αφορούν τις ικανότητες τους και όχι την εμφάνιση τους.
Συμβουλές υγείας και φροντίδας για βρέφη και παιδιά
Ένα πρόσφατο άρθρο της Daily Telegraph αναφέρει: «Οι γονείς πρέπει να σταματήσουν να λένε στα παιδιά τους ότι φαίνονται όμορφα επειδή δίνουν μεγάλη έμφαση στην εξωτερική εμφάνιση και μπορούν να τα οδηγήσουν σε θέματα εμπιστοσύνης στο σώμα τους αργότερα στη ζωή».
Παρά τις αδυναμίες μου ως μητέρα, εξακολουθώ να διαφωνώ. Δεν νομίζω ότι χρειαζόμαστε μια στάση «όλα ή τίποτα» όταν πρόκειται για φιλοφρονήσεις στα παιδιά μας. Δεν νομίζω ότι υπάρχει τίποτα λάθος στο να πει μια μαμά στην κόρη της ότι είναι όμορφη.
Έχω μια κόρη που δεν της αρέσει να τραβάει τα βλέμματα. Αγαπάει τη σχολική στολή της επειδή με αυτήν μπορεί να ανακατευτεί μέσα στον κόσμο. Προτιμά να πιάνει σε πλεξίδες τα πλούσια κατάξανθα μαλλιά της επειδή δεν θέλει να την κοιτάζουν ή να της κάνουν φιλοφρονήσεις. Δεν θέλει να τρυπήσει τα αυτιά της για να βάλει σκουλαρίκια και δεν θέλει να μάθει τι κάνει η μάσκαρα ή το ρουζ.
Ωστόσο, όταν την κοιτάζω μόλις την παίρνω από το σχολείο, δεν μπορώ να αντισταθώ και της λέω: «Είσαι τόσο όμορφη». Θα ήθελε να προσποιηθεί ότι το μισεί, αλλά το ντροπαλό χαμόγελο της δείχνει οτι της αρέσει. Ωστόσο, τα κομπλιμέντα δεν τελειώνουν εκεί.
Η κόρη μου αγαπά τα μικρά παιδιά, με αποτέλεσμα αυτά να την εμπιστεύονται αμέσως και την ακολουθούν σαν μικρά παπάκια. Είναι επίσης λάτρης των ταινιών και των γατών. Συχνά την επαινώ για την υπομονή της, τη δημιουργικότητά της και την αίσθηση του χιούμορ της.
Και μετά έχουμε και τη δεύτερη κόρη μου. Γεννήθηκε φορώντας βερνίκι νυχιών. Λατρεύει τη μόδα, το μακιγιάζ (αν και της επιτρέπω να φοράει μόνο lip gloss) και όταν μπαίνει σε ένα χώρο, θέλει να τραβάει τα βλέμματα. Λέω και σε αυτήν την κόρη μου ότι είναι όμορφη γιατί, πραγματικά, είναι.
Αλλά είναι επίσης μια παθιασμένη, ελαφρώς αιμοδιψής, αφηγήτρια (υπήρξαν μοιραίες απογοητεύσεις στις ιστορίες της τελευταία), μια δυνατή τερματοφύλακας ποδοσφαίρου, μια αδηφάγος αναγνώστης και μια πολύ καλός φίλη. Την συγχαρώ για το εφευρετικό της μυαλό, την ανδρεία της, την εξυπνάδα της και την συμπονετική καρδιά της.
Επομένως ναι, επαινέστε τις ικανότητες των παιδιών σας. Αλλά μην αφήνετε την ομορφιά τους απ΄έξω. Επειδή σύντομα, ο κόσμος θα τους πει διαφορετικά.
Όταν ήμουν έφηβη, τα παρακάτω επηρέασαν αρνητικά την εικόνα του σώματός μου:
«Θα ήσουν σχεδόν όμορφη αν δεν ήταν έτσι τα μαλλιά σου.» «Φαίνεται σαν να έχεις ηβικές τρίχες στο κεφάλι σου.» «Τι είναι αυτά τα ξύλα που κρέμονται από το σορτς σου; Ω, είναι τα πόδια σου!» «Έχεις κυτταρίτιδα. «Γιατί φοράς σουτιέν; Δεν υπάρχει τίποτα εκεί!».
Αφού απέδειξα στους συνομηλίκους μου οτι είχαν άδικο και στο γυμνάσιο έγινα η βασίλισσα του χορού, ήρθε το τελειωτικό χτύπημα. Άκουσα τον φωτογράφο να ρωτάει «γιατί ψήφισαν την ασχημούλα για βασίλισσα;» μόνο και μόνο για να πάρει ως απάντηση οτι μάλλον ζήλευαν όλοι τα όμορφα κορίτσια, και γι αυτό ψήφισαν εμένα. Την ασχημούλα.
Το ωραίο είναι ωραίο. Όσο υποκειμενική κι αν είναι η ομορφιά, όλοι θα βλέπουν με άλλο μάτι ένα όμορφο παιδί. Αν λοιπόν δεν τονώσουμε εμείς την αυτοπεποίθηση των παιδιών μας, τότε ποιος θα το κάνει; Πώς θα βγουν να αντιμετωπίσουν όλους τους κακόβουλους ανθρώπους που θα τους προσβάλλουν;
Γι’ αυτό λοιπόν, εγώ λέω στα κορίτσια μου οτι είναι όμορφα. Και επίσης τους λέω οτι είναι και έξυπνα, δημιουργικά ή αστεία. Γιατί είμαι μαμά, και θέλω να μπορούν να εμπιστεύονται τον εαυτό τους και να νιώθουν όμορφα με αυτόν.
Πηγή
