Το διάβασα και συγκλονίστηκα αυτό: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/02/blog-post_5499.html. Τι το θελες παλικάρι μου και έξυσες πληγές; Γιατί μου ξέσκισες την ψυχολογία τέλος της εβδομάδας; Γιατί;...
Είμαστε πολύ κοντά σε ηλικία και πολύ κοντά σε αυτά που γράφεις ρε παλικάρι...Τόσο κοντά, που μπερδεύτηκα! Τι σκατά έκανε η προηγούμενη γενιά, γαμώ το φελέκι μου (όπως έλεγε ο συγχωρεμένος ο παππούς μου)...
Αμαρτίες γονέων παιδεύουσι τέκνα...Ναι, ναι ρε γαμώτο, αυτό ισχύει....
Μας κάνατε το χειρότερο κακό...
Μας μεγαλώσατε στα πούπουλα, στα ταξίδια και τη δήθεν καλή ζωή και τώρα να, μας τραβάτε το χαλί κάτω από τα πόδια...Απότομα.
Δεν μας μάθατε ισορροπία γαμώτο...Δεν μας μάθατε τι εστί πείνα...
Δεν μας είπατε ποτέ να ΜΗΝ ονειρευόμαστε και να, κοιτάξτε πόσο σκατά τα κάνατε...
Πόσο μας χαλάσατε τη ζωή...πόσο μας κοροιδέψατε στο ψεύτικο, το ροζ το συννεφάκι...
Που στο διάολο να σταθούμε; Πως να αντιδράσουμε;
Σαστισμένοι 30αρηδες, αυριανά ρομποτάκια αυτών που και επίσημα θα φανερωθούν ως εν δυνάμι αφεντικά μας...
Και όταν θα προσπαθήσουμε για το καλό, όταν θα βγάλουμε λίγη γλώσσα, μας την κόβουν (βλ. το blog και τον πόλεμο)...
Έτσι μας θέλετε...χωρίς όνειρα, άβουλα πλάσματα...χωρίς μέλλον...χωρίς πιστεύω...
Tα όνειρα όμως είναι ακόμα χωρίς διόδια, χωρίς κόστος...
Και όταν το όνειρο όλων των 20 - 25 -30 - 35άρηδων ενωθούν...τότε ποιος σας σώνει...
