Πόσο αλλιώτικα είναι τα πράγματα από πρόπερσι με τη "σφαλιάρα" από την Ομόνοια και την έντονη αμφισβήτηση για
Δώνη, από πέρσι με τους "Κύπριους επενδυτές", την αιφνιδιαστική αποχώρηση Κυργιάκου, την ήττα στο Βασλούι, την κόντρα Μπάγεβιτς-Τζιμπούρ, μπορεί να φανεί από μια ενενηντάλεπτη παράσταση της ΑΕΚ στη Σκωτία, δίχως να έχει μαγέψει με την απόδοση της.
Σχεδόν δυο εβδομάδες μετά τη θλιβερή παρένθεση στην Καλλιθέα με τον προπηλακισμό του προπονητή, η ΑΕΚ συνέχισε από εκεί που είχε σταματήσει. Δουλειά, οργάνωση και στρατηγική στο παιχνίδι. Και προπάντων σοβαρότητα και πειθαρχία. Τα βασικά συστατικά που πάντα απαιτεί ο Μπάγεβιτς, αυτά που τόσο έλειψαν από την περσινή καταστροφική χρονιά.
Η αλήθεια είναι ότι από τα 90 λεπτά στο "Τάνανταϊς" δεν δικαιολογείται ο ενθουσιασμός που γεννήθηκε από τις εμφανίσεις και τα αποτελέσματα στην Αυστραλία. Αυτό όμως δεν έχει τόση μεγάλη σημασία τη δεδομένη χρονική στιγμή. Εκείνο που προέχει είναι η ομάδα να παίρνει αποτελέσματα. Και να γίνεται πιο συμπαγής, πιο ανθεκτική, πιο σκληρή για τον αντίπαλο. Η θεαματική και ελκυστική ΑΕΚ θα έρθει με τον καιρό, εάν και εφόσον κάτσουν τα αποτελέσματα. Διότι μέσα από τις νίκες θα έρθει η ψυχολογία, η αυτοπεποίθηση, η σιγουριά. Εκεί θα λυθούν τα πόδια και η ΑΕΚ μπορεί να ρολάρει και να παίξει το ποδόσφαιρο που όλοι θέλουν να δουν.
Το ματς στη Σκωτία δεν είναι το κριτήριο, διότι η άμπαλη ομάδα της Νταντί Γιουνάιτεντ με το ζόρι θα στεκόταν και στην ελληνική σούπερ λίγκα. Και όταν αντιμετωπίζεις μια ομάδα που ούτε ξέρει, αλλά ούτε και μπορεί να παίξει (κανονικό) ποδόσφαιρο αυτό μοιραία θα παρασύρει (προς τα κάτω) και τη δική σου απόδοση. Παίζεις όσο χρειάζεται για να διαφυλάξεις τα κεκτημένα, δεν ανεβάζεις ταχύτητα, δεν σε προκαλεί και ο αντίπαλος να το κάνεις.
Ανεξαρτήτως της ασχετοσύνης περί των ποδοσφαιρικών από την σκωτσέζικη ομάδα, η ΑΕΚ σε σχέση με πέρσι έχει κάνει βήματα προόδου. Πόσο θεαματικά είναι θα το δούμε στην πορεία, αλλά εκτιμώ πως δεν είναι σωστό να ανεβάζουμε ψηλά τον πήχη των προσδοκιών, γιατί το δείγμα είναι ακόμη μικρό, η ομάδα όπως είπε και ο προπονητής έχει (μεγάλα) περιθώρια βελτίωσης και το ζητούμενο είναι να δούμε την αντίδραση της όταν θα παίξει απέναντι σε κανονική ομάδα.
Οι όποιες επιφυλάξεις δεν είναι ενστάσεις. Στην ΑΕΚ γενικώς πρέπει να είναι επιφυλακτικοί, να κρατούν μικρό καλάθι και η όρεξη έρχεται τρώγοντας. Με φανφάρες και άκρατο ενθουσιασμό το πράγμα δεν οδηγεί πουθενά. Και καλό είναι να θυμηθούμε, τουλάχιστον σε αγωνιστικό επίπεδο, τη σεζόν 2004-2005. Όταν ουδείς υπολόγιζε την ΑΕΚ, όταν ρωτούσαν αν πάει η ομάδα για πρωτάθλημα και όλοι έκαναν τον Κινέζο και στο τέλος έφτασαν μέχρι τη πηγή για να πιουν νερό, αλλά ας όψεται εκείνο το καταραμένο ματς με τον Ιωνικό.
