Μέσα σε όλα αυτά που συνέβησαν όλα αυτά τα χρόνια...η Αττική είχε να επιδείξει ένα μεταφορικό μέσο που ήταν το καλύτερο της Ευρώπης, στολίδι για την Αττική, καθαρό, αξιοπρεπές για την μετακίνηση ανθρώπων, φιλικό προς το περιβάλλον και φυσικά για την ψυχοσύνθεση των ανθρώπων, αφού έδωσε πολύτιμο χρόνο...στους επιβάτες από την ταχύτητα μετακίνησης τους και την αποσυμφόρηση των δρόμων...Αλλά όλα αυτά ΤΕΛΟΣ. Κυριακή πρωί πήρα τον συρμό από Αιγάλεω, αφού πρώτα έπρεπε να βρω εισιτήριο..αφού δεν είχα κέρματα μαζί μου για έκδοση από τα μηχανήματα για να ανέβω προς Αεροδρόμιο....ΑΙΣΧΟΣ, ΚΑΤΑΝΤΙΑ...καταρχήν ο συρμός απαράδεκτος βρώμικος....στο κάθισμα κολλημένες τσιχλες..το πάτωμα μαύρο....και κολλώδες.(αντιολισθητικό προφανώς από χυμένους καφέδες) Στο 1 τρένο λοιπόν είδα ότι αυξήθηκε η εξυπηρετηση του ΜΕΤΡΟ προς τους επιβάτες, αφού πουλάνε ακόμα και κουλούρια εντός του τρένου (πρωτοποριακό ε! εε?) Στον σταθμό Κεραμεικού είδα το τρένο να γίνεται μπαρ...Νεαρά άτομα με μπύρες και ποτά να συνεχίζουν την διασκέδαση τους στο υπόγειο... Κάτω από την δράση του αλκοολ...δεν αρκέστηκαν στον χορό, στα ακροβατικά και στον χορό στους στύλους, τον ύπνο στα ράφια αποσκευών..αλλά όποιος τους κοίταζε έστω...δεχόταν επίθεση ...λεκτική ευτυχώς.... Με αυτά και με αυτά στον σταθμό που αποβιβάστηκα έψαχνα να βρω κάποιον υπεύθυνο να μιλήσω...αλλά όπως και στο Αιγάλεω....Τα εκδοτήρια ήταν κλειστα...και ο σταθμός φάνταζε έρημος...Βγαίνοντας είδα τον σταθμάρχη στην έξοδο...στον οποίο μετέφερα τις εμπειρίες μου με το τρενάκι του Μετρό...και τις εικόνες, το άγχος και τον φόβο που ένιωσα με κόστος μόλις 1.40, και φυσικά ο άνθρωπος μου είπε ότι θα ειδοποιήσει και θα ενημερώσει σχετικά.. Αν και τέτοια ώρα ούτε οι αστυνομικοί ...υπάρχουν (αν και γενικά τελευταία είναι αόρατοι) ούτε σεκιούριτι...αλλά και οι υπάλληλοι που διενεργούν έλεγχο...δεν έχουν πιάσει δουλειά ακόμα...οπότε...Καλωσηρθατε στην νεα πραγματικότητα ...το τρενάκι της πόλης....Αξέχαστη εμπειρία ..
ΑΝΑΓΝΩΣΤΡΙΑ
