Καταρχάς εσύ τον ονομάζεις "νεκρό" και λες όσους φιλούν το σώμα κάποιου με σεβασμό είναι "νεκρόφιλοι"
Οι Χριστιανοί λέμε ότι "εκοιμήθη" κάποιος , και όχι ότι πέθανε ή ότι είναι "νεκρός" με τη λογική που συνήθως το λέμε
Δεν γνωρίζουμε αν τα παιδιά αυτά ήταν πνευματικά του παιδιά και αν εξέφρασαν ίσως την επιθυμία να παρευρεθούν
Επίσης το χαρακτηρίζεις ως "Φρικιαστική εικόνα" Δεν είναι φρικιαστική η εικόνα ενός καλού ανθρώπου που έχει φύγει από αυτή τη ζωή
κι αν την θεωρούμε φρικιαστική ,αλήθεια δεν είναι πιο φρικιαστικό να βλέπουν τα παιδάκια αυτά τις αηδίες στην τηλεόραση και την πορνολογεία των μεσημεριανών και βραδυνών εκπομπών , αλλά και τις ταινίες τρόμου ή τα δελτία ειδήσεων με τα τόσα εγκλήματα ,ή το σερφάρισμα στο ίντερνετ και στην κάθε είδους "φρίκη" ?
Τι είναι αλήθεια πιο επικίνδυνο ?
Η θέα ενός άνθρωπου ήσυχου κοιμισμένου που τον χαιρετάς όπως θα χαιρετούσες ένα συγγενικό σου πρόσωπο που φεύγει ή όλα τα υπόλοιπα ?
Το θέμα είναι λεπτό και με αφορμή αυτήν την παρατήρηση του αναγνώστη σας βρήκα το παρακάτω κείμενο από ψυχολόγους
Ευχαριστώ
------------------------------------------------------------
Αντιμετώπιση Θανάτου κοντινού προσώπου στο παιδί
Όταν κάποιο κοντινό πρόσωπου του παιδιού πεθαίνει, είναι πολύ δύσκολο να ξέρεις πως μπορείς να βοηθήσεις το παιδί σου να αντιμετωπίσει αυτήν την απώλεια, ειδικά όταν είστε αντιμέτωπο και με τα δικά σας συναισθήματα θλίψης.
Η κατανόηση των παιδιών για το θάνατο
Είναι σημαντικό να κατανοήσουμε το αναπτυξιακό επίπεδο ενός παιδιού για να μπορέσουμε να μιλήσουμε για το θάνατο με τρόπο που θα καταλάβουν. Κάθε παιδί είναι μοναδικό, υπάρχουν όμως κάποιες κατευθυντήριες γραμμές που μπορείτε να έχετε υπόψη:
Νεογέννητο-3 χρονών
Ακόμα και το μικρότερο παιδί διαισθάνεται όταν οι ενήλικες γύρω του αναστατώνονται έστω και αν δεν καταλαβαίνει τι είναι ο θάνατος. Μπορεί να υπάρξουν αλλαγές στον ύπνο, το φαγητό και τη διάθεση του.
Πως μπορείτε να το βοηθήσετε: Χρειάζεται να το καθησυχάσουμε, να του δείξουμε τρυφερότητα και να προσπαθήσουμε να κρατήσουμε τη ρουτίνα και το φυσικό περιβάλλον του παιδιού, όσο το δυνατό πιο οικείο.
