Σήμερα, μετά από χρόνια πολλά, περπάτησα και πάλι μεταξύ σας Αθηναίοι. Στους δρόμους που οδηγούν στην Ακρόπολη των Αθηνών, στο Ιερό του Ηφαίστου.
Είδα σε έναν τοίχο γραμμένο ότι ακόμα έχετε δημοκρατία, το πολίτευμα του Περικλή. Πάντα υπήρξα αρνητικός απέναντι σε αυτό το πολίτευμα, Αθηναίοι, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι δεν περίμενα ποτέ να φτάσετε αυτήν την πόλη σε αυτό το σημείο.
Σε όλο τον δρόμο σκουπίδια και δίπλα τους άνθρωποι. Μια πόλη βρωμερή σε όλα της τα επίπεδα. Είδα και Έλληνες στο δρόμο, λίγους αλλά είδα. Είδα βρώμικους, σκελετωμένους, άρρωστους Έλληνες, είδα και υπερήλικες να μιλάνε με τις αφρικάνες εταίρες. Είδα και εκπροσώπους του νόμου, απλά να μην κάνουν τίποτα για αυτήν την κατάσταση της Αθήνας. Που είναι οι νόμοι σας Αθηναίοι; Συσσωρεύαμε πολιτισμό και ανωτερότητα, εμείς, για αιώνες μέχρι που ήρθε ο γιος του Φιλίππου, του Αριστοτέλη ο μαθητής και άφησε αυτόν τον πολιτισμό ελεύθερο σε όλο τον κόσμο. Εσείς συσσωρεύεστε δυστυχία, σήψη και φοβούμαι τι θα γίνει όταν τα αμολήσετε όλα αυτά στο κόσμο, όμως δεν ανησυχώ ιδιαίτερα γιατί δεν πρόκειται ποτέ να έχετε ούτε Φίλιππο, ούτε Αριστοτέλη, ούτε τίποτα τέτοιο, γιατί το μεγαλείο δεν ευδοκιμεί μέσα στην σαπίλα αφού αυτή συστηματικά το πνίγει. Πως κατάντησε έτσι η Αθήνα. Πάντα είχα διαφωνίες για την δημοκρατία και είχα πει μάλιστα ότι είναι καταδικασμένη να οδηγήσει στην ασυδοσία, αλλά ποτέ δεν είχα φανταστεί την γη των ζωντανών νεκρών ως αποτέλεσμα της.
Δεν έχετε σχέση με εμάς, Αθηναίοι, το προδώσατε το αίμα σας, δεν σας αξίζει που κυλά στις φλέβες σας, δεν σας αξίζουν τα έργα μας, αφού ακόμα από αυτά ζείτε δείχνοντας τα σε βαρβάρους, χωρίς να έχετε κάνει τίποτα το δικό σας πέρα από το να φτιάξετε μια πολιτεία ντροπής. Κλεισμένοι μέσα στα τσιμεντένια σας κουτιά αδιαφορείτε για τον αδερφό σας, εκεί έξω στο δρόμο, που είναι βρώμικος, με σπασμένο πόδι και θα πεθάνει αργά και βασανιστικά χωρίς ποτέ εσείς να νοιαστείτε για αυτόν, εκτός ίσως από το να του δώσετε ένα κέρμα κοιτώντας τον με απέχθεια! . Αδιαφορείτε και για αυτές τις αφρικάνες εταίρες και την δυστυχία τους και το μόνο που κάνετε για αυτές είναι επιτροπές αντιρατσιστικές για τα δικαιώματα τους με μόνο σκοπό να κερδίσετε λεφτά με την δυστυχία τους, αφού είναι φανερό ότι ούτε ο τόπος τους ταιριάζει, ούτε αυτή η δουλειά είναι ευχάριστη. Όμως εσείς αδιαφορείτε και για αυτές και για τα αδέρφια σας που αρρωσταίνουν θανάσιμα από αυτές, αφού το μόνο που σας νοιάζει είναι τα χρήματα. Αχ αυτά τα χρήματα, πόσο δίκιο είχε ο Λυκούργος, η καταστροφή η ίδια είναι. Αντί για τα βαριά νομίσματα του, εσείς φτιάξατε καρτούλες μικρές και δάνεια και ιδού, Αθηναίοι, που φτάσατε. Ντροπιάσατε την Ακρόπολη, Αθηναίοι, τοποθετώντας αφρικάνες πόρνες στην διαδρομή προς αυτήν, απορώ πως φτάσατε σε αυτό το σημείο βλασφημίας, φταίει μήπως ο πράσινος ήλιος ή η ακαλαίσθητη δάδα ή μήπως το σφυρί και το δρεπάνι που σε έκλεβαν ασύστολα; Ή μήπως φταις εσύ Έλληνα που δεν βρήκες Περικλή να σου κυβερνήσει την δημοκρατία σου μέχρις ότου δεις την αλήθεια της αριστοκρατίας, εσύ που εμπιστεύτηκες ανθρώπους εφήμερους και βρομερούς αντί για ανθρώπους του αιώνιου κύματος της ζωής;
Ντροπή σου, Έλληνα, που την μόνη σου ελπίδα την βρίζεις και την συκοφαντείς, είναι φανερό ότι δεν σου αξίζει να σωθείς. Κανείς ως τώρα δεν με διέψευσε και μόνο οι άντρες ανωτέρας υποστάθμης είχαν έστω και διαφωνίες. Εσύ θα τολμήσεις να με βγάλεις ψεύτη; Το ελπίζω.
ANAΓΝΩΣΤΗΣ
