζεται και πλασάρεται ως
«δημοκρατία» και «ελευθερία λόγου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων», τείνει
κάθε φορά να φέρει τις κοινωνίες του δυτικού κόσμου στο χείλος της
σύγκρουσης, εξωτερικής και εσωτερικής.
Μιάς σύγκρουσιακής πορείας η οποία δείχνει μη αναστρέψιμη υπό τις
παρούσες οικονομικοκοινωνικοπολιτικές συνθήκες.
Το τέλμα στο οποίο έχουμε ήδη βρεθεί, είναι πλέον προφανέστατο και
απο τον πλέον αδαή.
Μόνον όποιος διατηρεί συμφέροντα πλέον, κεκτημένα ή είναι απλώς
ηλίθιος υποστηρίζει ακόμη την «Ευρωπαική προοπτική» της χώρας μας. Ο
ευρωσκεπτικισμός έως και ο ευρωαρνητισμός ΑΥΤΗΣ της «Ευρωπαικής
ένωσης» , βρίσκεται σε τροχιά ανόδου με γεωμετρική πρόοδο όπως και ο
απολυταρχισμός και η άνοδος των εθνικιστικών κινημάτων, θυμίζοντας σε
όλους καταστάσεις μεσοπολέμου.
Αναφορικά δε με την περίπτωση μας εντός «Ευρώπης» και επειδή τίποτε
δεν είναι τυχαίον στην ζωή, πόσο μάλλον στην πολιτική την ίδια, ο
συσχετισμός της άκρατης λαθροεισβολής με τις αρχές του Ελληνικού
κράτους σε ρόλο παρατηρητή, ναυαγοσώστη και καταγραφέα, σε ρόλο ας μου
επιτραπεί η έκφραση που δεν την συνηθίζω στο ύφος των κειμένων μου,
«ματάκια» των γεωπολιτικών και άλλων εξελίξεων, με την χώρα υπό
διάλυση και το συγκεκριμένο πολιτικό και γεωπολιτικό timing, δεν είναι
καθόλου τυχαία, διότι πόλεμοι γίνονταν πάντοτε και σε όλες τις εποχές,
τώρα όμως συμβαίνει η άκρατος λαθροειβολή και επαναλαμβάνω εμφατικά
τον όρο.
Το «τυράκι» λοιπόν υπήρξέ η αθρόα δανειοδότηση της χώρας, η μή
παραγωγικές επενδύσεις, το τάισμα ενός ολάκερου λαού με νοοτροπίες του
ύφους «με δανεικά και χωρίς ιδανικά» και η «εξαθλίωση της γραβάτας»
και της δήθεν Ευρωπαικής προοπτικής, μαζί με τις κλεψιές, τις ψευτιές
και τα συναφή.
Η φάκα απο την άλλη μεριά είναι η σκλαβιά για γενιές ολάκερες
διαμέσω μιάς κουστωδίας τραπεζιτικών συμφερόντων τα οποία εκφράζονται
διαμέσω της Γερμανίας ή της Γαλλίας ή και ακόμη της Αγγλίας, αλλά επί
της ουσίας εξυπηρετούν το ίδιο αφεντικό, το οποίο δεν είναι παρά το
στυγνό κέρδος και η εκμετάλλευση.
Εκεί που όλοι εμείς βλέπουμε τον ήλιο και την θάλασσα, κάποιοι
βλέπουν τουρισμό, ξενοδοχεία, επιχειρήσεις και χρήμα, εκεί που εμείς
βλέπουμε ανθρώπους κάποιοι βλέπουν απλώς νούμερα, χαρτιά και έσοδα.
Διαφορετικοί κόσμοι συγκρούονται εδώ. Ο πανανθρωπισμός και
ανθρωποκεντρισμός του αρχαιοελληνικού κόσμου, το φιλότιμο λέξη
μοναδική στην Ελληνική γλώσσα, ο σωστός ανθρωποκεντρισμός που
ενέπνευσε την αναγέννηση κάποτε στην δυτική Ευρώπη και ο κακώς
εννοούμενος «ανθρωπισμός» του διεθνισμού ο οποίος θέτει κατά το δοκούν
τα «ανθρώπινα δικαιώματα» δια τα οποία και υποτίθεται κόπτεται, υπέρ
άνω του συνόλου και της κοινωνικής ευημερίας, σε έναν άκρατο λαικισμό
που σκοπό έχει την υποδούλωση της ανθρώπινης φύσης μέ τα ίδια της τα
πάθη τα οποία εκτρέφει οχι αναίτια.
Κυρίες, κύριοι εναπομείναντες νουνεχείς σε τούτον τόπο. Δεν υπάρχει
ξανατονίζω Ευρωπαική προοπτική.
Αν η χώρα αυτή θέλει να δεί ξανά τις μέρες που τις αξίζουν στο
διεθνές στερέωμα χρειάζεται να εκφύγει της «Ευρωπαικής προοπτικής –
μέγγενης» και να δεί την ΒΑΛΚΑΝΙΚΗ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ της κατά το όραμα του
Ρήγα ως λύση για τη κρίση μέσα σε ένα παγκοσμιοποιημένο διεθνές
περιβάλλον.
Διαθέτουμε τα υπερόπλα της διατροφής και των καιρικών συνθηκών, τα
μόνα υπερόπλα του πλανήτη, αλλά δυστυχώς έχουμε πέσει απο εθνεγερσίας
και εντεύθεν στην παγίδα των δυτικών Ευρωμαιμούδων του δικού μας
πραγματικού Ευρωπαικού Πολιτισμού, διότι μόνον ως κακώς μαιμουδίζοντες
διαβιούν οι εν λόγω (Μην ξεχνάτε πως ακόμα και το όνομα Ευρώπη ανήκει
σε εμάς), στην διχόνοια που έχουν σπείρει τεχνιέντως στους Βαλκανικούς
λαούς ώστε να τους εκμεταλλέυονται έναν προς έναν ευκολότερα.
Μιά νέα «μεγάλη ιδέα» υπό τις παρούσες εξαιρετικώς πιεστικές
συνθήκες θα ήταν ασφαλώς η «Βαλκανική ένωσις», ως αντίμετρο στην
«Ευρώπη» του εκφυλισμού, της αθείας, του νεοφιλελευθερισμού του
άκρατου, της ασυδοκρατίας, της επικράτησης των λίγων έναντι των
πολλών.
Πρόκειται για ένα όραμα, μιά ιδέα αν το θέλετε, μιά έμπνευση της
στιγμής, το οποίο δεν μπορεί να έρθει είς πέρας πρακτικώς για την ώρα,
απαιτεί πραγματικούς ηγέτες που να βλέπουν διακόσια χρόνια εμπρός,
αλλά ίσως να είναι η μοναδική λύση για το πρόβλημα άπαξ και δια
παντός, μέσα επαναλαμβάνω σε αυτόν τον συρφετό της παγκοσμιοποιημένης
αγοράς όπου αναγκαστικώς διαβιούμε.
