Φεγγάρι μου δεν θέλω πια στην πόρτα να πορίζεις
γιατί μαζί με τα όνειρα και τους καημούς φωτίζεις
...
Απ'το φεγγάρι απόψε φως κι από τ'αστέρια λάμψη
παίρνω κι υφαίνω όνειρο να 'ρθει να σε σκεπάσει
Φεγγάρι πες του πως δε ζω αρνήσου το πως υπάρχω
γιατί μες τ'όνειρο θα 'ρθεί κι αυγή θα τονε ψάχνω
Του φεγγαριού ο Αύγουστος μοιάζει με λύρας σώμα
έχει χορδές πεφτάστερα και έχει αγάπης χρώμα
Φεγγάρι μου η λάμψη σου σαν μαχαιριά στα στήθια
άραγες είναι η μάσκα σου να κρύβεις την αλήθεια;
http://www.mantinades.gr/
