Αντικείμενο λατρείας και θέμα δεκάδων μύθων κι αφηγήσεων, από την αρχαιότητα ως τις μέρες μας, τα δελφίνια εξακολουθούν να συναρπάζουν τον κόσμο με την ευφυΐα, την κοινωνικότητα και τον συναισθηματισμό τους. Γι΄ αυτό και η εμφάνιση ενός κοπαδιού δελφινιών στο Θερμαϊκό Κόλπο, στο ύψος του...Μεγάρου Μουσικής, χθες το απόγευμα, κινητοποίησε τους περαστικούς, που ειδοποίησαν το λιμεναρχείο.
«Πρόκειται για ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, αφού ο Θερμαϊκός κόλπος προσελκύει συχνά δελφίνια, χελώνες ακόμα και φώκιες! Μάλιστα μία φορά, μία φώκια εμφανίστηκε μπροστά στο 'Μακεδονία Παλάς', ενώ ένα ρινοδέλφινο έπαιζε αμέριμνο στο νερό, πολύ κοντά στην παραλία, στο ύψος της Λεωφόρου Νίκης με Αγίας Σοφίας», εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η επίκουρη καθηγήτρια Κτηνιατρικής στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και πρόεδρος του ερευνητικού κέντρου διάσωσης και περίθαλψης κητωδών «ΑΡΙΩΝ», Αναστασία Κομνηνού.
Τα δελφίνια εμφανίζονται συχνά στο Θερμαϊκό, επειδή εκεί βρίσκουν πολλά ψάρια για να τραφούν, τονίζει η καθηγήτρια, επισημαίνοντας πως, εξάλλου, «όλη η θάλασσα είναι το σπίτι τους, δεν υπάρχει ένας ιδιαίτερος χώρος όπου ζουν».
Μία από τις πλέον γνωστές αφηγήσεις για τα δελφίνια ανήκει στον Ηρόδοτο, ο οποίος περιέγραψε την ιστορία του Αρίωνα.
Θρυλικός ποιητής και κιθαρωδός της αρχαίας Ελλάδας, ο Αρίωνας κέρδισε σ' έναν μουσικό διαγωνισμό, στη Σικελία, αλλά κατά τη διάρκεια του ταξιδιού επιστροφής του, οι ναύτες συνωμότησαν να τον σκοτώσουν για να κλέψουν τα πλούσια έπαθλά του. Ο Αρίωνας τούς ζήτησε τότε την άδεια να τραγουδήσει για τελευταία φορά και η μουσική του προσέλκυσε δελφίνια γύρω από το πλοίο. Στο τέλος του τραγουδιού του, τον έριξαν στη θάλασσα, αλλά σώθηκε χάρη σ' ένα δελφίνι, που τον μετέφερε με ασφάλεια στο ακρωτήριο Ταίναρο.
Πασίγνωστος είναι κι ένας μύθος, που αναφέρεται στο θεό Διόνυσο: Ο θεός, όταν γύριζε από τη Νάξο, πιάστηκε αιχμάλωτος από πειρατές, που ήθελαν να τον πουλήσουν σκλάβο στα παζάρια της Ανατολής. Ο Διόνυσος, όταν κατάλαβε τους σκοπούς τους, έκανε χρήση των υπερφυσικών του δυνάμεων. Μετέτρεψε τα κουπιά του σκάφους σε φίδια, άφησε κληματαριές να φυτρώσουν από τα κατάρτια και να πνίξουν το πλοίο. Τα αμπάρια ξεχείλισαν από κρασί, ενώ εκκωφαντική, εκστασιακή μουσική από φλογέρες και κρουστά έπαιζε από το πουθενά. Οι πειρατές, αντιμέτωποι- όπως νόμιζαν- με την ίδια τους την τρέλα, πήδηξαν στη θάλασσα για να σωθούν από τον εφιάλτη. Μεταμορφώθηκαν, όμως, σε δελφίνια που από τότε είναι αφοσιωμένα και υπηρετούν τον Βάκχο και τους οπαδούς της λατρείας του.
Επίσης, οι αρχαίοι Ελληνες επέκριναν σκληρά τους «βάρβαρους» γείτονές τους, τους Θράκες, επειδή σκότωναν τα δελφίνια και εμπορεύονταν το δέρμα τους, τα δόντια και το λάδι που έβγαζαν από το λίπος τους. Δοσοληψίες με τους Θράκες σε «είδη δελφινιών» ήταν αυστηρώς απαγορευμένες και τιμωρούνταν με βαριές ποινές στην αρχαία Ελλάδα.
