Όσο οι νεοέλληνες θα προσδοκούμε την ανάσταση της πατρίδας με διαχειριστικές αλχημείες και micro management κυβερνητικών παραγόντων ανεξαρτήτως χρώματος θα βουλιάζουμε περισσότερο.
Η λύση υπάρχει, την έχουμε δει να επιτυγχάνει στη μεταπολεμική Γερμανία όταν ένας υγιής ανταγωνισμός της ιδιωτικής πρωτοβουλίας έκαμε το γνωστό οικονομικό θαύμα που κρατά ως τις μέρες μας. Εμείς όμως με τη κουλτούρα πια του ραγιά, κατάλοιπο της τουρκοκρατίας, κρυβόμαστε πίσω από φουστάνια και βράκες, σκύβουμε τη πλάτη, μόνο να βολευτούμε θέλουμε, έρποντας, γλύφοντας και με τα κέρατά μας περιμένουμε τους διάφορους εθνο-σωτήρες και με το πονηρό βλέμμα του Γερο-Λαδά (από τον «Χριστό ξανασταυρώνεται» βάζουμε λόγια στον Αγά για να πεθάνει η κατσίκα του γείτονα.
Καλή μας τύχη … η πτώχευση έχει έρθει … αλλά δεν το λέμε μέχρι να μειώσουν, όσο το καταφέρουν βέβαια, οι ευρωπαϊκές τράπεζες την έκθεσή τους σε ελληνικά τοξικά ομόλογα και μέχρι να μοιραστεί ο εθνικός πλούτος σε δανειστές και καλούς γείτονες (για να μην πέσει σε «λάθος» χέρια).
Καλές διακοπές σε όλους τους εθνοσωτήρες.
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