Για να μην γυρίσουμε 22 χρόνια πίσω, όταν απέναντι στα δισ. του Κοσκωτά και τη δύναμη του Βαρδινογιάννη, από το πουθενά η ΑΕΚ έκανε το γύρο του θριάμβου με το ιστορικό γκολ του Καραγκιοζόπουλου. Η τριετία 1992-94 δεν είναι πιλότος, διότι εκείνη ήταν "άλλη ομάδα". Ποιοτική, ταλαντούχα, κυρίαρχη. Θέλει δρόμο ακόμα για να φτάσει σ' εκείνα τα επίπεδα κι ας λέει ο Μπάγεβιτς ότι η σημερινή ομάδα του θυμίζει τα 90s.
Από τη Σκωτία τα μηνύματα είναι ενθαρρυντικά και σε ατομικό, αλλά και σε συλλογικό επίπεδο. Η ομάδα έχει αρχή, μέση και τέλος. Μια στρατηγική στο παιχνίδι της. Το 4-2-3-1 με Λυμπερόπουλο μέσα της πάει γάντι. Για τον "Λύμπε" δεν θα μου προκαλέσει καμία εντύπωση αν εκεί κατά το φθινόπωρο του τηλεφωνήσει ο Σάντος. Για να αποσύρει (στα 35) την απόφαση ...απόσυρσης από την Εθνική. Το 4-2-3-1 μπορεί να αδρανοποιεί τον Μπλάνκο, αλλά δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς.
Ποιοτικά ο Τζιμπούρ υπερέχει του Αργεντινού που έτσι κι αλλιώς θα πάρει τις ευκαιρίες του στην πορεία. Σε ατομικό επίπεδο, είδαμε άλλον Μάκο, καμία σχέση με τον περσινό αόρατο και σοφτ αμυντικό χαφ. Δυνατός και αποφασιστικός, με πολλά τρεξίματα και κοψίματα. Πιο σίγουρος για τον εαυτό του. Με καλύτερες τοποθετήσεις και πιο γρήγορη σκέψη στην πάσα. Ο Μάκος μπορεί να είναι κέρδος, ακόμα κι αν γνωρίζει πως αύριο μεθαύριο θα χάσει τη θέση του διότι ετοιμάζεται και έρχεται ο Ντιόπ. Δέκα λεπτά στη Σκωτία.
Πιθανώς ένα ημίχρονο την άλλη Πέμπτη στο ΟΑΚΑ. Ίσως σ' όλο το ματς με την Κέρκυρα στην Πάτρα. Τον περιμένει πως και πως ο Μπάγεβιτς τον Σενεγαλέζο για να θωρακίσει μια και καλή τον άξονα. Το φετινό δυνατό σημείο της ΑΕΚ. Τερματοφύλακας - κεντρικοί αμυντικοί - Ντιόπ και ο παρτενέρ του - Λυμπερόπουλος - Τζιμπούρ. Και πέριξ αυτού να κινείται ένας διαφορετικός σε νοοτροπία, σκέψη και διάθεση Σκόκο. Με τα χαρίσματα, το ταλέντο και τις ομορφιές που ξέρουμε ότι μπορεί να δώσει.
Το είδαμε την Πέμπτη στο Νταντί, στα κυρίαρχα διαστήματα της ΑΕΚ η μπάλα κυκλοφορούσε όπως τον παλιό εκείνο καλό καιρό. Πολλές και ακριβείς πάσες, συνεχής κίνηση, επιβολή ρυθμού, σήμα κατατεθέν της δουλειάς όπου και να δούλεψε ο Μπάγεβιτς.
