(αφορά: http://tro-ma-ktiko.blogspot.com/2011/08/blog-post_360.htm ) Θα πω την άποψή μου πάνω σε διάφορα σημεία του κειμένου με τη σειρά που αυτά αναφέρονται.
1) Η περίοδος των παχιών αγελάδων και των επιδοτήσεων πότε ήταν?! Ξέρει ο φίλος να μας πει πόσες επιδοτήσεις έχει πάρει το "χαμόγελο του παιδιού"?!
Αυτό που κάποιοι λένε σπατάλη και πολυτέλεια εμείς το λέμε υποχρέωση και αξιοπρέπεια!
2) << Γιατί αυτά τα παιδιά θα πρέπει να ζουν στο "χαμόγελο του παιδιού" και όχι σε σπίτια και οικογένειες? >>
α)Ζούνε στα σπίτια τους με την οικογένειά τους. Ακόμη κι αν δεν είναι βιολογικοί οι δεσμοί, είμαστε "αδέρφια" και "γονείς" τους.
β)Αυτό συμβαίνει γιατί οι βιολογικοί τους γονείς, δυστυχώς, δεν είναι ικανοί να τα μεγαλώσουν
3)Αυτό που εσύ λες "σωματείο", "σύλλογο", "κέντρο", "ίδρυμα", για κάποια παιδιά είναι η οικογένεια τους. Έτσι το αντιλαμβάνομαι και έτσι είναι!
4) <<Να λαμβάνουν επιδοτήσεις και να πλουτίζουν στο όνομα του κάθε χαμόγελου των παιδιών ,στο μέλλον τους και στην όλη διαχείριση του θέματος που γίνεται με τον πιο αδιαφανή τρόπο που θα μπορούσε να γίνει?>>
α)Γνωρίζεις το παρελθόν του κυρίου Γιαννόπουλου? τις επιχειρήσεις και την οικονομική επιφάνεια που είχε? Γνωρίζεις τι θυσίες έκανε και κάνει καθημερινά έπειτα από τον χαμό του γιού του? Ποιος πλούτισε?! Αυτός ο άνθρωπος έχει δώσει και την ψυχή του με σκοπό να πραγματοποιηθεί το όραμα του μικρού Αντρέα,
β) Αδιαφάνεια? Όταν ελεγκτικοί μηχανισμοί όπως το σώμα των ορκωτών ελεγκτών Price Waterhouse Coopers κάνουν συνεχείς ελέγχους? Όταν παραδίδοντας ένα αρκουδάκι, ένα μήλο, ένα μπουκάλι γάλα σου δίνουν απόδειξη? Δε νομίζω...
5)Το ότι οι νόμοι περί υιοθεσίας είναι αυστηροί για σένα είναι εμπόδιο να
"αποκτήσεις" άλλο ένα παιδάκι.
Για μένα είναι δικλείδα ασφαλείας για να προστατέψουμε τον ψυχισμό του. Να μην χρειαστεί να απομακρύνουμε για δεύτερη φορά ένα παιδί από την οικογένειά του. Χαζό επιχείρημα ε?
6)Έλα στα σπίτια μας να μου πεις που είναι η θλίψη. Οι παιδαγωγοί συνηθίζουν να λένε πως προσπαθούν να προσομοιάσουν τη μέση ελληνική οικογένεια. Διαφωνούσα από την αρχή! Αυτό που γίνεται στα σπίτια του χαμόγελου είναι επίπεδα πάνω από αυτό που γίνεται σε ένα συνηθισμένο σπίτι... Μπορείς να έρθεις και να κρίνεις από μόνος σου :-)
7)Δεν είναι κακό να είσαι αιρετικός,κακόπιστος, αρνητικός ,καχύποπτος και πολύ εκνευρισμένος. Μα να έχεις τα μάτια σου ανοιχτά και να μην μηδενίζεις τα πάντα. Και εγώ είχα ενστάσεις και απορίες. Μα έψαξα, ρώτησα, είδα, ένοιωσα τι σημαίνει να είσαι μέλος της οικογένειας του παιδιού και είμαι χαρούμενος και υπερήφανος για αυτό...
8)<<...χωρίς μέσα πολιτικά ή άλλα τα οποία και γνωρίζω ασφαλώς αλλά που όταν θα έρθει η ώρα θα τα αναφέρω εκεί που πρέπει όταν πρέπει και όταν με καλέσουν.>>
Σε καλώ εγώ να τα κοινοποιήσεις εδώ! Τόσα είπες, εδώ θα κολλήσεις? Είναι άσχημο να λες γενικότητες για να δημιουργήσεις κλίμα και εντυπώσεις...
9)<<Δεν είμαστε όμως διατεθιμένοι από την άλλη να υιοθετήσουμε ένα παιδάκι προβληματικό γιατί είναι η επιλογή μας.>> Δε σου κρύβω, αγαπητέ μου φίλε, πως μόλις διάβασα αυτή τη φράση πάγωσα.... Ξέρεις γιατί? Γιατί άνθρωποι που λένε τέτοιες φράσεις είναι αυτοί που μόλις αρρωστήσει το παιδάκι τους το αφήνουν μέσα σε ένα καλάθι έξω από ένα ίδρυμα ή το βάζουν σε μια σακούλα και το πετούν στα σκουπίδια... Άνθρωποι που
διαχωρίζουν τα παιδιά σε κανονικά και προβληματικά είναι επικίνδυνοι. Άνθρωποι που δε μπορούν να αγκαλιάσουν με την ίδια άνεση όλα τα παιδιά έχουν πρόβλημα. Ο μικρός ιδρυτής μας το είχε πει : <<...αλβανάκια, άσπρα και μαύρα όλα παιδιά είναι και αξίζουν ένα χαμόγελο...>> Λυπάμαι όσο δε φαντάζεσαι που το λέω... Κρίμα... Πραγματικά κρίμα...
Συγνώμη για το ύφος μου, μα προσέβαλες την οικογένεια μου...
Αναγνώστης