3χρονών-5 χρονών
Το παιδί σε αυτήν την ηλικία δεν μπορεί να κατανοήσει ολοκληρωτικά πως ο θάνατος δεν είναι προσωρινός. Το παιδί πιστεύει πως ο θάνατος μπορεί δια μαγείας να αντιστραφεί. Επίσης μπορεί να σκεφτεί πως ο θάνατος ενός αγαπητού τους ατόμου είναι μια τιμωρία για το ίδιο. Μπορεί να έχει εφιάλτες και να ρωτά συνέχεια για το θάνατο. . Θα προσέξετε ίσως πως τα παιδιά σε αυτήν την ηλικία μπορεί να αρχίσουν να συμπεριφέρονται ανώριμα όταν παρουσιάζονται καταστάσεις που δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν, όπως ο θάνατος. Πρέπει να γνωρίζετε πως τα παιδιά αυτής της ηλικίας ερμηνεύουν τις λέξεις με την κυριολεξία τους. Για παράδειγμα: «Η θεία πέθανε γιατί είχε πονοκέφαλο. Ο πατέρας μου έχει πονοκέφαλο σήμερα. Μπορεί δηλαδή να πεθάνει κι αυτός».
Πως μπορείτε να το βοηθήσετε: Αποφύγετε λέξεις όπως κοιμήθηκε, ξεκουράζεται, πήγε ένα μακρύ ταξίδι. Μιλήστε για το τι σημαίνει να έχει πεθάνει κάποιος με όρους συγκεκριμένους όπως, δεν αναπνέει, δεν μεγαλώνει, δεν τρώει. Απαντάτε τις ερωτήσεις του με ειλικρινείς, αλλά απλές απαντήσεις. Για παράδειγμα : Αν το άτομο ήταν σε μεγάλη ηλικία ή άρρωστο εξηγάτε του πως το σώμα του δεν δούλευε πλέον και οι γιατροί δεν μπορούσαν το διορθώσουν. Αν το άτομο πέθανε ξαφνικά, π.χ. σε δυστύχημα, μπορείτε να του εξηγήσετε τι έγινε-ότι λόγω αυτού του γεγονότος, το σώμα του ατόμου αυτού σταμάτησε να δουλεύει. Είναι πολύ σημαντικό να απαντάτε τις ερωτήσεις του, γιατί αυτά που φαντάζονται τα μικρά παιδιά μπορεί να είναι πολύ χειρότερα από την πραγματική κατάσταση. Καθησυχάστε το παιδί για τη δική του ασφάλεια και ότι σκοπεύετε να παραμείνετε δίπλα του. Επιτρέψτε του και επιδιώξτε να εκφράσει τα συναισθήματα του με το να ζωγραφίσει, να διαβάσει και να πει ιστορίες σε σχέση με το θάνατο ή σε σχέση με το κοντινό πρόσωπο που πέθανε.
6χρονών-9 χρονών
Σε αυτήν την ηλικία τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν τη μονιμότητα του θανάτου, έστω κι αν δεν καταλαβαίνουν πως θα συμβεί σε κάθε ζωντανό πλάσμα μια μέρα. Ένα 8χρονο παιδί μπορεί να πιστεύει, για παράδειγμα, πως αν συμπεριφέρεται καλά ή αν κάνει μια ευχή η γιαγιά δεν θα πεθάνει. Επίσης σε αυτήν την ηλικία μπορεί να αρχίσουν να αναπτύσσονται και φόβοι σε σχέση με το θάνατο όπως επίσης και φόβοι για το ότι θα εγκαταλειφθεί από μέλη της οικογένειας του. Αρκετά συχνά τα παιδιά με τέτοιους φόβους έχουν εμμονές με τους λόγους θανάτου καθώς και με το τι θα γίνει στο σώμα μετά το θάνατο. Το παιδί μπορεί να είναι συγχυσμένο και αγχωμένο, μπορεί όμως να μη δείχνει και κανένα στοιχείο ανησυχίας, να κρύβει δηλαδή τα έντονα συναισθήματα του.
Πως μπορείτε να το βοηθήσετε: Καθίστε κι ακούστε το παιδί και διορθώστε οποιεσδήποτε παρερμηνευμένες ιδέες. Καθησυχάστε το πώς δε φταίει το ίδιο για το θάνατο του ατόμου αυτού. Αν το παιδί δε θελήσει να μιλήσει για το θέμα του θανάτου, μπορεί να νιώθει πιο άνετα να εκφραστεί γράφοντας ή ζωγραφίζοντας τις σκέψεις του σε ημερολόγιο.