Στα ατομικά οφέλη, μην ξεχάσουμε τον Λαγό. Αν συνεχίσει όπως στο ματς στη Σκωτία, πολύ φοβάμαι ότι οι φίλοι της ΑΕΚ δεν θα δουν ποτέ τον ...Νταντόμο. Πιο σίγουρος από ποτέ για τον εαυτό του και ύστερα από δυο σοβαρούς τραυματισμούς, καλύπτει εξαιρετικά όλη την αριστερή πτέρυγα. Ο Λαγός στον Ηρακλή ήταν ένας καλός παίκτης, ένας αέρινος μεσοεπιθετικός από αριστερά και ένας καλός παίκτης δεν μπορεί να ξεχάσει την μπάλα. Αν βελτιωθεί κι άλλο στο ανασταλτικό κομμάτι, μπροστά μην τον φοβάστε, θα ανεβάζει στροφές, θα ντριμπλάρει, θα βγάζει σέντρες θα παίζει το "ένα-δυο" με τον Σκόκο, όπως έγινε και στο γκολ του Τζιμπούρ.
Και με το κέντρο της άμυνας τι γίνεται; Εκεί υπάρχει η προοπτική Μανωλά, ο μικρός συνεχίζοντας από εκεί που σταμάτησε τον Μάιο, θα μεγαλώσει, θα ωριμάσει κι άλλο, θα εξελιχθεί σε στυλοβάτη άμυνας. Στην ηλικία του (για να μην ξεχνιόμαστε) ο θείος του ακόμα ήταν πολύ πίσω (1980). Υπάρχει ένας Δέλλας, που στην τρίτη του καριέρα με την ΑΕΚ, θα είναι το ίδιο ουσιαστικός και αποτελεσματικός. Και προπάντων θα δίνει ηρεμία στο παιχνίδι, γιατί μια ζωή αυτό ήταν το δυνατό του σημείο. Όποιος έρθει στη θέση του Μαϊστόροβιτς, θα πρέπει να είναι καλύτερος αμυντικός από τον Σουηδό για να βγάλει από την ενδεκάδα τον Δέλλα. Μακάρι να ερχόταν ο Μόρας, αλλά καταπώς φαίνεται τα λεφτά (Μπολόνια και παίκτης) είναι πολλά για τις δυνατότητες της ΑΕΚ.
Ο Αδαμίδης δεν μπορεί να ξοδέψει περισσότερα απ' όσα προσδοκά να εισπράξει, γιατί λεφτά από τους μετόχους βάζει μονάχα ο Παππάς και αυτός πλέον με το σταγονόμετρο. Αν ήθελαν να ξοδέψουν κάτι παραπάνω, θα έδιναν ένα εκατομμύριο στη Λίβερπουλ για να κάνουν δικό τους τον Νέμεθ. Τέλος πάντων, όπως και να παίζει ο Δέλλας, η ΑΕΚ έχει ανάγκη από έναν ακόμη αξιόπιστο στόπερ. Με ταβάνι τα 400 χιλιάρικα υπάρχουν και αξιοπρεπείς λύσεις, άλλωστε τα κασέ των αμυντικών είναι πάντα πιο χαμηλά απ' αυτά των μεσοεπιθετικών κι ας χρύσωνε η ΑΕΚ δυο ολόκληρα χρόνια τον Μαϊστόροβιτς.
Εν κατακλείδι, αυτό που έχει πιο πολύ ανάγκη η ΑΕΚ πέρα από το αυτονόητο (ηρεμία) είναι τα αποτελέσματα. Στη Σκωτία, στη ρεβάνς, στο ξεκίνημα του πρωταθλήματος. Μόνο μέσα από νίκες θα μπορέσει να παρουσιάσει αυτό που άρχισε φέτος να χτίζεται. Ένα στέρεο οικοδόμημα. Να μπουν οι γερές βάσεις, τα θεμέλια και τα άλλα θα έρθουν σιγά σιγά. Υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα επαναληφθεί το περσινό κακόγουστο σκηνικό, στην αρχή του πρωταθλήματος, με την καταστρατήγηση του πενήντα-πενήντα...
Πηγή: contra.gr
