Ναι, ασφαλώς, πρέπει να γίνει αυτοκινητόδρομος αυτός ο δρόμος. Πώς όμως; Και αλλού στην Ευρώπη κάνουν διαπλατύνσεις και σήραγγες, αλλά εδώ πρόκειται για σκηνικό ταινίας του Χίτσκοκ σε μεσογειακό τοπίο. Νταλίκες. Φορτηγά. Πούλμαν. Αυτοκίνητα ΙΧ. Μοτοσυκλέτες. Ολα και όλοι μαζί, ο ένας πίσω από τον άλλον, στη μία και μοναδική λωρίδα! Ακριβώς δίπλα σας, κολλητά δηλαδή, είναι η επίσης μοναδική λωρίδα του αντίθετου ρεύματος, από όπου έρχονται τα ανάλογα. Νταλίκες. Φορτηγά. Πούλμαν. Αυτοκίνητα ΙΧ. Μοτοσυκλέτες. Μια πολύ ωραία ατμόσφαιρα. Και κάθε τόσο, σε όλη τη διάρκεια αυτής της αλησμόνητης διαδρομής, σας περιμένουν πλείστες όσες συγκινήσεις. Εννοώ ιδίως εκείνες τις υπέροχες πινακίδες. «Προσοχή, θανατηφόρα δυστυχήματα στα επόμενα 3 χιλιόμετρα». Και μετά; Νέα αναλόγου περιεχομένου πινακίδα. «Προσοχή, πολύ επικίνδυνες στροφές στα επόμενα 2 χιλιόμετρα». Και μετά και μετά; Πάλι μία από τα ίδια. «Οδηγοί προσέχτε πολύ, μεγάλος κίνδυνος στα επόμενα 2 χιλιόμετρα». Και ούτω καθεξής. Οταν φθάσεις τελικά στον προορισμό σου, νιώθεις τυχερός που επέζησες. Γι' αυτή τη δοκιμασία, άκουσον άκουσον, πληρώνεις και... διόδια! Ελληνική πατέντα. (Στην επιστροφή πήρα την παλιά εθνική. Χρειάστηκα βέβαια περισσότερο χρόνο, αλλά απέφυγα το θρίλερ και η διαδρομή είναι πολύ ωραία.) Μια εύλογη απορία, τώρα: όταν οδηγείς σε έναν τόσο επικίνδυνο δρόμο, όχι μόνο δεν έπρεπε να πληρώνεις διόδια, αλλά, απεναντίας, να σου δίνουν αποζημίωση.
http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/
