Αυτή την ώρα δε θα έπρεπε να κοιμάμαι? Δουλεύω αύριο....
Δουλεύω σε μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση, που απασχολεί 4 άτομα, εκ των οποίων, ένας υπάλληλος. Κλασσική Ελληνική επιχείρηση... Μπαμπάς-μαμά δούλευαν σα τα σκυλιά και φτίαξαν ένα μαγαζάκι, για να ζήσουν τα παιδία τους. Κόρη (εγώ) κι ένας υπάλληλος (με γυναίκα και μώρο παιδί) πολλά χρόνια, κοντά μας.
Η οικογένειά μου, σε γενικές γραμμές, αριστεροφέρνει με ότι αυτό συνεπάγεται.... Νόμιμα βιβλία, νόμιμα εμπορεύματα, σωστά ένσημα και επιδόματα, σωστός μισθός και στην ώρα του....
Είμαστε μια μέση Ελληνική οικογενειακή επιχείρηση που όπως οι περισσότεροι μικροέμποροι, πάμε κι εμείς "με το σταυρό στο χέρι".
-Για να μη το κουράζω πολύ, καταλάβατε τι εννοώ, ελπίζω.
Όλο το χειμώνα "ζουλιόμαστε" και περιμένουμε ένα καλλοκαίρι να δουλέψουμε, για να βγούν τα σπασμένα του χρόνου.... και πάνω που λαχταράς και λες "Άντε να πληρώσω καμιά τράπεζα, να φύγει και το ΙΚΑ από τη μέση".... έρχεται η απεργία....
....και μαζί της και το άγχος και η στεναχώρια και η εφορία....
Είναι τα εμπορεύματα πληρωμένα και μαντρωμένα μέσα στα φορτηγά της μεταφορικής εταιρίας και εγώ δε μπορώ να κάνω τίποτα. Ο πέλατης δε με πληρώνει (και καλά κάνει, εδώ που τα λέμε) αφού δε του έχω πουλήσει κάτι και είναι τέλος του μήνα... και έχω επιταγές και καίγεται ο κ....ς μας.
Είμαι 30 χρονών, δουλεύω από τα 12 μου μέσα σ'αυτό το μαγαζί.
Μ'εβαζε η μάνα μου να διαβάσω στους μέσα τα διαδρόμους για να έχει υσηχία και εγώ έπαιζα κρυφά και έριχνα και κανέναν υπνάκο στα ράφια :-)
Δεν κατηγορώ κανέναν σε αυτό το... γράμμα (είναι?), εξομολόγηση (ίσως), καλύτερα κατάθεση σκέψεων.
Δεν κατηγορώ κανέναν και ίσως να μη δημοσιευτεί, αλλά εγώ θέλω να τα πω και θα τα πω!
Δεν κατηγορώ τον απεργό, αλλά ΠΟΙΟΝ απεργό, δεν κατηγορώ???
Δε θα κατηγορήσω τον Α στο διπλανό μαγαζί, γιατί με δεδομένο το κλειστό επάγγελμα, πήγε και πήρε δάνειο και έβαλε όλες του τις οικομίες για να αγοράσει μισή άδεια ταξί. Είχε υπολογίσει ότι σε 12 χρόνια θα έχει ξεμπερδέψει και από 'κει και πέρα θα μπορούσε να έχει ένα μεροκάμματο και να φύγει από το εμπόριο, γιατί τον έφαγε το φέσι (μεγάλο βάσανο, αβάσταχτο χαράτσι το φέσι στην αγορά).
Τώρα τι κάνει που του παίρνουν την περιουσία του με το έτσι θέλω???
Πόσες τέτοιες περιπτώσεις γνωρίζουμε λίγο πολύ όλοι μας?
Θέλω, όμως, να ρίξω μια γροθιά στα μούτρα αυτουνού που έχει 40 άδειες αγορασμένες σε εξετευλιστικές τιμές από τους ευννοημένους του παρελθόντος και μου το παίζει θιγμένος και απεργός...
Είμαι διχασμένη και για άλλο λόγο. Είμαι ενστικτωδώς υπέρ των αδυνάτων, δε τη μπορώ την αδικία, ρε αδερφέ... δε τη σηκώνει η ψυχή μου, πώς το λένε....
Ποιός είναι ο αδικήμένος, όμως, σ'αυτή την περίπτωση?
Ο απεργός Α, ο κύριος με τις διακοπές ή εγώ που είμαι 30 χρονών και δεν έχω πάει ποτέ μου διακοπές, που τη Δευτέρα έχω να πληρώσω επιταγές, που θέλω να πάρω ένα ρούχο και δε μπορώ, που πρέπει να κάνω ένα σφράγισμα και το κωλοβαράω από τα Χριστούγεννα, γιατί δεν υπάρχει ρευστό και ο οδοντίατρος δε δέχεται κάρτα....
Και ρωτάω τώρα: Αφού όλοι έχουμε δίκιο, γιατί τρωγόμαστε μεταξύ μας???
Γιατί αυτό θέλουν!
Διαίρει και βασίλευε. Πάγια τακτική της άρχουσας συμμορίας. Γιατί πρέπει να είμαι εγώ έρμαιο του κάθε τεμπέλη, που αν σεβόταν τον εαυτό του θα φύτευε μια σφαίρα στο κεφάλι του να ηρεμούσαμε?
Γιατί μου κλέβουν τον αέρα?
Πότε θα δουλεύω για να ζω και θα σταματήσω να ζω για να δουλεύω? πότε θα πάω κι εγώ διακοπές?
Αν συνεχίσω, θα ξημερωθούμε :-ς
Δεν ηρέμησα που τα είπα, αλλά τα είπα, τουλάχιστον :-)
Καλό ξημέρωμα, αδέρφια
(όποιος από τους νεότερους, δει στον ύπνο του ότι πήρε σύνταξη, να αλλάξει πλευρό, μ.....ς όνειρα βλέπει!!!)
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