10χρονών-12 χρονών
Στα προεφηβικά χρόνια τα παιδιά έχουν σίγουρα καλύτερη κατανόηση της μονιμότητας του θανάτου. Αρκετά παιδιά αυτής της ηλικίας μπορεί να δείχνουν πως δεν τους επηρεάζει το θέμα του θανάτου. Θα αναπτύξουν θυμό που θα έχει στόχο διάφορα άτομα- τον εαυτό τους, γονείς, το πρόσωπο που πέθανε, αδέλφια. Ο θυμός είναι αποτέλεσμα της θλίψης και των ενοχών που νιώθουν.
Πως μπορείτε να το βοηθήσετε: Μιλήστε του για τα συναισθήματα του και διαβεβαιώστε του ότι είναι απόλυτα φυσιολογικά. Βρείτε μαζί άλλους τρόπους, πιο εποικοδομητικούς να εκφράσει το θυμό του, προσφέρετε του εναλλακτικές λύσεις. Τα παιδιά πρέπει να μάθουν πως τέτοια συναισθήματα είναι φυσιολογικά και αποδεκτά.
Εφηβεία
Οι έφηβοι κατανοούν πως ο θάνατος είναι μόνιμος και πως όλοι κάποια μέρα θα πεθάνουν, ανεξαρτήτως συμπεριφοράς, ευχών, βαθμών κ.τ.λ. Μπορεί να είναι αρνούνται τα πραγματικά τους συναισθήματα και να εκφράσουν έντονο θυμό ο οποίος θα δημιουργήσει επιπλέον πόνο. Θα ψάχνουν για το νόημα του θανάτου ενός δικού τους ατόμου και θα αρχίσουν να φιλοσοφούν το νόημα της ζωής.
Πως μπορείτε να το βοηθήσετε: Καθώς η κατανόηση για το θάνατο θα εξελίσσεται στον έφηβο, είναι λογικό να εμφανιστούν ερωτήματα για τη δική του ευπάθεια. Για παράδειγμα, εάν η φίλη της δεκαεξάχρονης κόρης σας πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα, η έφηβος σας θα είναι απρόθυμη να μάθει να οδηγά η ίδια ή να μπει σε αυτοκίνητο. Ο καλύτερος τρόπο να το αντιμετωπίσετε θα ήταν να δείξετε κατανόηση και σεβασμό για το πόσο λυπηρό και τρομακτικό ήταν αυτό το δυστύχημα. Ίσως θα ήταν και καλή στιγμή να της μιλήσετε για τους διάφορους τρόπους που υπάρχουν για να είναι ασφαλής και υγιής. Μιλήστε στον έφηβο σας χωρίς να κρίνετε. Εκφράστε τα δικά σας συναισθήματα σε σχέση με το θάνατο. Δώστε του χρόνο να απομονωθεί και να σκεφτεί σε σχέση με το θέμα αυτό.
Πρέπει να επιτρέπουμε στα παιδιά να πηγαίνουν στις κηδείες;
Αυτή η απόφαση εξαρτάται από σας και το παιδί σας. Είναι απόλυτα φυσιολογικό και επιτρεπτό να αφήσετε το παιδί να λάβει μέρος σε μια τέτοιου είδους τελετή, φτάνει να το θέλει και το ίδιο. Πρώτα εξηγείστε του τι γίνεται σε μια κηδεία και μετά αφήστε το να επιλέξει μόνο του αν θα ήθελε να πάει. Τα παιδιά δεν πρέπει να προστατεύονται από την πραγματικότητα του θανάτου. Αποκλείοντας τα, ενισχύουμε το συναίσθημα της μοναξιάς και τους δίνουμε την εντύπωση πως η ιδέα του θανάτου είναι κάτι το φρικτό το οποίο δε θα μπορέσουν να αντιμετωπίσουν.
