Τυχαίνει να παραθερίζω τα τελευταία 7 χρόνια σε πολυσύχναστο θέρετρο της Χαλκιδικής όπου η σύζηγός μου έχει την εξοχική της κατοικία. Tα τελευταία 30 χρόνια o οικισμός θεωρείται ο πλέον πολυσύχναστος στο πρώτο πόδι συγκεντρώνοντας πληθώρα μπάρ,εστιατορίων και νυχτερινών μαγαζιών. Κατά την είσοδο μου στο χωριό και προκειμένου να φτάσω στο σπίτι μας ακολουθώ πάντα συγκεκριμένους δρόμους που περνούν μέσα από τον οικισμό. Κάθε χρόνο πέφτω με το αυτοκίνητό μου ακριβώς στις ίδιες λακούβες που κοσμούν κεντρικούς δρόμους του θερέτρου. Κάθε χρόνο βάζω ένα στοίχημα με τον εαυτό μου αν οι λακούβες θα είναι πάλι εκεί και πάντα το κερδίζω αφού οι λακούβες δεν με διαψεύδουν και είναι πάντα εκεί. Η αδιαφορία της Νομαρχίας Χαλκιδικής είναι παροιμοιώδης. Φέτος όμως άρχισα να βλέπω τα πράγματα και με διαφορετικό μάτι. Συνηθισμένος να συμμετέχω σε προγράμματα ανακύκλωσης συσκευασιών, στο μέτρο του δυνατού, και θεωρώντας ότι με αυτό τον τρόπο η οικογένειά μου θα προσθέσει το ληθαράκι της στη διάσωση του πλανήτη μας, αναζήτησα κάδο ανακύκλωσης...Και δεν τον αναζήτησα στη γειτονιά μου, αλλά σε ολόκληρη τη Νομαρχία Χαλκιδικής...ΔΕΝ ΒΡΗΚΑ ΚΑΝΕΝΑ...Απ' ότι φαίνεται η Νομαρχία Χαλκιδικής τα έχει βρεί με τη μητέρα φύση και δεν απειλείται από οικολογικές καταστροφές, ούτε ευαισθητοποιείται για άλλες περιοχές του κόσμου ή και για τον κόσμο ολόκληρο...Σε ότι αφορά τις υποδομές και την παροχή υπηρεσιών...Μεγάλη ξενοδοχειακή μονάδα της Χαλκιδικής βρίσκεται σε προνομιούχα θέση μπροστά σε μια πραγματικά πεντακάθαρη θάλλασα. Το ξενοδοχείο, χτισμένο τη δεκαετία του 70, αποτέλεσε πόλλο έλξης τουριστών για πολλά χρόνια προσφέροντας για την εποχή του πολυτελείς διακοπές. Σήμερα έχοντας χάσει την αρχική του αίγλη, συνεχίζει να προσελκύει παραθεριστές. Αποφασίζοντας να κάνουμε μπάνιο στην παραλία που βρίσκεται μπροστά στο ξενοδοχείο, το διασχίζουμε κάθε φορά. Επί χρόνια είχαμε παρατηρήσει τις ξεφτισμένες, μουχλιασμένες και πολυκαιρισμένες ταπετσαρίες των καναπέδων της υποδοχής, που σίγουρα ήταν αυτοί που αγοράστηκαν με την ίδρυση του ξενοδοχείου. Φέτος και προς μεγάλη μας έκπληξη οι ταπετσαρίες άλλαξαν και αντικαταστάθηκαν, οι καναπέδες είναι οι ίδιοι, με υφάσματα χειρίστης ποιότητας. Μπαίνοντας στο ξενοδοχείο λυπηθήκαμε και τον καημένο groom. Ένα νέο αγόρι 20 χρονών πολύ αδύνατο που φορούσε στολή τουλάχιστον 2 νούμερα μεγαλύτερη. Decadence...To χειρότερο στην παραλία του ξενοδοχείου...γνωρίζαμε ότι για τις ξαπλώστρες και την ομπρέλα θα πληρώναμε. Παρά το γεγονός ότι πήγαμε απόγευμα όλες οι ξαπλώστρες ήταν πιασμένες. Παρ΄ όλα αυτά βρήκαμε δύο. Προσπαθώντας να ανοίξω την ομπρέλα διαπίστωσα ότι ο μοχλός που χρειάζεται για να σηκωθεί η ομπρέλα ήταν ανύπαρκτος και έπρεπε να τεντώσω καλά το σκοινί,να ανοίξει η ομπρέλα και με κάποιο αυτοσχέδιο τρόπο να το δέσω για να μην πέσει στο καφάλι μου, αλλά και στο κεφάλι του παιδιού μου...Αφού απόκαμα αποφασίζω να καθήσω στην ξαπλώστρα η οποία ήταν φυσικά σπασμένη...Και τότε έρχεται ο υπάλληλος για να πληρωθεί...αφού τον στόλησα και δεν φάνηκε να ιδρώνει το αυτί του...φύγαμε κατασυγχισμένοι.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
