ΔΕΚΑΕΤΙΑ του '50, χρόνια μετεμφυλιακά, φτωχά κι οι βασιλιάδες να ζουν όπως στα παραμύθια. Με τους υπηκόους φτωχούς, πλην.περήφανους. Για Πατρίδα, για την πίστη την αγία, για το πολίτευμα. Με τα δεδομένα του Κράτους να τα σκεπάζει μια αδιόρατη «εθνικοφροσύνη», που γίνονταν χειροπιαστή όταν κάτι δικαιούνταν ο φακελωμένος και δεν του το' διναν, κάτι γούσταρε ο φτωχός και δεν του το χαλάλιζαν.
ΠΑΝΤΡΕΥΕ η Φρειδερίκη τη Σοφία της (με τον Δ. Χ. Κάρλος της Ισπανίας) κι όλα γιόρταζαν. Να τρέχουν κυράτσες πίσω απ' τη βασιλική άμαξα με τα 500.000 γαρύφαλλα και τα χρυσά πόμολα, να συζητούν ώρες ατέλειωτες για τη χλιδή αποθαυμάζοντας τον (ξένο) πλούτο και η εθνική χαρά να παραλύει γόνατα φέρνοντας δάκρια. Πλούσιοι και φτωχοί σε γλέντι νοερό και το χέρι στην (άδεια) τσέπη. Για το γαμήλιο δώρο, που ήταν.επιβεβλημένο. Απ' το περίσσευμα των πλουσίων κι απ' το υστέρημα των φτωχών. Οι τελευταίοι μέτραγαν τις μπουκιές μη πεινάσουν την άλλη μέρα, στο φανάρι το ψωμί και χωρίς βρύση στο σπίτι, ωστόσο, επέμεναν και φούσκωναν και καμάρωναν. Για τη συνεισφορά τους στο δώρο κι ας παρήλαυνε μπροστά τους ο βασιλικός πλούτος και οι εστεμμένοι κάθε.καρυδιάς.
ΟΙ δεκαετίες πέρασαν και δεν ζούμε μετεμφυλιακά χρόνια. Ούτε νιώθεις υποχρεωμένος να χειροκροτήσεις εστεμμένους, ούτε κι ο χωροφύλακας σου ρίχνει το βλέμμα βλοσυρό. Όλα ελεύθερα και δεν είσαι υπήκοος. Ωστόσο, κάτι σου' μεινε από παλιές συνήθειες και «προσκυνάς», όλο και κάποια χρωμοσώματα αναλλοίωτα στο χρόνο κουβαλάς και η ιστορία επαναλαμβάνεται.
ΟΙ νόμοι και το Σύνταγμά μας επιτρέπουν (και) στον «τέως» να παντρέψει τον γιο του στις Σπέτσες κι ευχόμαστε στο ζευγάρι ό,τι και σε κάθε ζευγάρι νεόνυμφων. Και το ζεϊμπέκικο στην ώρα του χωρίς να είναι πειστικό δείγμα ελληνικότητας και τα «στίφη» να απαθανατίζουν στιγμές σαν να' τανε δικές τους.
ΚΑΠΟΙΑ μυαλά παραμένουν στα ίδια κολλημένα. Στον (ξένο) πλούτο και τη χλιδή. Ως θαυμαστές και παρατηρητές. Οι Σπέτσες γιόρταζαν, φυλάσσονταν το νησί «οπλισμένο» σαν αστακός κι αν μπορούσαν και τον Λάμπρο Κατσώνη θα ανάσταιναν να τους φυλάξει. Εστεμμένους και προσκαλεσμένους, μιας και η ζωή (ακόμα) με τον πλούτο μετριέται. Και με την «αίγλη», που την μεγαλώνει ο επαρχιωτισμός και τη συντηρούν μάτια απορημένα.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Θ.Ν.