Τι θα πείτε σε ένα μικρό παιδί όσο αφορά την τελετή της κηδείας; Μπορούμε να εξηγήσουμε πως το σώμα του ατόμου που πέθανε θα βρίσκεται σε ένα μεγάλο ξύλινο κουτί, που το ονομάζουμε φέρετρο. Το άτομα δε θα μπορεί να μιλήσει, ή να δει ή να ακούσει τίποτα. Κάποια από τα άτομα στην κηδεία θα είναι πολύ λυπημένα και μπορεί να κλαίνε.
Πότε να ζητήσετε τη βοήθεια Ειδικού:
Να έχετε κατά νου πως τα παιδιά μπορεί να μη δείξουν τη θλίψη τους όπως κάποιος ενήλικας θα έκανε. Ένα μικρό παιδί μπορεί να μην κλάψει, ένας έφηβος μπορεί να δείχνει εκνευρισμένος και να νιώθει πιο άνετα να μιλήσει με συνομήλικους του. Να θυμάστε πως το να μαθαίνεις να αντιμετωπίζεις τη θλίψη είναι μια διαδικασία.
Παρόλα αυτά, πρέπει να είστε σε επιφυλακή για οποιαδήποτε σημάδια που δείχνουν πως το παιδί σας μπορεί να χρειάζεται περεταίρω βοήθεια, όπως :
Έχει σοβαρά προβλήματα ύπνου
Εμφανίζει αποδιοργανωτική συμπεριφορά στο σχολείο.
Να συμπεριφέρεται διαφορετικά από πριν, όπως μοναχικό εξαιρετικά ανήσυχο και λυπημένο ενώ πριν ήταν ομιλητικό και ζωηρό.
Πηγή http://www.ninemia.com.cy/
-----------------------------------------------
Πιστεύω ότι η αντιμετώπιση του Θανάτου ως υπαρξιακό γεγονός είναι ένα χαρακτηριστικό δείγμα ενός πολιτισμού.Παράλληλα δε και ο φόρος τιμής στο νεκρό σώμα. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι μεγάλοι πολιτισμοί της ανθρωπότητας είχαν ως κύριο άξονα τον θάνατο βλ.Αιγυπτιακός πολιτισμός.
Πιστεύω ότι η επαφή του ανθρώπου με τον θάνατο θα πρέπει να γίνεται κατά περίπτωση και κρίση έστω και σε μικρές ηλικίες π.χ ένα εγγόνι που έχει χάσει τον παππού. Με τον τρόπο αυτό αφ' ενός έχουμε τον ύστατο χαιρετισμό και αφ' ετέρου το δίδαγμα ότι η ζωή του ανθρώπου είναι πεπερασμένη υπακούοντας στον φυσικό νόμο όπως και όλα τα πράγματα στο σύμπαν.
Τους βρυκόλακες και τα φαντάσματα τα περνάμε οι γονείς θέλοντας να ξορκίσουμε τον θάνατο ώς κάτι ξένο προς την ζωή ενώ είναι μέσα στην ζωή.
Άλλωστε είναι και μια καλή ευκαιρία να μάθουμε και την ματαιοδοξία που μας διέπει, ασχολούμενοι με την μίζερη μικροαστική ζωή μας.
Ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΝΕΚΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΕΙΝΑΙ ΔΙΔΑΓΜΑ ΠΟΥ ΟΣΟ ΠΙΟ ΜΙΚΡΟΣ ΤΟ ΜΑΘΕΙΣ ΤΟΣΟ ΠΙΟ ΠΟΛΥ ΘΑ ΕΚΤΜΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ.
-----------------------------------------------
ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΓΥΡΟ ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΔΕΝ ΒΛΕΠΩ ΝΑ
ΕΙΝΑΙ ΛΥΠΗΜΕΝΑ ΟΥΤΕ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΤΙ
ΑΠΟΚΡΟΥΣΤΙΚΟ ΟΥΤΕ ΚΑΝΕΙΣ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ
ΕΠΙΒΑΛΕΙ ΤΗ ΘΕΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ.
