πριν καμιά 10αριά χρόνια για την ακρίβεια...απο τότε που μπήκε στη ζωή μας το κωλοευρώ! Χθές σκεφτόμουν πώς ζούσα πριν το ευρώ κ πώς μετά. Έχασα τον ύπνο μου. Τα νεύρα μου κουρελιάστηκαν. Πώς να μην έχουμε οικοÎ! �ομικό πρόβλημα όταν ενα μπουκαλάκι νερό έκανε 50δρχ. και την επόμενη μέρα έκανε 0,50€ (170δρχ); Όταν ένα μπουκάλι γάλα έκανε 100δρχ και την επόμενη μέρα έκανε 1€ (340,75δρχ); Όταν μια μερίδα πατάτες έκανε 300δρχ. και την επόμενη μέρα 3€(1020δρχ);; Και αυτά είναι μόνο ελάχιστα παραδείγματα. Όλα σε αυτή τη χώρα έγιναν ΛΑΘΟΣ! Και φυσικά κανείς μα κανείς δεν ήλεγξε κανέναν. Το μόνο που έμεινε στάσιμο ποιό ήταν; Καλα μαντέψατε! Οι μισθοί μας! Με την ίδια λογική εγώ που αμοιβόμουν με 200000 δρχ θα έπρεπε την επόμενη μέρα να παίρνω 2000€; Σωστός; Όχι όμως. Και φτάσαμε το 2010 όχι μόνο να μην παίρνουμε καμιά αύξηση ενώ όλα γύρω μας έχουν εκτιναχτεί στα ύψη αλλά είχαμε κ μειώσεις μισθών! Το άκρων άωτον του παραλογισμού δλδ! Και δυστυχώς τα χειρότερα ακόμα δεν έχουν έρθει...Σε λίγο καιρό που ο φόρος θα ανέβει απο 11% σε 23% θα πούμε το ψωμί ψωμάκι. Είμαι τόσο μα τόσο απογοητευμένος απο αυτή τη χώρα. Είμαι τόσο θυμωμένος που μου στερούν το βασικότερο αγαθό της ζωής....την ίδια την ζωή!
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
