Εδώ όμως τα πράγματα παίρνουν μια άλλη τροπή, υπάρχουν μόνο 2 πλευρές μέσα ή έξω από την Βουλή.
Δεν γίνεται μία διαμαρτυρία από μια μερίδα συνδικαλιστών η από ακτιβιστές ή από οποιαδήποτε άλλη κοινωνική ομάδα που εκφράζει μερίδα της κοινής γνώμης, γίνετε διαμαρτυρία από το σύνολο του Ελληνικού λαού.
Από τον ποιο μικρό που το κράτος τους ζητάει με κριτήριο την ηλικία του να δουλέψει με λιγότερα χρήματα, μέχρι τον ποιο μεγάλο που του κόβουν με τον ποιο άσχημο τρόπο την ήδη τσεκουρεμένη σύνταξη του.
Κάποιες φορές δεν υπάρχει γκρι υπάρχει μόνο το άσπρο η το μαύρο και μια από αυτές τις φορές είναι τώρα.
Προσωπικά δεν υπάρχει δικαιολογία για κανένα βουλευτή, άσχετα αν είναι στο κυβερνόν κόμμα η όχι. Το χρέος του είναι κοντά στον λαό που τον έβαλε σε αυτή την θέση και τώρα δυστυχώς είναι απέναντι του.
Υπάρχουν 2 μόνο επιλογές ή που θα πρέπει να παλέψει με νύχια και με δόντια για να δώσει μια ακτίνα ζωής στους συμπολίτες του ή που θα πρέπει αντρίκια να αποχωρίσει από την θέση του και να έρθει να διαδηλώσει μαζί με όλους μας, αφήνοντας ότι προνόμιο του έχει δοθεί όπως π.χ βουλευτική ασυλία.
Εκεί, στο Σύνταγμα, την Θεσσαλονίκη η ακόμα καλύτερα στην πόλη καταγωγής του και εκλογική του περιφέρεια κοιτώντας στα μάτια τους συμπολίτες του.
Οι Έλληνες ξύπνησαν, βγήκαν στον δρόμο και μάλιστα κατά χιλιάδες, χωρίς κόμματα, χωρίς μολότοφ, χωρίς βία.
Βγήκαν απέναντι σε ΜΑΤ που χωρίς κράνη χαμογελάνε στα παιδιά διαδηλωτών – υπέροχη εικόνα-.
Η ενότητα πάντα ήταν κάτι που δεν είχαμε, τώρα σιγά σιγά στεκόμαστε ο ένας δίπλα στον άλλο χωρίς χρωματιστά πλακάτ, απλά με μια σημαία.
Σίγουρα η Ελλάδα θέλει αλλαγή, σίγουρα το Δημόσιο θέλει συμμάζεμα αλλά η Ελλάδα είναι ένα παλαιό σπίτι που θέλει προσεκτικές αλλαγές και όχι έναν ξένο οδοστρωτήρα που θα το γκρεμίσει για να το χτίσει από την αρχή βάση «Ευρωπαϊκών προδιαγραφών» άλλωστε αυτό το σπίτι το έχουν χτίσει οι παππούδες μας και συνεχίζουμε να το χτίζουμε και εμείς.
Κατά καιρούς έχουν ακουστεί διάφορες φαμφάρες για πιστόλια πάνω στο τραπέζι, τώρα άραγε ποιος κρατάει το πιστόλι και προς τα πού στοχεύει? Κάποιες φορές η απραξία από μόνη της είναι συνενοχή.
AΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
