Οι μυρμηκίες προκαλούνται από κάποιους τύπους του ιού των ανθρώπινων θηλωμάτων (HPV) και είναι καλοήθεις βλάβες (εξογκώματα) του δέρματος...
Σχηματίζονται όταν ο ιός εισχωρήσει στο δέρμα, συνήθως μέσω μικροτραυματισμού. Ο ιός προκαλεί ταχύ πολλαπλασιασμό των κυττάρων στο εξωτερικό στρώμα του δέρματος. Συνήθως, οι μυρμηκίες έχουν το χρώμα του δέρματος, ωστόσο μπορεί να είναι και σκουρότερες, τραχιές ή λείες.
-Υπάρχουν διαφορετικοί τύποι μυρμηκιών;
Οι κοινές μυρμηκίες βρίσκονται οπουδήποτε στο δέρμα. Το πιο συνηθισμένο σημείο είναι στα δάκτυλα και στη ραχιαία επιφάνεια των χεριών (είτε λόγω χειραψίας με πάσχοντες ή εξαιτίας της συχνότερης επαφής με μολυσμένα αντικείμενα).
Υπάρχουν ακόμη:
–Μυρμηκίες παλαμών.
–Πελματιαίες, που αναπτύσσονται στα πέλματα και τα σημεία στήριξης. Είναι η μόνη περίπτωση που ίσως η εντόπιση είναι κάπως επώδυνη διότι λόγω του βάρους του σώματος η μυρμηγκιά δεν μπορεί να αναπτυχθεί προς τα έξω και αναπτύσσεται προς τα μέσα στο πέλμα. Στην περίπτωση αυτή, πονάει σα να έχουμε ενα ξένο σώμα (πχ αγκαθάκι). Πολλές φορές γίνονται καθυστερημένα αντιληπτές γιατί θεωρούμε ότι είναι τύλλος («κάλος»). Αυτή είναι και η μορφή μυρμηκίας που είναι και η πιο δύσκολη θεραπευτικά.
-Οι επίπεδες μυρμηκίες είναι συνήθως μικρότερες και πιο λείες. Αναπτύσσονται σε μεγάλο αριθμό, ακόμη και 20 έως 100 σε μια περιοχή, συνήθως στο πρόσωπο. Πρέπει να αντιμετωπιστούν άμεσα γιατί το παιδί έχει την τάση να πειράζει τις βλάβες στο πρόσωπο του, οπότε και μεταδίδει τον ιό, από το ένα σημείο στο άλλο.
-Οι νηματοειδείς μυρμηκίες οι οποίες είναι μισχωτές (κρεμάμενες) βλάβες και επίσης βρίσκονται συχνά στο πρόσωπο.
-Πως αποφεύγουμε τη μετάδοση μυρμηκιών στα παιδιά;
Οι ιοί που προκαλούν τις κοινές μυρμηκίες μεταδίδονται με άμεση επαφή από παιδί σε παιδί. Ακόμη, έμμεσα με την επαφή σε προσωπικά αντικείμενα ή από κοινόχρηστους χώρους, όπως δημόσια λουτρά, πισίνες. Μόλις ο ιός μολύνει το δέρμα, απαιτεί κάποιο χρονικό διάστημα (χρόνος επώασης) μέχρι και κάποιων μηνών προτού εκδηλωθεί και γίνουν ορατές κλινικά, οι βλάβες που προκαλεί. Ο ιός δηλαδή μπορεί να παραμένει ανενεργός και σε λανθάνουσα κατάσταση στο δέρμα για αρκετό χρονικό διάστημα, οπότε δεν μπορούμε να προσδιορίσουμε πότε ακριβώς ήρθε το παιδί μας σε επαφή με τον ιό.
Τα παιδιά γενικώς είναι πιο επιρρεπή σε εμφάνιση μυρμηκιών καθώς δεν έχουν αναπτύξει αντισώματα κατά του ιού και έρχονται συχνότερα σε επαφή με άτομα που έχουν μυρμηκίες.
Μερικά παιδιά είναι πιο ευαίσθητα στις μυρμηκίες από άλλα, όπως τα παιδιά με εξασθενημένο ανοσοποιητικό σύστημα κι εκείνα που τρώνε τα νύχια τους δημιουργώντας μικροσκοπικές πληγές στο δέρμα.