ΜΗΠΩΣ ΕΝΟΧΛΕΙ ΜΟΝΑΧΑ ΕΣΕΝΑ ΤΟ ΘΕΑΜΑ ΑΥΤΟ?
ΣΚΕΦΤΗΚΕΣ ΠΟΤΕΣ ΟΤΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΟΥΣ
ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΕΥΧΑΡΙΣΤΗ ΜΕΤΑΒΑΣΗ ΣΕ
ΑΛΛΟΝ ΚΟΣΜΟ?
ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΥΧΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ
ΠΟΥ ΠΡΟΒΑΛΟΥΝ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΣΕ ΝΗΠΙΑ?
Η ΤΑ ΑΙΜΟΧΑΡΗΣ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΠΟΥ ΒΛΕΠΟΥΝ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ
ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΚΑΙ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΥΝ ΚΙΟΛΑΣ ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ
ΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΟΤΩΝΟΥΝ!!!!
ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΕΣΤΕ ΣΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΤΡΑΥΜΑΤΙΖΟΥΝ
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΤΗΣ ΨΥΧΕΣ ΤΟΝ ΠΑΙΔΙΩΝ?
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΓΕΡΟΝΤΑ
--------------------------------------------
Είμαι της άποψης ότι τα παιδιά πρέπει να μαθαίνουν ότι και ο θάνατος είναι κάτι που δυστυχώς μπορεί να τους τύχει στη ζωή τους και πρέπει να το δούνε σαν ένα γεγονός όπως ο γάμος ή η βάπτιση.Δυστυχώς υπάρχει και ο θάνατος και πρέπει να αντιμετωπίζεται και όχι να λέμε στα παιδιά ότι θα έρθει το φάντασμα και λοιπά... Σαν έναν γνωστό που πέθανε ο παππούς του στην ηλικία των 28 ετών και δεν πήγε στην κηδεία γιατί φοβόταν! Ελεος δηλαδή! Και ναι έχω π! αιδί και είναι 4 και το έχω πάει σε κηδεία για να μάθει ότι και αυτό είναι μέσα στη ζωή και είναι κατι φυσιολογικό και ως τέτοιο πρέπει να αντιμετωπίζεται.
(Δεν είμαι υπέρ του χειροφιλήματος ούτε σε νεκρούς ούτε σε ζωντανούς)
-------------------------------------------
Καλησπερα θεοσεβουμενε αλλα οχι νεκροφιλε αναγνωστη
Ειδα αυτην την αναρτηση και σκεφτηκα να εκφερω την γνωμη μου πανω σε αυτο!!
Πρωτου ξεκινησω να ευχαριστησω τον tro(ma)ktiko οπου την αναρτησε!
Πρωτα απο ολα να επισημανω πως δεν εχει να κανει αν ειναι τα παιδια η οχι θεοσεβουμενα...
Αλλα στο οτι οι πατεραδες και οι μαναδες (μαζι με την εκκλησια) να κανουν την νεολαια να
ερθει ποιο κοντα σε αυτο που εγω αποκαλω "εκκλησια".
Και για να προλαβω τον οποιοδηποτε πει κατι πανω σε αυτο θα κανω μια μικρη παυση απο το θεμα μου να πω το εξης: Αν πιστευεις πως την ειρωνευομαι ΝΑΙ να εισαι σιγουρος γιατι δεν θυμαμαι ο Ιησους Χρηστος να εχτισε μεγαλοπρεπεις ναους για να τον υμνουμε... ουτε να "αγοραζουμε" τα κερια και δεν ξερω και εγω τι αλλο.....Ουτε ΚΑΝ να ειδωλολατρουμε (να φιλαμε και να προσκυναμε ειδωλα δηλαδη) αλλα αυτη ειναι μια αλλη τραγικη συζητηση..
