που η προέκταση της φαντασίας σας συναντάει τσιμέντο, αλλά μέσα σας ανθίζει αυτό το άλλο που θα θέλατε να ζείτε. Λίγο πολύ το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων κατοικεί πλέον σε μια τσιμεντούπολη, σε μια πόλη με κόσμο πολύ, με ευκαιρίες περισσότερες και πάνω από όλα μια πόλη που δε σέβεται την έννοια του χρόνου και του άγχους.
Όλα αυτά που ονειρευόμαστε να αλλάξουμε προς το καλύτερο, η επαφή του ανθρώπου με τη φύση και η ανάδειξη των διαπροσωπικών σχέσεων, φαίνεται να γίνονται όλο και πιο δύσκολα σε μια μεγαλούπολη. Όσο μεγαλύτερη η πόλη σου τόσο και εσύ πιο δέσμιος, αν και οι πολλές επιλογές σου δίνουν αυτή τη ψευδαίσθηση ελευθερίας που σε κάνει να μένεις ακόμα εδώ. Ας σκεφτούμε λοιπόν πόσο ελεύθεροι είμαστε και ποια είναι η θέση μας στη κοινωνία αυτή. Μέσα στα εκατομμύρια ανθρώπων που συγκατοικούν σε μια μεγαλούπολη γίνεσαι ένας αριθμός, ένα στατιστικό αποτέλεσμα, ένας απρόσωπος αμειβόμενος πολίτης που κάποιες στιγμές μέσα στη καθημερινότητα του έχει εκλάμψεις και αναρωτιέται για πόσο ακόμα θα ακολουθεί τους ίδιους δρόμους και θα επιλέγει το ίδιο πλευρό να κοιμηθεί. Ναι τους ίδιους δρόμους.. Αν και νομίζεις ότι είσαι ελεύθερος να φτάσεις εκεί που πας από πολλούς δρόμους, εσύ εκεί πάντα στο ίδιο μονοπάτι που ξέρεις καλά, που σου παίρνει το λιγότερο χρόνο.. Καμιά φορά σε ποιάνει συμπόνια για κάποιους που πεινάνε, όμως τα ρούχα που φοράς, το αμάξι που οδηγάς, το αλκοόλ που προτιμάς, χωρίς να το θες κάνουν κάποιους να πεινάνε γιατί εσύ κάτοικε της μεγαλούπολης δεν έφτασες ποτέ πιο έξω απ τον τσιμεντένιο τοίχο σου να δεις ότι η μόδα που σου πλασάρεται είναι η καταδίκη άλλων ανθρώπων.. Όχι άτυχων η κατωτέρων, αλλά ανθρώπων που και αυτοί αγαπάνε, ανθρώπων που τα βράδια κοιμούνται φοβισμένοι όχι επειδή είδαν τις ανούσιες τηλεοπτικές σου ειδήσεις, αλλά γιατί το αύριο ξημερώνει σκληρό για αυτούς. Θέλεις να κάνεις την επανάστασή σου κάτοικε της μεγαλούπολης να φωνάξεις δυνατά!...όμως σ' αρέσει η coca cola και ίσως ξεχνάς πως χορηγεί έναν πόλεμο σκληρό εκεί στο Ιράκ, ίσως δε ξέρεις πως το γάλα nestle που δίνεις στο παιδί σου στέλνει εμφιαλωμένα νερά στους στρατιώτες του πολέμου αυτού, μα στα ράφια της μεγαλούπολης λίγες οι επιλογές να βρεις το γάλα που σου ταιριάζει. Κοιτάς τα ακριβά παπούτσια σου όλο καμάρι, λες πως θες να αλλάξεις τον κόσμο, όμως τα παπούτσια σου κάποιος ξυπόλυτος τα κέντησε.. αλλά τι να κάνεις... είσαι κάτοικος της μεγαλούπολης και αν φορέσεις κάτι απλό η κοινωνία θα σε δείξει, δε θα είσαι ο πετυχημένος μάγκας που η κοινωνία γουστάρει να εξυμνεί. Θέλεις να στηρίξεις τον διπλανό σου που ίσα ίσα βγαίνει με το μαγαζάκι του, όμως.. στα μεγαλοκαταστήματα και mall της πόλης θα βρεις αυτό που θες πιο γρήγορα, οι προσφορές μεγαλύτερες και τα λεφτά σου μετρημένα.. Δε το θες αλλά... Θες να διασκεδάσεις στη μεγαλούπολη και βγαίνεις σε μεγάλα clubs, σε μαγαζιά μοντέρνα και ναι! είμαι σίγουρος! διασκεδάζεις... γυρνάς σπίτι σου γεμάτος, χαρούμενος, με καθαρό μυαλό με μια ευχάριστη ανάμνηση, με ένα ωραίο συναίσθημα για τα άτομα που ήσουν μαζί, για τις ωραίες κουβέντες που ανταλλάξατε, για τα φοβερά τραγούδια που ακούσατε.. Είσαι κάτοικος της μεγαλούπολης, ελεύθερος, μάγκας με όλες τις επιλογές μπροστά σου.. Ξέρεις να διαλέγεις και οι επιλογές σου έχουν θετική επίδραση στον κόσμο, κάνουν καλό... Είσαι εν δυνάμει επαναστάτης, αλλά... Πόσο δύσκολο είναι να σπάσω τα δεσμά που κουβαλάω σε μια μεγάλη πόλη σκέφτομαι; Και γω άλλο ένα θύμα ,που ακόμα όμως δεν έχει φτάσει η ώρα να διαλέξω τον τρόπο ζωής που θέλω να ζω, να διαλέξω ΕΓΩ.
πηγή: http://dinatomirmigi.blogspot.
