Ας τα δούμε μερικά παραδείγματα. Ας πούμε ότι βγάζουμε από τον σύγχρονο ελληνικό πολιτισμό μας όλην την ορθοδοξία. Τα νησιά του Αιγαίου θα χάσουν τις γαλάζιες εκκλησιές τους και θα μείνει τι; Η πασαρέλα των ομοφυλόφιλων; Γι' αυτήν την Ελλάδα όχι μόνο δε θυσιάζομαι, αλλά θα θεωρούσα δίκαιη την τιμωρία του Θεού εις βάρος της.
Ας πούμε ότι βγάζεις τις εκκλησίες από τις πόλεις. Τι θα μπει στη θέση τους; Πολυκατοικίες, δημόσια κτίρια και πάρκα -στέκια τοξικομανών και ίσως και κανένα τζαμί, ή καμία εκκλησία της σαϊεντολογίας. Πάλι, για μια τέτοια χώρα δε θυσιάζομαι.
Ας πούμε ότι βγάζεις από την λογοτεχνία μας την ορθοδοξία. Βγάζεις ολόκληρο το έργο του Παπαδιαμάντη, βγάζεις τον Κόντογλου, βγάζεις ακόμα και τους Ελύτη, Σεφέρη και Ρίτσο, οι οποίοι ό,τι αξιόλογο έχουν πει είναι εμπνευσμένο από την ελληνορθόδοξη παράδοσή μας. Τι θα μείνει; Οι ερωτύλοι τύπου Εμπειρίκος;
Ας πούμε ότι βγάζεις από τους σύγχρονους Έλληνες τους πιστούς. Ποιοι θα μείνουν; Οι συμφεροντολόγοι, οι κλέφτες και οι αλλόφρονες. Για όλους αυτούς δε θα έδινα την ζωή μου.
Οι Έλληνες ανέκαθεν θυσιαζόταν για την Ελλάδα, για λόγους εντελώς διαφορετικούς απ' ότι θα έκανε ένας Σουηδός ή ένας Γερμανός ή ένας Γάλλος. Εκείνοι το κάναν κυρίως για να διατηρήσουν την ευμάρειά τους και δευτερευόντως γιατί ήταν αλαζόνες και πιστεύαν πως όλοι οι άλλοι είναι σκουλήκια μπροστά τους.
Οι Έλληνες το κάναν γιατί πιστεύαν ότι έχουν δίκιο και γιατί έχουν με το μέρος τους τον Θεό. Και παρότι δεν είχαμε τόσους λόγους όπως οι άλλοι, είχαμε έναν λόγο και αυτός αρκούσε για να βγάζουμε αξιομνημόνευτο ηρωϊσμό.
Αν λοιπόν από την Ελλάδα βγάλεις τον Θεό, τότε παύεις να έχεις Ελλάδα.
Αναγνώστης
ΠΗΓΗ: http://www.pentapostagma.gr/
