φωνάζει ο μουλάς Μάιρμπερκ Γιουσούποβ απευθυνόμενος στο δαιμόνιο που υποτίθεται ότι είχε διεισδύσει στο σώμα μιας 20χρονης Τσετσένας. Η κοπέλα ήταν μία από τις πολλές Τσετσένες που εξαναγκάστηκε να παντρευτεί τον απαγωγέα της! Επειδή αυτές οι γυναίκες ακόμα και μετά τον γάμο συνεχίζουν να αντιδρούν στη μοίρα που τους επιβάλλει η ανδροκρατούμενη κοινωνία της χώρας, οι πεθερές τους καταφεύγουν στους εξορκιστές για να τις κάνουν πειθήνια όργανα των συζύγων τους. Οι κρίσεις πανικού και οι υστερίες που εκδηλώνουν αποδίδονται σε δαιμόνια και οι μητέρες των απαγωγέων-συζύγων τους αναλαμβάνουν να τις εξαγνίσουν με τη βοήθεια των μουλάδων.
Τέτοιοι εξορκισμοί αποτελούν ρουτίνα στο Γκρόζνι. Ο μουλάς έχει τον ρόλο του εξορκιστή σε ιατρικό κέντρο της πρωτεύουσας της Τσετσενίας που στεγάζεται σε ένα παλιό διοικητήριο του Ραμζάν Καντίροφ, του προέδρου της χώρας.
Κατά τη διάρκεια του εξορκισμού ο μουλάς φοράει την πράσινη φόρμα του χειρουργού, βάζει την ασθενή να καθίσει σε μία πολυθρόνα, της κλείνει τα μάτια με ένα πανί και ξεκινάει τον εξορκισμό διαβάζοντας κάποιους στίχους από το Κοράνιο κοντά στο αφτί της «δαιμονισμένης» γυναίκας, ενώ τη χτυπάει με ένα ραβδί. Στην περίπτωση της εικοσάχρονης ο εξορκιστής καθησύχασε τη θεία της που τη συνόδευε και την ενημέρωσε ότι το δαιμόνιο που είχε μπει στο σώμα της ανιψιάς της είχε ηλικία 340 ετών, δεν ανήκε σε μουσουλμάνο, αλλά σε Ρώσο που την είχε ερωτευτεί. Υπάρχουν όμως και πιο «βαριές» περιπτώσεις όπου τα δαιμόνια είναι δύο, οπότε η δουλειά του μουλά είναι πιο δύσκολη.
Καθημερινά στην αυλή του ανακαινισμένου ιατρικού κέντρου συνωστίζεται πλήθος απελπισμένων ανθρώπων, κυρίως γυναίκες οι οποίες περιμένουν υπομονετικά μαζί με συγγενείς τους να υποβληθούν σε εξορκισμό και να φύγουν παίρνοντας μαζί τους αγιασμό. Είναι σίγουρες ότι το κακό θα νικηθεί... Εξάλλου, στη μαρμάρινη πλάκα της εισόδου υπάρχει και η σχετική διαβεβαίωση: «Δεν υπάρχει ασθένεια που δεν θεραπεύεται από τον Αλλάχ».
www.kalymniansvoice.gr
