Είναι αυτονόητο ότι ο καθένας μπορεί να το ερμηνεύσει όπως θέλει. Εξάλλου αυτό αποδεικνύει και το γεγονός ότι δεν πρόκειται για κάποια από τις γνωστές καπελωμένες από τους κομματικούς – συνδικαλιστικούς μηχανισμούς εκδήλωση.
Προσωπικά έχω συμμετάσχει σε διαμαρτυρίες από τις αρχές του 2010, αντιλαμβανόμενος αυτό που οι περισσότεροι αντιλαμβάνονταν σχετικά με την κατάληξη που θα είχαμε και θα έχουμε αν υλοποιήσουμε όλα όσα μας προστάζουν οι «φίλοι και σύμμαχοι» δανειστές μας. Δεν ανήκω σε καμία κομματική – συνδικαλιστική φατρία (με προσωπικό κόστος) όπως και ο περισσότερος κόσμος.
Σίγουρα πρέπει να γίνουν μεταρρυθμίσεις αρχικά στο κράτος και στη συνέχεια στην κοινωνία. Όμως αυτές θα πρέπει να έχουν άξονα τον πολίτη και όχι τα κατεστημένα.
Ειλικρινά οι συγκεντρώσεις αυτές είναι ότι πιο υγιές έχω συναντήσει σε επίπεδο απαίτησης (το προτιμάω από το διαμαρτυρία διότι έτσι είναι. ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ δεν διαμαρτυρόμαστε απλά.).
Από συζητήσεις που έχω κάνει με συμπολίτες μου στο Σύνταγμα διαπίστωσα ότι σε επίπεδο σκέψης δεν είμαστε τόσο κοιμισμένοι όσο νομίζει ο ένας για τον άλλο. Ούτε στερούμαστε διάθεσης για δράση. Εκείνο που πρέπει να ξεπεράσουμε είναι το «θα κάνουνε» και να το μετατρέψουμε σε «θα κάνουΜΕ». Δηλαδή μην περιμένουμε πάντα κάποιους άλλους να κάνουνε για εμάς και να οχυρωθούμε πίσω από αυτό. Αυτοί οι κάποιοι είμαστε ΕΜΕΙΣ.
Πολλοί σχολιασμοί κυρίως σε Μέσα Μαζικής Αποχαύνωσης, γίνονται από ανθρώπους που δεν συμμετέχουν σε αυτές τις εκδηλώσεις και προσπαθούν να δώσουν διάφορες ερμηνείες. Έχω ακούσει και έχω διαβάσει από ηθοποιούς – δημοσιογράφους – αναλυτές – αλλά και ανώνυμους αναγνώστες απόψεις από πολύ θετικές μέχρι πολύ αρνητικές αλλά πολλές από αυτές έχουν ένα κοινό χαρακτηριστικό. Προέρχονται από ανθρώπους που όπως στη συνέχεια λένε, δεν συμμετέχουν. Πόσο άστοχες είναι αυτές οι θεωρητικές προσεγγίσεις!
Μία τρανή απόδειξη είναι η παρουσία των τηλεοπτικών καναλιών στην πλατεία Συντάγματος. Την Τετάρτη, πρώτη ημέρα των συγκεντρώσεων, είχαν πιάσει επίκαιρες θέσεις στις ταράτσες και στα μπαλκόνια των γύρω ξενοδοχείων. Οι δε ρεπόρτερ (αν εξαιρέσεις φωτογράφους και ανταποκριτές blogs) πλην κάποιων ξένων, βρίσκονταν περιμετρικά της συγκέντρωσης. Τη δεύτερη ημέρα Τετάρτη, αφού αντιλήφθηκαν ότι όντως είναι συγκέντρωση «ακέφαλων κομματικά» πολιτών, άρχισαν να εισχωρούν στο χώρο και να κάνουν ρεπορτάζ εκεί που πρέπει. (Ανέφερα τα τηλεοπτικά καν! άλια διότι γνωρίζουμε πολύ καλά τον προπαγανδιστικό ρόλο που παίζει τουλάχιστον η πλειοψηφία από αυτά).
Νομίζω ότι το ίδιο θα γίνεται κάθε ημέρα και από όλους εμάς που θα ενισχύουμε με την παρουσία μας (όχι βόλτα) τις συγκεντρώσεις. Αντιλαμβανόμαστε ότι το «θα κανουΝΕ» πρέπει να γίνει «ΚΑΝΟΥΜΕ» και το μηδενιστικό «ΚΑΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΘΑ ΦΤΙΑΞΟΥΝ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ» μετατρέπεται επιτέλους σε «ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΤΑ ΦΤΙΑΞΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ».
Ακόμα και αυτοί που διαφωνούν με τις συγκεντρώσεις αλλά δεν έχουν έλθει ακόμα, ας κάνουν μία προσπάθεια να βρεθούν μαζί μας και αν δεν αλλάξουν γνώμη για αυτές (δεν δίνω πολλές πιθανότητες), τουλάχιστον θα έχουν γνώση με τι διαφωνούν.
Πρέπει να σταματήσουμε τον εθνικό εθισμό στις παραισθησιγόνες ουσίες (χρηματικές δόσεις Τρόικας) στις οποίες μας έχουν σπρώξει τα μεταπολιτευτικά καθεστώτα (κόμματα συνδικάτα και λοιπά λαμόγια).
Οι δόσεις πάνε στους δανειστές μας και όχι στους πολίτες. Μην μας τρομάζουν με προπαγανδιστικά διλήμματα. Το πρώτο και μεγαλύτερο θύμα από μία ενδεχόμενη «στάση πληρωμών» είναι το ΕΥΡΩ και κανένας, από όσους διαθέτουμε λογική και κρίση, δεν το θέλει αυτό.
Έχω προσωπική άποψη για το χρέος, το μνημόνιο, την «πληρωμή»,το € και τα σχετικά που μας ταλαιπωρούν εδώ και 30 χρόνια αλλά νομίζω ότι δεν αφορούν το θέμα
Αναγνώστης
