Οι μισθοί μειώνονται, οι συντάξεις συρρικνώνονται ασύστολα, η ανεργία καλπάζει όπως και η κατάθλιψη που μας πιάνει όταν ''ακούμε'' στα Μ.Μ.Ε ή βλέπουμε ιδίοις όμμασι την ''κατάντια'' μας. Ρίχνουμε ευθύνες στους πολιτικούς, στο φαύλο πολιτικό σύστημα που μας κυβερνά, στη διαφθορά, τη ''λαμογιά''... Αλλά η πραγματική ευθύνη βαραίνει τον πολιτικό κόσμο και το νεοφιλελεύθερο παγκόσμιο πολιτικό σύστημα; Η απάντηση είναι ναι, σίγουρα ναι! Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε πως όλο αυτό το φαύλο και διεφθαρμένο πολιτικό σύστημα στηρίχθηκε πάνω στην ανοχή μας. Και μην ξεχνάμε ότι όπου υπάρχει ανοχή εγώ βλέπω και συνενοχή έστω ακούσια αφού δεν μπορούσαμε να δούμε τις επιπτώσεις των πράξεων μας, προ κρίσης τουλάχιστον. Επομένως το σύστημα αυτό το εκθρέψαμε εμείς (αν όχι όλοι πολλοί από εμάς) έναντι βεβαίως κάποιου ανταλλάγματος όπως μια θέση στο δημόσιο ή οποιοδήποτε άλλο ''ρουσφέτι'' ζητούσαμε από τους πολιτικούς . Επομένως το σχήμα είναι αλληλένδετο, φαύλος κύκλος, διεφθαρμένοι πολίτες- διεφθαρμένοιο πολιτικοί και το αντίστροφο.
Το σύστημα αυτό που οι ίδιοι εκθρέψαμε, εμείς οι ίδιοι μπορούμε να το αλλάξουμε. Και αφού λοιπόν έχουμε συνειδητοποιήσει πως το πολιτικό σύστημα φταίει , το οποίο ''εκπορεύεται'' από τα δύο κόμματα εξουσίας (ΠΑΣΟΚ, ΝΔ) και εσχάτως από το ΛΑ.Ο.Σ γιατί δεν το αλλάζουμε; Γιατί επιμένουμε στην ίδια παλιά αποτυχημένη συνταγή; Γιατί όπως βλέπω και από τις δημοσκοπήσεις(στημένες ή όχι δεν θα έχουν και τόσο μεγάλη απόκλιση από την πραγματικότητα) το πολιτικό σκηνικό δεν αλλάζει. Τα ''διεφθαρμένα'' κόμματα ''εξουσίας'' μπορεί να έχουν μειωμένα ποσοστά και να μη σχηματίζει κανένα αυτοδύναμη κυβέρνηση αλλά έχοντας ήδη ''προβάρει'' την κυβέρνηση συνεργασίας θα το κάνουν και μετά τις εκλογές είτε με δικομματική είτε με τρικομματική κυβέρνηση. Οπότε τι; Άλλα τέσσερα (;) χρόνια θεατές στο ίδιο έργο.
Το καυτό ερώτημα όμως είναι άλλο. Γιατί αυτός ο "αγανακτισμένος" κόσμος δεν μπορεί να δώσει λύση; Η απάντηση είναι δύσκολη και σύνθετη. Οι Έλληνες ή καλύτερα οι νεοέλληνες (σε ένα μεγάλο ποσοστό τους) δεν έχουν πολιτική κουλτούρα και τόσα χρόνια ψήφιζαν και έπρατταν(γιατί κάθε μας πράξη έχει πολιτική χροιά) συμφεροντολογικά. Αλλά δυστυχώς το χειρότερο δεν είναι αυτό, το χειρότερο είναι η πολιτική και κοινωνική αδιαφορία που "μαστίζει" κυρίως τους νέους. Η αδιαφορία αυτή μεταφράζεται σε αποχή όχι μόνο από τις εκλογές αλλά και από κάθε κοινωνικοπολιτικό γίγνεσθαι! Η γενιά αυτή σε ένα σημαντικό ποσοστό της τα έχει βρει όλα έτοιμα, δεν έχει μοχθήσει για κάτι και το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διασκέδαση της αφού ακόμα και στις μέρες μας δεν έχει συνειδητοποιήσει της συνέπειες της κρίσης. Αυτή η γενιά αναθρεμμένη στο καταναλωτικό και καπιταλιστικό πρότυπο ζωής, σπουδάζει, τελειώνει πανεπιστήμια, μεταπτυχιακά αλλά παραμένει απαθής πολιτικά και δεν έχει άποψη, είναι το νέο σύνδρομο του "αμόρφωτου μορφωμένου". Οικοδομείτε δηλαδή μια κοινωνία πνευματικά "υπόδουλοι". Όπως είδαμε η ευθύνη της κοινωνίας είναι μεγάλη και η κρίση δεν είναι μόνο οικονομική αλλά είναι κυρίως ηθική, πνευματική και κοινωνικοπολιτική. Ένας λαός "υπεύθυνος" και συνειδητοποιημένος δεν θα έλυνε βέβαια το πρόβλημα ως δια μαγείας αλλά θα "ευαγγελίζονταν" λύσεις όπως για την Ελλάδα η συστράτευση με την αριστερά και αν όπως λένε πολλοί "δεν μας εκφράζει και η αριστερά" θα είχε τη δυνατότητα να σχηματίσει νέα πολιτικά μορφώματα με πολιτικές που εκφράζουν το λαό.
Συμπέρασμα: στην εποχή της τουρκοκρατίας κάποιοι έλεγαν "πρώτα η πνευματική ανύψωση του γένους και μετά η απελευθέρωση", αυτό πρέπει να γίνει και τώρα, προλαβαίνουμε ας κοιτάξουμε μέσα και γύρω μας την "αλήθεια" ας απαλλαχτούμε από τα στερεότυπα και ας κάνουμε αρχικά δύο πράγματα: να τιμωρήσουμε αυτούς που πραγματικά φταίνε και ας φέρουμε στο προσκήνιο πολιτικές με επίκεντρο το λαό και όχι το κεφάλαιο.
Αναγνώστης