Ωστόσο, ακόμη και παιδιά με υγιές ανοσοποιητικό σύστημα μπορεί να είναι πιο επιρρεπή σε ανάπτυξη μυρμηκιών σε σχέση με άλλα παιδιά
Τα παιδιά αποκτούν τον ιό με πολλούς τρόπους. Ωστόσο, υπάρχουν τρόποι για να μειώσετε τις πιθανότητες το παιδί να αναπτύξει μυρμηκίες.
Ακολουθούν μερικές συμβουλές για να αποφύγετε αυτήν την παιδική δερματική πάθηση:
Ενθαρρύνετε το παιδί σας να φορά σαγιονάρες σε δημόσια πισίνα και σε δημόσια ντους, αποδυτήρια κτλ. Πρέπει το παιδί να φορά αυστηρά τις δικές του σαγιονάρες
Στο σπίτι, αν κάποιος άλλος έχει ένα πρόβλημα με πελματιαίες μυρμηκίες ψεκάσετε ένα αραιό διάλυμα χλωρίνης στο ντους ή στην μπανιέρα, μετά από κάθε χρήση και στη συνέχεια ξεπλύνετε.
Το κάθε παιδί με μυρμηκιές πρέπει να έχει την ατομική του πετσέτα, την οποία και δεν πρέπει να μοιράζεται.
-Πως επιτυγχάνουμε ΠΛΗΡΗ θεραπεία των μυρμηκιών στα παιδιά;
Οι μυρμηκίες είναι μεταδοτικές και πιθανόν να εξαπλωθούν και σε άλλα σημεία του σώματος ή να μεταδοθούν σε άλλα άτομα. Γι’ αυτό το λόγο, είναι καλύτερο να αντιμετωπίζονται αμέσως με θεραπεία.
1) Τοπικά κερατολυτικά σε μορφή λάκας ή κρέμας: Το σαλικυλικό οξύ παραμένει το απλούστερο, αποτελεσματικότερο και ασφαλέστερο φάρμακο, όταν χρησιμοποιείται σωστά τοπικά για τη θεραπεία των μυρμηκιών στο σπίτι. Τα τοπικά κερατολυτικά ωστόσο, αποφεύγονται για χρήση στο πρόσωπο.
2) Κρυοθεραπεία με υγρό άζωτο: Αποτελεί εξαιρετική θεραπευτική μέθοδο ιδίως των κοινών και ομαλών μυρμηκιών και κυρίως του προσώπου. Συνήθως απαιτούνται 2-3 συνεδρίες με μεσοδιαστήματα 3 εβδομάδων.
3) Hλεκτροκαυτηρίαση: Eίναι καλή μέθοδος για μικρές μυρμηκίες αλλά όχι για μεγάλες καθώς αφήνει κρατήρα που αργεί να επουλωθεί.
4) Καυτηρίαση με λέιζερ: Χρήσιμη για μεγάλες μυρμηκίες. Εξαιρετική θεραπεία η οποία όμως απαιτεί συνεργασία από το παιδί, καθώς προηγείται ενέσιμη αναισθησία με ξυλοκαίνη.
5) Χειρουργική αφαίρεση: Είναι χρήσιμη σε μεγάλες μυρμηκιές και ιδίως του πέλματος. Και στην περίπτωση αυτή πρέπει να προηγηθεί τοπική ενέσιμη αναισθησία.
Συχνά, εμφανίζονται υποτροπές ιδιαίτερα μετά απο ατελή θεραπεία ή ακόμη κι όταν πρόκειται για καινούρια επαφή με τον ιό, αν δεν λαμβάνονται τα μέτρα προφύλαξης.
Η οριστική αντιμετώπιση των μυρμηκιών στα παιδιά μπορεί να απαιτήσει αρκετές θεραπευτικές συνεδρίες και άρα αρκετό χρόνο για την πλήρη εξάλειψή τους. Ωστόσο, εάν ακολουθηθεί πλήρως το πρόγραμμα θεραπείας, το αποτέλεσμα είναι εξαίρετο.
Πηγή
