Ζουν στην ίδια πόλη .. στην ίδια γειτονιά...στο ίδιο σπίτι!
Είναι οι άνθρωποι που συναντάς στον δρόμο..στο μετρό...στο περίπτερο ή στον καθρέφτη σου.Ξυπνούν πηγαίνουν για δουλειά, κοιμούνται πάλι, ξυπνούν βάζουν απέναντι το μαύρο κουτί χαλαρώνουν και ξανά κοιμούνται,κοιμούνται,κοιμούνται!
Δεν κάνουν όνειρα.. δεν προλαβαίνουν άλλωστε..αυτοί βάζουνε μονο στόχους.Μια καλύτερη δουλειά, ένα καλύτερο αμάξι, ένα καλύτερο σπίτι, έναν καλύτερο σύντροφο, ένα καλύτερο φίλο!
Ποτέ τίποτα δεν είναι αρκετό.Ζουν για να δουλεύουν και δεν δουλεύουν για να ζουν!Τι θα ηταν η ζωή χωρίς το υλικό κομμάτι της;Πως θα γέμιζε το κενό άλλωστε;Ικανοποιώντας ψεύτικες ανάγκες.Στόχος να το αποκτήσεις γρηγορα..να γίνεις χαρούμενος γρήγορα..να το απολαύσεις γρήγορα..να το βαρεθείς γρήγορα!
Αποτέλεσμα, ούτε αυτό να σε γεμίσει και όλα θα είναι εκνευριστικά γρήγορα γιατί ο χρόνος είναι χρήμα.Και το χρήμα είναι το κλειδί, γι’αυτό παλεύουν, γι’αυτό μάχονται.Γι’αυτό ίσως δεν κοιτάζουν τον εαυτό τους καλύτερα στον καθρέφτη, γι’αυτό ξεχνούν να χαμογελούν.. και όλο τρέχουν..τρέχουν..τρέχουν!
Μήπως τελικά αλλάξει το χρώμα τους και απο βιαστικοί, νευρικοί, σκυθρωποί γίνουν ευτυχείς και πλήρεις...γι’αυτό δώσε χρόνο κοιτάξου λίγο καλύτερα στον καθρέφτη και άλλαξε το χρώμα σου!.
Μάρω, www.e-protasi.com
