Θα έχω κουστούμι, ακριβά ρούχα, ένα αυτοκίνητο καλό. Θα μου ανοίγουν τις πόρτες, και θα στρώνουν χαλιά για να περάσω.
Θα με δείχνουν στην τηλεόραση, στις ειδήσεις, μαζί με όλες τις άλλες καταστροφές του κόσμου. Θα έχω τα φώτα ανοιχτά όλη μέρα, για να με θαυμάζω στον καθρέφτη, και την θέρμανση στο φουλ για να μην κρυώσω, και θα μαζεύω λεφτά να φτιάξω έναν πελώριο τάφο για να χωρέσω.
Θα φοράω γούνες από κάποιο ζώο που έβλεπε τον θάνατό του. Θα κάνω μπάνιο στο πετρέλαιο για να χαίρομαι το τέλος των πολέμων.
Θα κάνω και ένα παιδί και θα του δίνω φάρμακα να μην πεθάνει. Θα του φοράω την τελευταία λέξη της μόδας και όταν μεγαλώσει θα του γνωρίσω μια καλή κοπέλα από γραφείο συνοικεσίων στο ίντερνετ. Και αν μπορέσουν και κάνουν ποτέ παιδί, θα του δώσουν το ένδοξο όνομά μου. Θα μεγαλώσουν σχεδόν μαζί, και θα κάνουν καριέρα (αυτή η τελευταία λέξη με σκοτώνει…), και θα κάνουν πλούσιο έναν μαλάκα που θα εγγυάται το μέλλον τους.
Θα βλέπουν με χαρά στην τηλεόραση και στα περιοδικά το είδωλο του τέλειου ανθρώπου.
Θα διαβάζουν άρθρα από τους ειδικούς της καταστροφής, που θα μεγαλώνουν με περηφάνια την έκταση της κόλασης, για να 'προλάβουν' το χάος.
Και όταν γεράσω και πεθάνω από καρκίνο, γιατί δεν θα έχω να φάω, να πιω και να εισπνεύσω τίποτα φυσικό, θα λέω ότι δυστυχώς δεν βλέπω πια χαμόγελα μεγαλύτερα από το δικό μου.
X.K.
