Γεια σας φίλοι μου.
Πρώτα από όλα θα ήθελα να σας συγχαρώ για την προσπάθεια που κάνετε να μας κρατάτε ενημερωμένους και να μας δίνετε τη δύναμη να εκφραζόμαστε ελεύθερα και ανώνυμα.
Ονομάζομαι Γιάννης και θα ήθελα να αναρτήσετε αν συμφωνείτε το κείμενο με κάποιες σκέψεις που έχω κάνει για την οικονομική κατάσταση που βρισκόμαστε και τις ανησυχίες μου για το μέλλον.
Έχω μια μικρή επιχείρηση λιανικού εμπορίου από το 2001 και μέχρι το 2008 απασχολούσα 2 υπαλλήλους. Λόγω του ότι ο τζίρος της επιχείρησής μου μειώθηκε, αναγκάστηκα να απολύσω τον έναν υπάλληλο μέσα στο 2009 και στις αρχές του 2010 απέλυσα και τον δεύτερο αφού αδυνατούσα να βγάλω τα έξοδα συντήρησης.
Κρατάω λοιπόν μόνος μου το μαγαζί και τα βγάζω όλο και πιο δύσκολα αφού ο τζίρος μειώνεται με αριθμητική πρόοδο.
Γνωρίζω επίσης αρκετούς άλλους από το χώρο μου που και αυτοί με τη σειρά τους απέλυσαν τους υπαλλήλους τους λόγω πτώσης τζίρου.
Αυτό σημαίνει πως αφήσαμε γύρω στους 8-10 ανθρώπους χωρίς δουλειά τα τελευταία 2 χρόνια.
Με το ρυθμό που πέφτει ο τζίρος στις επιχειρήσεις μας, σε συνάρτηση με τις περικοπές σε μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων καθώς και λόγω των συνεχών ανατιμήσεων σε καθημερινά είδη πρώτης ανάγκης και σε τιμολόγια υπηρεσιών, το αποτέλεσμα θα είναι λογικά μόνο ένα.
Οι μικρές επιχειρήσεις δε θα καταφέρουν να επιβιώσουν και αρκετές θα αναγκαστούν να κλείσουν μέσα στα επόμενα 2 χρόνια, εκατοντάδες άνθρωποι θα μείνουν άνεργοι αφού οι θέσεις εργασίας θα φθίνουν και οι μόνες επιχειρήσεις που θα επιβιώσουν θα είναι οι μεγάλες πολυεθνικές που έχουν τη δύναμη να στηριχτούν οικονομικά.
Το μόνο που ακούω τελευταία είναι πως λαμβάνονται μέτρα συνεχώς για την ανάκαμψη της οικονομίας της χώρας μας.
Τα μέτρα αυτά έως τώρα αυτό που έχουν καταφέρει είναι να γονατίσουν οικονομικά τον έλληνα πολίτη και την οικονομική κατάσταση των χαμηλόμισθων και συνταξιούχων.
Τα ερωτήματά μου είναι τα εξής:
Πώς γίνεται να ανακάμψει η οικονομία μιας χώρας της οποίας τα μέτρα που λαμβάνονται για την αντιμετώπιση της κρίσης δημιουργούν οικονομικά "νεκρούς" πολίτες;
Πώς θα τα καταφέρουμε να γίνουμε οικονομικά ισχυροί σαν κράτος όταν όχι μόνο η αγοραστική δύναμη αλλά και η δυνατότητα κάλυψης των καθημερινών αναγκών για επιβίωση των πολιτών μειώνεται;
Ίσως να σας κούρασα, αλλά είχα την ανάγκη να γράψω για αυτές μου τις σκέψεις.
Ακόμη και να μην αναρτήσετε το κείμενο, μου φτάνει που θα το διαβάσετε εσείς.
Ευχαριστώ για το χρόνο σας.
Φιλικά, Γιάννης.