Προσωπικα μπορει να πιστευω ενα 20% σε κατι ανωτερο (αν λεγεται Βουδας η Χρηστος η Εωσφορος δεν με απασχολει) αλλα γνωριζω πως τα παιδια ειναι ΠΟΛΥ καλυτερα ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ να αντιμετωπισουν κατι τετοιο
(δηλαδη να φιλισουν ενα νεκρο μεσα σε εκκλησια) οταν αυτο τους δινεται ΘΕΜΙΤΑ και ηρεμα... οπως η εικονα δειχνει.. και εγω ημουν 15 οταν φιλησα το χερι της γιαγιας μου στην εκκλησια...αλλα ΔΕΝ με πειραξε!!
Επισης μπορει να ειναι νεκρος αλλα ΔΕΝ ειναι καθολου φρικιαστικη.. Νεκροι και νεκροι υπαρχουν και σε ΧΕΙΡΟΤΕΡΗ κατασταση απο αυτη την φωτογραφια που ειναι καποιο αψυχο σωμα μεσα σε ενα φερετρο!!
Επισης επετρεψε μου να επικολλησω καποια συγκεκριμενα κομματια στα οποια θελω να απαντησω ακριβως
Λες λοιπον:
"Εσεις αγαπητοι γονεις θα φιλουσατε ενα πτωμα που θα βρισκατε καπου στον δρομο η θα επιτρεπατε στα παιδια σας στην τρυφερη ηλικια των 6 η 7 χρονων να δουνε την εικονα ενος νεκρου ."
Συγνωμη αλλα τι κανεις; κοροιδευεις;
Κανεις μια ερωτηση "δινοντας" απο κατω την απαντηση;
ΠΡΟΦΑΝΩΣ και η απαντηση ειναι ΟΧΙ .. Οχι απο τον δρομο!! Που θα ειναι σε προχωρημενη συψη!!
Οσο αναφορα για την δευτερη απαντηση στο δευτερο υποερωτημα σου ειναι ΝΑΙ! Γιατι ηδη το κανουν!
Επισης να απαντησω σε κατι αλλο, λες λοιπον:
"Γιατι δεν διαμαρτυρονται οι διεθνεις συλλογοι για την προστασια των παιδιων?"
Γιατι δεν υπαρχει νομος για αυτο! Μηπως;
Και να υπαρχει η να παει να εφαρμοστει κατι τετοιο το ποιο σιγουρο ειναι οι "θεοσεβουμενοι" και οι "θρησκολυπτοι" παπαδες να διαμαρτυρηθουν οπως εχουν κανει πολλακις σε πολλα ΑΚΥΡΑ θεματα!!
Εν συνεχεια:
"Γιατι δεν μιλανε οι Ελληνες ψυχολογοι γι'αυτο το ιδιαιτερα σοβαρο θεμα που εχει να κανει με την ψυχικη υγεια των παιδιων?"
Τι να πουν; Τα λυσαμε ολα θες να μου πεις και μας εχει μεινει αυτο! Τι θες να πεις ακριβως;
Αντι να ρωτας ΜΟΝΟ απαντα κι ολας!! Εδω υπαρχουν αλλα και αλλα παιδια που ζητουν ψυχολογικη βοηθεια ειτε εμπρακτα και φωναζοντας το κυριολεκτικα σε αλλους ειτε το φωναζουν μεσα τους περιμενωντας και ευχονται να τους ακουσει καποιος!
Και τελος:
"Επιτελους ο σεβασμος σε καποιον ιερωμενο μπορει να γινει και με αλλο τροπο
.Πχ με κλειστο το φερετρο."
Ναι συμφωνω μπορει να γινει και διαφορετικα!!
Προσωπικος αν θες να ακουσεις την γνωμη μου την ταφη του νεκρου δεν την πιστευω!
Πιστευω περισσοτερο στην πυρα και ο -ισως- διασκορπισμος της σταχτης παρα αυτο
Και παρολο που ειμαι 24 ετων αυτο θα προτιμησω για οταν δω τα ραδικια αναποδα παρα την ταφη!
(φυσικα αυτο ειναι δικαιωμα του καθενος)
Με σεβασμο ενας 24χρονος αναγνωστης
