αντιμετωπίσει η εθνική μας την Τετάρτη και θα εκπροσωπήσει το ΝΒΑ στο μουντομπάσκετ. ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Καμιά φορά είναι προτιμότερο να χάνεις αξιοπρεπώς παρά να νικάς αναξιοπρεπώς. Ο Τάσος Μαγουλάς σχολιάζει...
Θα έχετε πολύ καλύτερη εικόνα μετά τις 25 αλλά επιτρέψτε μία μικρή ανάλυση παρακολουθώντας από την τηλεόραση τα δύο τελευταία φιλικά με Λιθουανία και Ισπανία.
Καταρχάς πρέπει να είναι η πιο κοντή, όχι σε μέσο όρο πάντως, εθνική του μουντομπάσκετ. Με έναν σέντερ (τον Τάισον Τσάντλερ) έναν πάουερ φόργουορντ (τον Λαμάρ Όντομ) και... τέλος διότι ο Κέβιν Λοβ γενικώς δεν πάει. Από εκεί και πέρα φοβερή συγκέντρωση παικτών από το ένα έως το τρία. Μετά λαλούν οι κούκοι. Είναι άδικο η πυραυλοκίνητη περιφέρεια να μην μπορεί να παίξει εύκολα πέντε εναντίον πέντε. Να μην μπορεί να παίξει καθόλου για την ακρίβεια αφού ο Τσάνλερ απλά καρφώνει και ο Όντομ αισθάνεται άβολα κοντά στο καλάθι.
Συνήθως οι Αμερικανοί παίζουν με τον Όντομ στο πέντε(!!!) και τον Ιγκουοντάλα ή τον Γκέι ή τον Ντουράντ στο τέσσερα (αμέτρητα θαυμαστικά). Επειδή δεν μπορούν να μαρκάρουν το πικ εν ρόλ ή το ένας εναντίον ενός (Ρούμπιο και Ναβάρο τους σκότωσαν) χρησιμοποιούν άμυνα ζώνης πολύ διότι έτσι αξιοποιούν τα τεράστια άκρα παικτών όπως ο Ντουράντ, ο Όντομ. Ο Ντέρικ Ρόουζ των Μπουλς τρέχει συνέχεια και μαζί με τον Ρόντο πιέζουν σε όλο το γήπεδο και κλέβουν μπάλες από τους αντιπάλους πλέι μέικερ. Ο Έρικ Γκόρντον των Κλίπερς και ο Μπίλαπς σουτάρουν σαν σε προπόνηση από τα 6.25.
Χάνουν πολλά αμυντικά ριμπάουντ και κοντά στο καλάθι ο Φελίπε Ρέγιες θύμισε περισσότερο Σακίλ. Γενικά είναι η πιο ανισόρροπη ομάδα όλων των εποχών (περισσότερο και από την μεικτή CBA του 1998) αφού παίζει μόνο από την περιφέρεια. Φανταστείτε, η πιο μυημένη, τους Σανς του Ντ’ Αντόνι χωρίς τον Αμάρε με τεσσάρι τον Κουεντίν Ρίτσαρτσον.
Παίζουν παθιασμένη άμυνα, βγάζουν τρομερούς αιφνιδιασμούς, διαθέτουν σταθερό σουτ, είναι ομάδα όσο μπορούν. Ο Σιζέφσκι αισθάνεται πολύ άνετος πια στο.. ευρωπαϊκό μπάσκετ και το "παλεύει". Εκείνοι που δεν παλεύονταν, ιδιαίτερα στο φιλικό με την Ισπανία, ήταν οι διαιτητές. Σχολή Χριστοδούλου, ορκίστηκαν πίστη στην εθνική Ισπανίας και μέχρι και ο Σιζέφσκι χρεώθηκε με τεχνική ποινή για τα νεύρα του. Φανταστείτε τι είδαν τα μάτια του.
Αλλιώς φανταζόμασταν τον πρώτο αγώνα με ομάδα από το ΝΒΑ, αλλά πότε θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε από κοντά τον μεγαλύτερο σκόρερ της επόμενης δεκαετίας (Κέβιν Ντουράντ) και τον καλύτερο πλέι μέικερ της γενιάς του (Ντέρικ Ρόουζ); Πηγαίνετε στο γήπεδο και δείξτε τους ότι είμαστε το πιο μπασκετικό κοινό της Ευρώπης. Αλήθεια ποιο φυντάνι θα σφυρίξει τον... Σιζέφσκι;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Είναι προσωπική άποψη και δεν δεσμεύει κανέναν. Καμιά φορά είναι προτιμότερο να χάνεις αξιοπρεπώς παρά να νικάς αναξιοπρεπώς. Τα παιδιά της εθνικής έκαναν ένα λάθος αλλά έχουν δώσει χρόνια τις εξετάσεις τους. Καταντάει προσβλητική η προσπάθεια των ανθρώπων της ομοσπονδίας (του Βασιλακόπουλου δηλαδή) να μην τιμωρηθούν οι παίκτες μας.
Έκαναν λάθος και γνωρίζουν ότι πρέπει να τιμωρηθούν. Δεν χρειάζεται για ένα μετάλλιο, όπως πιστεύει ότι θα κατακτήσει για την υστεροφημία του ο... ένας, να στηλιτευθούν αυτά τα παιδιά ως οι καλομαθημένοι σταρ που δεν τιμωρούνται. Μακάρι η ομοσπονδία να θυμόταν έστω και μία φορά τον παιδαγωγικό χαρακτήρα του μπάσκετ και όχι τον... τσίγκο. Και στο φινάλε, ποιος είπε ότι η εθνική δεν μπορεί να ζήσει για έναν, δύο, πέντε αγώνες χωρίς κάποιους παίκτες; Πέρυσι δόθηκαν απαντήσεις σε όλα αυτά τα ψευτοδιλήμματα.
Πηγή: contra.gr
