tromaktiko: Είμαστε ΟΛΟΙ υπόλογοι και καμμία υπηρεσία

Σάββατο 28 Αυγούστου 2010

Είμαστε ΟΛΟΙ υπόλογοι και καμμία υπηρεσία



«Ένας Ιουδαίος κάποτε έπεσε στα χέρια των ληστών. Αυτοί αφού τον χτύπησαν, τον λήστεψαν, του πήραν τα ρούχα και τον παράτησαν εκεί μισοπεθαμένο. Μετά από λίγο πέρασαν δυο συμπατριώτες του Ιουδαίοι.
Ο ένας ήταν Λευίτης και ο άλλος ιερέας. Τον είδαν, αλλά δεν τον βοήθησαν. Κατόπιν πέρασε ένας ξένος, ένας Σαμαρείτης. Οι Ιουδαίοι βρίσκονταν σε έχθρα με τους Σαμαρείτες, γιατί τους θεωρούσαν ειδωλολάτρες. Ο Σαμαρείτης λοιπόν χωρίς καθόλου να σκεφτεί ότι ο πληγωμένος ήταν Ιουδαίος, τον πλησίασε, του καθάρισε και του έδεσε τις πληγές, τον ανέβασε στο ζώο του και τον πήγε σ΄ ένα πανδοχείο, για να τον περιποιηθούν. Πλήρωσε τον ξενοδόχο για τη διαμονή και τη φροντίδα του πληγωμένου. Την άλλη μέρα φεύγοντας είπε στον ξενοδόχο: «Ό,τι παραπάνω ξοδέψεις θα σου το δώσω, όταν ξαναπεράσω».

Ποιοι μέχρι τότε θεωρούνταν «πλησίον»; (συμπατριώτες, συγγενείς, φίλοι)

· Ποιοι κατά την παραβολή θεωρούνται «πλησίον»; (όλοι οι άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, φυλής, εθνικότητας, θρησκευτικότητας).
· Για ποιους λόγους η έμπρακτη αγάπη προς κάθε άνθρωπο ομορφαίνει τη ζωή; Θα υπήρχαν οι ληστές και οι κακοποιοί όπως αυτοί της παραβολής, εάν επικρατούσε η αγάπη; (Ο καλός Σαμαρείτης με το έντονο και συνεχές ενδιαφέρον του για τον πληγωμένο δίνει νόημα χαράς στη ζωή τη δική του και στη ζωή των άλλων και την ομορφαίνει με την προσφορά του;)
· Μπορούμε να ακολουθήσουμε αυτά που είπε ο Χριστός; «Να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου», «Να προσφέρουμε αγάπη ακόμα και σ’ αυτούς που θεωρούμε εχθρούς μας»;
· Μπορεί ο καθένας να γίνει αληθινός πλησίον κατ΄ υπόδειγμα του καλού Σαμαρείτη;
Πηγή: http://users.pel.sch.gr/pappou/files/thrhskeytika_g_3.htm

To παραπάνω το έβαλα για να ταρακουνηθούμε .Είμαστε όλοι υπόλογοι .Και εγώ έχω συναντήσει στο δρόμο άνθρωπο που μυρίζει ταλαίπωρο και άνοιξα το βήμα
Τις αμαρτίες όμως που βρωμίζουν την ψυχή μου δεν τις απέφυγα ,εκεί δεν ανοίγω το βήμα
Ο καλός Σαμαρείτης δεν άρχισε να ψάχνει για υπηρεσίες ούτε τα έβαλε με την κοινωνία και το κράτος ,αλλά φορτώθηκε το βάρος σαν να ήταν αδελφός του και συγγενείς του αυτός που βοήθησε
Είμαστε όλοι υπόλογοι ,κι εγώ σκέφτομαι τα ίδια .Που είναι η πρόνοια ,πού είναι οι κοινωνικές υπηρεσίες κτλπ αλλά δεν είχε ποτέ το θάρρος να ρωτήσω έναν άνθρωπο "μήπως θες να κάνεις ένα μπάνιο ? "
Γιατί φοβάμαι ,φοβάμαι μην με σκοτώσει ,φοβάμαι μην με κλέψει ,φοβάμαι μην κολήσω τίποτα ,φοβάμαι μην τυχόν δεν μπορώ μετά να ξεμπλέξω μην μην μην μην....Αλλά αν κάποιος του άφηνε ένα ζευγάρι παπούτσια δίπλα του θα τα φορούσε ή θα προτιμούσε να'ναι ξυπόλητος? Η αλήθεια είναι ότι ένα μεγάλο ποσοστό έχουν ψυχιατρικά προβλήματα  Δεν ξέρω .... ίσως όλα είναι πιο απλά και εμείς τα μπλέκουμε στο μυαλό μας , ίσως πάλι να μην είναι έτσι.
     



Εδώ σχολιάζεις εσύ!