Για τις περιφερειακές και αυτοδιοικητικές εκλογές. Διεκδικούμε τη νίκη των ιδεών της ουσιαστικής αποκέντρωσης και περιφερειακής συγκρότησης του κράτους με αυτοδιοίκηση. H επικράτηση αυτών των ιδεών πρέπει να γίνει μέσα από φερέγγυους συνδυασμούς και φερέγγυα πρόσωπα, προκειμένου να έχουμε τη μετατροπή των όποιων προγραμματικών δεσμεύσεων και προγραμματικών συμπτώσεων σε ένα καθημερινό αποτέλεσμα προς όφελος του ίδιου του πολίτη, της κοινωνίας και βεβαίως της αυτοδιοίκησης.
Bασικό γνώμονα αποτελούν οι εκτιμήσεις μας και οι επιλογές που γίνονται και από τις τοπικές αυτοδιοικητικές κινήσεις, με σταθερή τη διεκδίκηση της υπεράσπισης του δημόσιου και κοινωνικού χαρακτήρα των OTA.
Απορρίπτουμε λογικές κομματικής καταγραφής, αναζητούμε και θα αναζητήσουμε σχήματα που θα διασφαλίζουν τις πιο πλατιές συνεργασίες.
Λέμε πολύ καθαρά ότι ο χώρος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης είναι το κατ’ εξοχήν πρόσφορο πεδίο για τη δημιουργία συνθέσεων και συμμαχιών. Εκείνο το οποίο επιλέγουμε, επίσης με σαφήνεια, να πούμε είναι ότι στα τρία μεγάλα αυτοδιοικητικά μεγέθη που είναι Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς και στις αντίστοιχες περιφέρειες, εκεί δεν θα κάνουμε συνεργασίες που θα προσδιορίζονται με κομματικούς όρους με το κυβερνητικό κόμμα.
Για τον μηχανισμό του ΔΝΤ
Η απεμπλοκή από το μηχανισμό του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου, όσο και αν αποτελεί δίκαιο αίτημα της κοινωνίας, προϋποθέτει μια εναλλακτική πρόταση διεξόδου από την κρίση, προϋποθέτει την ύπαρξη συσχετισμών ευρωπαϊκού χαρακτήρα αλλά και συμμαχίες στήριξης του σχετικού αιτήματος που πρέπει βέβαια να διαμορφωθούν. Ρεαλιστικό είναι να διεκδικείς την απαλλαγή της χώρας από τις ασφυκτικές ρυθμίσεις του Μνημονίου, να αποκρούεις ρυθμίσεις που επιβάλλονται πέρα και από τις δεσμεύσεις του Μνημονίου και να προωθείς εναλλακτική πρόταση διεξόδου. Νομίζω ότι αυτό συνιστά υπεύθυνη πολιτική και υπεύθυνη διεκδίκηση.
Σήμερα, εκείνο που πρέπει να διεκδικηθεί, με παρόν το Διεθνές Nομισματικό Ταμείο, είναι η δίκαιη κατανομή των βαρών, η πάταξη της διαφθοράς, η οποία δυστυχώς παραμένει σε μεγάλο μέρος στο απυρόβλητο, η παραοικονομία, ο συντεχνιασμός και το πελατειακό κράτος.
ΤΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΥΠΟΥ
