Ήταν περισσότερα από πέρυσι, µια που η κρίση έχει επηρεάσει χαρτζιλίκια και µποναµάδες και τα παιδιά πρέπει να τα αναζητήσουν έξω από την οικογενειακή εστία. Πολλοί ήθελαν να τα φιλοδωρήσουν, αλλά δεν είχα ευρώπουλα. Ο δημοσιογράφος
Άγγελος Πυριόχος γράφει σχετικά:"Τα πιτσιρίκια της γειτονιάς είπαν κάλαντα. Δύσκολοι καιροί για καλανταδόρους. Το ξέρουν. Άμα τους έδιναν κέρματα των 2 ευρώ έκαναν πανηγύρι. Πέρυσι έβλεπαν και κανένα χάρτινο. 5, 10 ευρώ. Σπανίως, αλλά έβλεπαν. Τώρα κάηκαν τα χάρτινα. Το έριξα στις αναμνήσεις, αν και δεν είναι καλό να κοιτάμε πίσω, δείχνει ηττοπάθεια. Μπροστά είναι το αύριο και το μέλλον, μπροστά χρειάζεται η δύναμη, όχι πίσω. Θυμάμαι όμως τα δικά μου κάλαντα. Μαντολινάτα στο νησί. Κοντό παντελόνι, η κιθάρα ήταν μεγαλύτερη από μένα. Ηθελα να αγοράσω Μίκυ Μάους, Κλασικά Εικονογραφημένα, Μικρούς Ηρωες και Γκαούρ Ταρζάν. Μεταχειρισμένα. Από τον Μπάμπη τον κουτσό, τσαγκάρικο είχε αλλά πωλούσε και μεταχειρισμένα. Ρούχα, παπούτσια, περιοδικά. Λεφτά στο σπίτι δεν υπήρχαν. Χαρτί απορίας και πολλές απορίες στο μυαλό μου. Βγήκαμε να πούμε τα κάλαντα με τη μαντολινάτα, στους επισήμους. Δήμαρχο, Νομάρχη, Βουλευτή, στην Αστυνομία, τέτοια τέλος πάντων. Τελειώσαμε νωρίς, είχαμε τα όργανα μαζί, στο άψε σβήσε στήσαμε γκρουπάκι, εγώ και 4 κορίτσια, διασκευάσαμε τα κάλαντα σε λίγο πιο ποπ κατάσταση, η μισή ντροπή δική μας, η μισή δική τους και βγήκαμε στην αγορά. Πανζουρλισμός. 3 κουμπαράδες γουρουνάκια γεμίσαμε. Μέχρι δώρα για τους γονείς μου πήρα".
http://www.katoci.com/
