Σύμφωνα με την επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών (CED) για το περιβάλλον και την ανάπτυξη, "βιώσιμη" χαρακτηρίζεται η ανάπτυξη που ικανοποιεί τις ανάγκες του σήμερα, χωρίς να περιορίζει τη δυνατότητα των επόμενων γενεών να ικανοποιήσουν τις δικές τους ανάγκες. Ο όρος αυτός, που είναι ο περισσότερο δημοφιλής, επεκράτησε διεθνώς το 1992, μετά την παγκόσμια διάσκεψη κορυφής των Ηνωμένων Εθνών για το περιβάλλον, στο Ρίο ντε Τζανέϊρο της Βραζιλίας. Στα πλαίσια μιας τέτοιας λογικής, στρατηγικές οικοανάπτυξης, που βασίζονται στις αρχές της ενδογενούς ανάπτυξης, της αειφορικής χρήσης των πόρων, της διατήρησης των οικοσυστημάτων και των συμμετοχικών διαδικασιών, βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την εφαρμογή τους, ιδιαίτερα σε περιοχές της περιφέρειας, που ακόμη δεν έχουν θιγεί από τη ληστρική εκμετάλλευση των φυσικών πόρων και του περιβάλλοντος.
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Ευρυτανίας, που αποτελεί τον πλέον ορεινό νομό της Στερεάς Ελλάδας αλλά και της χώρας μας. Είναι ο μοναδικός νομός στην Ελλάδα που προσεγγίζει το 100% του ορεινού γεωμορφολογικού ανάγλυφου και ο οποίος πληρεί όλες τις προϋποθέσεις και τα αξιολογικά κριτήρια της οικοανάπτυξης και του οικοτουρισμού. Κυρίαρχο στοιχείο της περιοχής είναι το ιδιαίτερο φυσικό και πολιτισμικό περιβάλλον που διακρίνεται για την ποικιλότητα του τοπίου, των τύπων οικοσυστημάτων, των ποταμών και των γεώτοπων-γεωμορφών, σε βαθμό που ο γνωστός λόγιος και ποιητής Ζαχαρίας Παπαντωνίου να χαρακτηρίζει την Ευρυτανία "κοσμογονία τοπίου και συμφωνία βουνών". Με όλα αυτά συνδυάζονται και οι διάσπαρτοι "αλόβητοι" από τα σύγχρονα καταναλωτικά πρότυπα, οικισμοί και χωριά που αποτελούν στο μεγαλύτερο ποσοστό "κλειστές" παρθένες κοινωνίες, έτοιμες να ξεδιπλώσουν τις υψηλές έννοιες της παράδοσης.
πηγή: http://prassia-eyrytanias.blogspot.com/
