(από την Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία)
Δέκα χιλιάδες μη νόμιμοι μετανάστες «συλλαμβάνονται» κατά μέσον όρο κάθε μήνα στους πρώτους επτά μήνες του 2010 με μια δραματική μετατόπιση της γραμμής εισόδου από το Αιγαίο...
στα ελληνοτουρκικά σύνορα του Εβρου. Ετσι παρά τις «ναυμαχίες» της FRONTEX στο Αιγαίο, στις οποίες οφείλεται η μετατόπιση των μεταναστευτικών ρευμάτων, οι συλλήψεις με βάση τους τρέχοντες μέσους όρους θα φθάσουν τις 120.000: «αφίξεις» ανέστιων, ανέργων και εξαθλιωμένων στην Ελλάδα του μνημονίου. Θορυβημένη η κυβέρνηση, μετά τη συνειδητοποίηση των διαστάσεων του θέματος, αποστέλλει στις Βρυξέλλες το λεγόμενο εθνικό σχέδιο με το νόημα «δώστε και σώστε». Και επικοινωνιακά στο εσωτερικό πέρασε από το υπουργικό συμβούλιο και εγκρίθηκε το περίφημο πόρισμα για την αντιμτώπιση της τριτοκοσμικής κατάστασης στο ιστορικό και εμπορικό κέντρο της Αθήνας.
Παρ' ότι η ολοκλήρωση του σχετικού πορίσματος χρονολογείται από τον περασμένο Απρίλιο, βαίνει προς εφαρμογή των προτάσεων ή μερικών απ' αυτών, μάλλον πρόσκαιρα και αποσπασματικά με φόντο τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Ειδικά η Δημαρχία της Αθήνας, θέση με ευρεία κομματική αντανάκλαση, είναι το στοίχημα των πρόσφατων πρωτοβουλιών. Το πόρισμα της ομάδας εργασίας από υπαλλήλους και στελέχη εννέα συναρμόδιων υπουργείων δίνει μια ολοκληρωμένη εικόνα των προβλημάτων που προσδιορίζονται ως οι επτά πληγές του κέντρου: * Μη νόμιμοι μετανάστες και ευάλωτες ομάδες. * Ναρκωτικά. * Παραεμπόριο. * Πορνεία. * Τα εγκαταλελειμμένα (;) κτίρια. * Αστεγοι. * Καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος. Ποιος ελέγχει; Για όλα προτείνονται λύσεις οι οποίες όμως προϋποθέτουν διάθεση για συγκρούσεις με συμφέροντα, οικονομική κρατική ευρωστία, αγαστή συνεργασία κυβερνητικών και αυτοδιοικητικών και βεβαίως πραγματικά ήπια αστυνομική δράση.
Επί δύο χρόνια γίνονται προσπάθειες για τη μεταφορά των υπηρεσιών του ΟΚΑΝΑ στα δημόσια νοσοκομεία, χωρίς συνολικό αποτέλεσμα και επί άλλα τόσα δεν βρίσκεται άκρη με τα «αδέσποτα (;)» κτίρια που αποτελούν αποθήκες ανθρώπων και έδρες παραεμπορικών δραστηριοτήτων. Οταν για παράδειγμα το κράτος καταφεύγει με ερώτημα στο Νομικό του Συμβούλιο για να του πει ποια Αστυνομία (η Δημοτική ή η Κρατική) δικαιούται να κάνει ελέγχους και πώς στα περίπου 2,5 χιλιάδες καταστήματα του κέντρου, είναι εύκολα αντιληπτικές οι διαστάσεις του αλαλούμ. Ή όταν από τα 250 πορνεία του κέντρου είναι νόμιμα μόνο τα 3, κυρίως επειδή ο νόμος προβλέπει ακτίνα απόστασης 200 μέτρων του ενός από το άλλο, είναι επίσης αντιληπτό το πόσο εύκολα φθάσαμε στο μνημόνιο. Οι αστυνομικές δραστηριότητες στο κέντρο με την συμμετοχή και άλλων φορέων (ΣΔΟΕ, υγειονομικό, δήμος) εξελίσσονται ήδη με τις εκκενώσεις κτιρίων, όπου στοιβάζονται κατά δεκάδες οι αλλοδαποί.
Υπολογίζεται ότι στο κέντρο συρρέουν κάθε εβδομάδα μερικές εκατοντάδες άτομα κατευθείαν από τις υπηρεσίες πρώτης υποδοχής (;) στον Εβρο. Κατευθείαν με μισθωμένα λεωφορεία που τους περιμένουν μόλις ολοκληρωθούν οι διαδικασίες. Πλέον όλοι έρχονται χωρίς προφυλάξεις και ζητούν Αστυνομία για να καταγραφούν. Εχουν διαπιστωθεί, όπως λέγεται, και αφίξεις Μαροκινών, Αλγερινών ή Τυνήσιων που με 40 ευρώ ταξιδεύουν αεροπορικά από τις χώρες τους στην Κωνσταντινούπολη, περνούν τον Εβρο και προσποιούνται τους παλαιστίνιους πρόσφυγες. Αιτήσεις ασύλου Σε ό,τι αφορά τη νομιμοποίηση του προσδοκούν δεκάδες χιλιάδες αλλοδαποί μέσω της χορήγησης ασύλου ή παροχής καθεστώτος ανθρωπιστικής προστασίας, η σχετική διαδικασία των παλαιών προσφύγων θα αρχίσει τον Σεπτέμβριο (περίπου 46 χιλιάδες φάκελοι). Πρόκειται για μεταβατικό στάδιο μέχρι να γίνει νέος νόμος για το άσυλο, που θα απεμπλέκει τη διαδικασία από την αστυνομική συμμετοχή.
Μέχρι τότε όμως θα έχουν σωρευθεί χιλιάδες άλλες εκκρεμείς υποθέσεις, δεδομένων της ευρωπαϊκής υποκρισίας και της τουρκικής αδιαφορίας (πολιτικής) πάνω στο φλέγον ζήτημα. Στο πρόγραμμα την Στοκχόλμης πριν από ένα χρόνο εντελώς διπλωματικά εισήχθη ο όρος για τις χώρες «ιδιαίτερης πίεσης», χωρίς όμως ιδιαίτερες ενισχύσεις. Σε ό,τι αφορά την αναθεώρηση της συνθήκης Δουβλίνο ΙΙ, που λέει ότι το άσυλο ζητείται και χορηγείται από την πρώτη χώρα εισόδου, οι Βρυξέλλες δεν τρελάθηκαν να το αλλάξουν.
