Στη χώρα των ηρώων γεννήθηκα κι εγώαντάρτες και θεοί κληρονομιά μου
μετρούσα τούς αιώνες με τον ήλιο αρχηγό
τα θαύματα του κόσμου όλα δικά μου...
Μα κύλησαν τα χρόνια σε λάθος ποταμό
ξεφτίλα, τηλεόραση και πλήξη
τα πλοία στο λιμάνι σκουριάζουνε καιρό
κι ένα αεράκι να μη λέει να φυσήξει... ''
Απόσπασμα, στίχοι- μουσική Αφροδίτη Μάνου
Για την Ελλάδα της Σαπφώς και του Αλκαίου, της Κασσιανής και του Ρωμανού του Μελωδού, της Καρέλλη και του Σεφέρη, του Ρίτσου και της Ρίτας Μπούμη-Παπά, του Ελύτη και του Θέμελη, του Λειβαδίτη και του Αναγνωστάκη και του Τσίρκα, της Δημουλά και του Χριστιανόπουλου και του Ιωάννου και του Ασλάνογλου και του Ελευθερίου και του Γκανά και του Μπουρμπούλη και του Τριπολίτη και του Δημητριάδη.
Για την Ελλάδα του Ασκληπιού και του Πυθαγόρα και του Περικλή και του Σωκράτη και του Πλάτωνα και του Αριστοτέλη και του Ιουστινιανού και του Ρήγα Φεραίου και του Παπανικολάου και της Αρβερλέρ και του Σπύρου και του Νανόπουλου.
Για την Ελλάδα του Μεγαλέξαντρου και του Καποδίστρια και του Τρικούπη και του Βενιζέλου και του Παπαναστασίου και του Μπελογιάννη και του Λαμπράκη και του Παναγούλη.
Για την Ελλάδα του Μάρκου, του Τσιτσάνη, του Μάνου, του Μίκη, του Ξαρχάκου, του Κουγιουμτζή, του Βαγγέλη, του Γιάννη.
Για την Ελλάδα της Νίνου και της Μπέλλου και του Τσαουσάκη και του Μπιθικώτση και του
Στελλάρα και του Παπαδόπουλου και του Καρνέζη και του Νταλάρα και του Πάριου και της Χαρούλας και της Γαλάνη και του Παντελή Θαλασσινού και του Φραγκούλη.
Για την Ελλάδα του Φίνου, του Μινωτή, του Λογοθετίδη, του Φωτόπουλου, της Παξινού και του Μινωτή, της Λαμπέτη και του Χορν, της Καρέζη και του Αλεξανδράκη, και του Κιμούλη και της Καραμπέτη.
Για την Ελλάδα του Λούη, του Ρουμπάνη, του Παπανικολάου, του Παπαγεωργόπουλου, της Βούλας και του Πύρρου μα και του Κάχι, του Κακλαμανάκη, της Μπεκατώρου, του Μελισσανίδη και του Μάρα και του Γιαννάκη και του Γκάλη και των άλλων παιδιών.
Για την Ελλάδα που (κατά τον συντοπίτη μου) αντιστέκεται, την Ελλάδα που επιμένει κι όποιος δεν καταλαβαίνει δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει.
Αν τα νέα παιδιά δεν βρίσκουν τι ν' αγαπήσουν κι αν οι γονείς κι οι δάσκαλοί τους δεν ξέρουν τι να τους δείξουν να δουν και να γνωρίσουν, ο Καιάδας, αν δεν κάνω μέγα λάθος, καλά κρατεί και δεν έχουν παρά να τον τιμήσουν.
Όλες οι γενιές λένε ότι κάτι πρόλαβαν και γνώρισαν κι αγάπησαν. Το ίδιο θα λεν κι οι επόμενες.
