Με λίγα λόγια,ανθρωπισμός είναι η φιλοσοφική τάση να θεωρείται ο άνθρωπος κέντρο του κόσμου και κεντρική αξία της. Είναι εύλογο να αναφέρουμε,όμως,ότι αρχικά αποτέλεσε κίνημα της Αναγέννησης,το οποίο έδινε έμφαση στη μελέτη της κλασσικής αρχαιότητας.
Το κύριο χαρακτηριστικό του να λέγεσαι άνθρωπος είναι να θέτεις τον εαυτό σου σε εγρήγορση και υπευθυνότητα,ώστε να να μπορείς να κατηγοριοποιείσαι στους πολιτισμένους ανθρώπους. Αυτό άλλωστε θα σε κάνει να διαφέρεις από τα ζώα και την δική τους κατηγορία πολιτισμού. Έτσι,λοιπόν,ο ανθρωπιστής διακατέχεται από πνεύμα,όπου καταφέρνει να αποσπάται από το κοινωνικό σύνολο,που θέλει τα μέλη της χειραγωγημένα από την ξακουστή νέα εποχή και τα μέσα που διαθέτει. Ο ανθρωπιστής χαρακτηρίζεται από μεγαλοψυχία και σε καμία περίπτωση από φιλαυτία. Δεν παρασύρεται από το γρήγορο κέρδος και δεν ενδιαφέρεται για καταξίωση στον επαγγελματικό χώρο,ενδοαφερόμενος απλά να μπορεί να δημιουργεί.
Και ύστερα από αυτή την αναλυτική αναφορά στο ποιά η ακριβή έννοια του ανθρωπισμού,οφείλουμε να αναφέρουμε γιατί έχει επέλθει κρίση στις αξίες του. Ο σύγχρονος άνθρωπος διακατέχεται από το αίσθημα ματαιοδοξίας,προσπαθώντας να αποκτήσει όλο και περισσότερα υλικά αγαθά,αδιαφορώντας αν αυτά του φέρνουν αληθινή ευτυχία. Τα σύγχρονα πρότυπα ζωής σε συνδυασμό με την τεχνολογική ανάπτυξη συνδέονται σήμερα με κρίσεις άγχους,προσπαθώντας να επιτευχθούν πολλοί διαφορετικοί στόχοι μαζί,χωρίς να είναι απαραίτητο. Το σχολείο και τα ΜΜΕ τίθενται ενάντια στον ανθρωπισμό,καθώς το έργο που προορίζονται να τελούν είναι ανολοκλήρωτο και αναποτελεσματικό.
Στην εποχή μας ο όρος φιλανθρωπία με τον όρο ανθρωπισμός θα έπρεπε να είναι δύο έννοιες σε μία,δηλαδή η μία να συμπληρώνει την άλλη. Βέβαια κατά καιρούς ακούγεται και προβάλλεται το έργο κάποιου «ανθρωπιστή» που βοηθάει κάποιον «καημένο»,στην ουσία,όμως,απλά ικανοποιεί τον εγωισμό του ,χωρίς να προσφέρει ουσιαστική βοήθεια.
Αν αναρωτιέστε πώς θα έπρεπε,τελικά,να αντιμετωπίζουμε τον όρο ανθρωπισμό,σας λέω απλά πως θα έφτανε μόνο να μην φοβάστε τον αλλοδαπό που περπατάει δίπλα σας στον δρόμο,αλλά να τον αντιμετωπίζετε ως ισάξιο μέλος της κοινωνίας σας. Να μην κλέβετε τον συνάνθρωπο σας για 1€,σεβόμενοι πάντα την προσωπική περιουσία και τον κόπο του καθενός. Να μην υπάρχουν επιτήδειοι που κακοποιούν και εκμεταλλεύονται γυναίκες και παιδιά για προσωπικά τους οφέλη.Να θέτετε στον εαυτό σας ερωτήματα,σύμφωνα με τα οποία τα ανθρώπινα δικαιώματα να έχουν κυρίαρχη θέση στις σκέψεις σας, πολύ περισσότερο στις πράξεις σας. Και τέλος,απλά να σκέφτεστε τι σχέση μπορεί να έχει η οικολογία με τον ανθρωπισμό,την επόμενη φορά που ένα μπιτόνι βενζίνη και ένας αναπτήρας θα σας προσφέρουν χαρά,ώστε να χτίσετε ένα μεγαθήριο,καταστρέφοντας,όμως,μια μεγάλη έκταση οξυγόνου σε βάρος των υπολοίπων. Και σε αυτών που μένουν. Και πολύ περισσότερο,σε αυτών που θα έρθουν.
Εν κατακλείδι,ο όρος ανθρωπισμός,από την ώρα που ξεκίνησε να ισχύει,έχει αλλάξει μορφή,εξελίσσοντας διαρκώς την έννοια της. Άραγε,θα μπορούσε και ο όρος άνθρωπος να αποτελέσει κάποτε κομμάτι του; Ίδια ρίζα λέξεων,διαφορετική σημασία στις μέρες μας. Στο χέρι μας είναι να την κάνουμε ισάξια.
Σοφία Fairy ομάδα του http://www.e-protasi.com/
