Το παρακάτω κείμενο δημοσίευσε ο Αμερικάνος Robert Test, στους Los Angeles Τimes με τίτλο «Ένα δώρο γι’ αυτούς που έμειναν πίσω». Αξίζει να σημειωθεί ότι μετά το δημοσίευμα αυτό που είχε υπότιτλο «Για να με θυμάστε», η αύξηση της προσφοράς οργάνων ήταν θεαματική. Γράφει λοιπόν ο Robert Test:
Αν έρθει η στιγμή, που ο γιατρός διαγνώσει
ότι ο εγκέφαλος μου έχει νεκρωθεί
και ότι καμιά λειτουργία του δεν θα επανέλθει
τότε η ζωή μου θα έχει τελειώσει.
Όταν αυτό συμβεί δεν θέλω να αφήσω κάποιους αβοήθητους.
Δεν θέλω το κρεβάτι μου να γίνει κρεβάτι θανάτου, αλλά πηγή ζωής.
Πάρτε το σώμα μου και σώστε άλλους που μπορούν να σωθούν.
Δώστε σ’ έναν άνδρα τα μάτια μου, που ποτέ δεν είδε την όμορφη ανατολή,
που ποτέ δεν είδε ένα παιδικό πρόσωπο ή τον έρωτα στα μάτια μιας γυναίκας.
Δώστε την καρδιά μου, σ’ έναν άνθρωπο που περνά ατέλειωτες μέρες πόνο.
Δώστε το αίμα μου, στον έφηβο που θα το χρειαστεί, μετά από ατύχημα
γιατί πρέπει να ζήσει και να δει τα εγγόνια του να παίζουν.
Δώστε τα νεφρά μου σε κάποιον που εξαντλείται μέρα παρά μέρα
συνδεδεμένος σ’ ένα μηχάνημα.
Πάρτε τα κόκκαλα μου, κάθε μυ και ίνα, κάθε μου νεύρο και ιστό
και βρείτε τρόπο ένα ανάπηρο παιδί να περπατήσει.
Ερευνήστε κάθε γωνιά του μυαλού μου.
Πάρτε τα κύτταρα μου κι αφήστε τα να περιμένουν γιατί κάποια μέρα
ένα άφωνο αγόρι θα ξεφωνίσει στο φτερούγισμα μιας νυχτερίδας
κι ένα κορίτσι, θα ακούσει τον ήχο της βροχής στα παράθυρα του.
Αν πρέπει να ενταφιάσετε κάτι, ας είναι τα λάθη μου, οι αδυναμίες μου
και όλες μου οι προκαταλήψεις απέναντι στον συνάθρωπο μου.
Δώστε τη ψυχή μου στο Θεό.
Εάν κάνετε όλα αυτά, εγώ θα ζω για πάντα.
