"Κάθε μέρα ρωτάω την κυρία που με φιλοξενεί αν βρέθηκε κανείς να με αγαπήσει σήμερα....Κ με κοιτάει στεναχωρημένη...
Είμαι μαυρούλα και δεν με θέλουν...Παρόλο που εγώ ξαπλώνω συνεχώς ανάσκελα ζητώντας μόνο παιχνίδι και χάδια, και παρόλο που θα μείνω τόση δα... 10-15 κιλά ψυχούλα... Είμαι δύο μηνών και ούτε σήμερα βρέθηκε να μ'αγαπήσει κανείς..."
Η Νάιλα θα πήγαινε στο χωριό κάποιου να γίνει άγριος φύλακας.. Αλλά ο κτηνίατρος είπε οτι θα γίνει μεσαίου μεγέθους και "ξέμεινε" στην Αθήνα.... Να γίνει αδέσποτο... Κάποιες γνωριμίες με βοήθησαν να της βρω φιλοξενία για ένα μήνα... Αλλά ο μήνας της τελειώνει.. Και πως να την βοηθήσω όντας φοιτήτρια, φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι και χωρίς λεφτά για πανσιόν? Έχω βάλει αγγελίες παντού αλλά δεν έχει χτυπήσει ούτε ενα τηλ για το μαύρο μουτράκι της... Και μιλάμε για κουταβίτσα που θα βγεί στο δρόμο πρώτη φορά, θα δει αυτοκίνητο να την πλησιάζει και θα ξαπλώσει μπροστά του να του κάνει νάζια.. Είναι καταδικασμένη εκεί έξω. Χαρίζεται, ζητεί φιλοξενία ή κάποια λύση! Αναλαμβάνω την μεταφορά και την φέρνω δώρο με την κουταβοτροφή της!
