με συγκεκριμένους τρόπους πλέον στα συνεχιζόμενα κρούσματα βίας στο χώρο του ποδοσφαίρου, μια πρωτοβουλία ωστόσο που πρέπει να βρει συνεχιστές και στους άλλους χώρους του αθλητικού στερεώματος.
Η απόφαση των ποδοσφαιριστών να εκδηλώσουν την έντονη ανησυχία τους με τη συμβολική καταρχήν κίνηση, να ξεκινήσει η πρώτη αγωνιστική συνάντηση στα επαγγελματικά πρωταθλήματα με δεκαπεντάλεπτη καθυστέρηση και η δήλωσή τους σύμφωνα με την οποία σε επόμενο σοβαρό περιστατικό βίας, που επ΄ ευκαιρία τελέσεως αγώνος θα λάβει χώρο σε ποδοσφαιρικό ή μη χώρο, απ’ οπουδήποτε κι αν αυτή προέλθει και με οιονδήποτε τρόπο εκδηλωθεί, θα υπάρξει άμεση αποχώρηση από τον αγωνιστικό χώρο όλων των ποδοσφαιριστών, δεν μπορεί παρά να αφυπνίζει συνειδήσεις και να οπλίζει με δύναμη και κουράγιο όσους αγωνιζόμαστε πραγματικά για την αντιμετώπιση του χουλιγκανισμού.
«Είναι κοινό μυστικό ότι το φαινόμενο του χουλιγκανισμού τα τελευταία χρόνια έχει προσλάβει ραγδαίες και ανησυχητικές διαστάσεις και έγινε καθημερινό κοινωνικό φαινόμενο. Αναντίρρητα, οι εκδηλώσεις βίας πριν, κατά τη διάρκεια και αμέσως μετά τη λήξη μιας αθλητικής συνάντησης από οπουδήποτε κι αν προέρχονται – φιλάθλους/οπαδούς, αθλητές – και ανεξάρτητα από το εάν θα μπορούσαν να θεωρηθούν δικαιολογημένες ή όχι, υποσκάπτουν σοβαρά το οικοδόμημα του αθλητισμού και συντελούν στη δυσφήμισή του».
Αυτό τόνιζε, μεταξύ άλλων, η Ομοσπονδία μας στο Υπόμνημα με τις προτάσεις της με θέμα: "Αντιμετώπιση φαινομένων βίας σε ποδοσφαιρικούς αγώνες" το οποίο είχε κατατεθεί στις 27-03-2009 στο Δ.Σ. της Super League, γνωρίζοντας ότι το φαινόμενο της βίας στα γήπεδα καταγράφεται πια σε όλες τις περιοχές της χώρας μας.
Όμως, όλοι γνωρίζουμε ότι το συνδικαλιστικό μας κίνημα είχε από γενέσεώς του ανοικτό μέτωπο με τη βία και ιδίως για τη βία που στρέφεται κατά των αστυνομικών, έχοντας στο ενεργητικό του πλήθος πρωτοβουλιών και ανοικτών συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας, ενοχλώντας πολλούς εντός κι εκτός Σώματος.
Δυστυχώς, τα «σύγχρονα θηριοτροφεία» έτσι όπως τείνουν να μετατραπούν κάποιοι θύλακες στο χώρο του αθλητικού θεάματος, κάθε άλλο παρά την εύρυθμη λειτουργία της Ελληνικής Αστυνομίας επιδιώκουν. Οι «οπαδικοί στρατοί» και οι όποιοι πάτρωνές τους, υπακούουν στους νόμους του υπόκοσμου και δεν αντιμετωπίζονται με «ευχολόγια», «προτροπές» ή «βαρύγδουπες ανακοινώσεις», όπως πολύ εύστοχα παρατηρεί και ο ΠΣΑΠ.
Απαιτούνται γενναίες αποφάσεις εκ μέρους της Πολιτείας οι οποίες θα έχουν τη στήριξη όλων των εμπλεκομένων μερών και βεβαίως των απλών πολιτών, των ανθρώπων που πιστεύουν στα αθλητικά ιδεώδη και στο ευ αγωνίζεσθαι, σε πείσμα των λυμεώνων του αθλητισμού και του ανυποψίαστου κόσμου του.
Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει ο κατήφορος και κυρίως για να αποτραπούν νέες ανθρώπινες τραγωδίες, απολύτως προβλέψιμες εξελίξεις του ακήρυχτου πολέμου που βιώνουμε από πρώτο χέρι εμείς οι αστυνομικοί μέσα κι έξω από τα γήπεδα σχεδόν σε καθημερινή πλέον βάση.
Ως αστυνομικοί, είμαστε έτοιμοι να αναλάβουμε τις ευθύνες μας, γνωρίζοντας ότι η εξυγίανση και η απομόνωση του καρκίνου που πλήττει τον αθλητισμό, μπορούν να επιτευχθούν μόνο εφόσον υπάρχει σαφής πολιτική βούληση απ’ όλες τις πλευρές και βεβαίως ένα πλατύ κίνημα καταδίκης της βίας απ’ όπου κι αν προέρχεται. Η Ελληνική Αστυνομία σε ό,τι την αφορά, πρέπει να λειτουργήσει συγκροτημένα και να επιζητά τη στήριξη της ίδιας της κοινωνίας, η οποία επίσης κακοποιείται βάναυσα από τα πρωτοφανή κρούσματα βίας που εκδηλώνονται ολοένα και περισσότερο τους τελευταίους μήνες. Εξάλλου, δεν πρέπει να λησμονούμε το γεγονός ότι ως αστυνομία, είμαστε οι μόνοι που ανταποκρινόμαστε σχεδόν πάντα άμεσα κάθε φορά που σε επίπεδο συσκέψεων των αρμόδιων υπουργείων και φορέων, λαμβάνονται αποφάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης και φέρνουμε εις πέρας την αποστολή μας στο μέρος που μας αναλογεί..
Πρόθεση της Ομοσπονδίας μας είναι το αμέσως προσεχές διάστημα να αναλάβει σειρά πρωτοβουλιών (ανοικτή ημερίδα θέσεων και προτάσεων) για την ενεργοποίηση της ελληνικής κοινωνίας προς την κατεύθυνση που προαναφέραμε. Στην προσπάθειά μας αυτή, καλούμε κάθε καλόπιστο συμπολίτη να εκφράσει τη συμπαράστασή του στον αγώνα μας.
Το δημόσιο αγαθό της ασφάλειας και η διασφάλισή του δεν μπορεί να επαφίεται στη «ζυγαριά» κανενός καιροσκόπου.
Μας θέλουν «στόχους» και άβουλους υπηρέτες ενός ξεχαρβαλωμένου συστήματος, αλλά δεν θα καταθέσουμε τα όπλα.
