Οι δείκτες του ρολογιού έδειχναν μόλις 14:57, κανένας, όμως, την στιγμή εκείνη δεν πρόλαβε να δει την ώρα, καθώς ο Εγκέλαδος ήταν ένας φρικτός εφιάλτης που ζούσαν όλοι οι κάτοικοι των Αχαρνών, των Άνω Λιοσίων, των Θρακομακεδόνων, του Ζεφυρίου, της Μεταμόρφωσης, αλλά και ολόκληρου του Λεκανοπεδιού.
Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 1999, σαν να μην πέρασε μια μέρα, Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010, 11 χρόνια μετά οι πληγές από τον φονικό σεισμό των 5,9 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ, με επίκεντρο την Πάρνηθα, δεν δείχνουν να έχουν κλείσει.
Ο απολογισμός τεράστιος, αριθμοί πρωτόγνωροι για την Αττική 143 νεκροί, 700 τραυματίες, 40.000 άστεγες οικογένειες και φρικτές εικόνες που δεν θα διαγραφούν ποτέ από τον σκληρό δίσκο του μυαλού μας. Δικαίως τα Διεθνή και εγχώρια ΜΜΕ την χαρακτηρίζουν ως την μεγαλύτερη τραγωδία που έπληξε την Αττική από την εποχή των πολέμων.
Οι εικόνες των πρώτων δευτερολέπτων που έρχονται στο μυαλό μας είναι ο πανικός, κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει τι είναι το δυνατό βουητό που ακουγόταν, γιατί αμέσως κόπηκε το ρεύμα, σαν να μας προετοίμαζε για την φρίκη που θα ερχόταν, κι έπειτα το «κούνημα» του εγκέλαδου που σε έκανε να τα χάνεις και να προσπαθείς να ξεφύγεις από κάτι που δεν μπορούσες να ελέγξεις. Οι πρώτες λύσεις όσων έμεναν σε πολυκατοικίες ήταν να πηδήξουν από τα μπαλκόνια, ευτυχώς οι ψυχραιμότεροι, όσο μπορούσαν να είναι, τους απέτρεπαν, αλλά ο πανικός την στιγμή του σεισμού δεν σταματούσε ούτε όταν βρισκόμασταν στον δρόμο, στην ύπαιθρο. Ακόμα κι εκεί όταν η γη έτρεμε μαζί της τρέμαμε κι όλοι εμείς και από τον πανικό τρέχαμε δεξιά και αριστερά.
Δυστυχώς δεν ήταν λίγες οι περιπτώσεις πολυκατοικιών που καταπλάκωσαν τους ενοίκους τους. Μέρες ολόκληρες παρακολουθούσαμε τις υπερπροσπάθειες των σωστικών συνεργείων. Σε όποια γωνιά των Αχαρνών, των Άνω Λιοσίων και της Μεταμόρφωσης κι αν πήγαινε κανείς η μυρωδιά του θανάτου τον ακολουθούσε. Φυσικά 11 χρόνια μετά οι υπεύθυνοι μένουν ατιμώρητοι, η δικαιοσύνη δείχνει να έχει ερμητικάκλειστά τα μάτια της. Ένας σεισμός 5,9 ρίχτερ σαφέστατα είναι ένας φονικός σεισμός, όμως, οι πτώσεις νέων κτιρίων, που υποτίθεται πως έπρεπε να διαθέτουν αντισεισμική θωράκιση (μιλάμε για 5όροφες και 6οροφες πολυκατοικίες!) ήταν ανεξήγητες.
Οι υπεύθυνοι θα έπρεπε να έχουν καταδικαστεί, αφού όπως αργότερα αποδείχτηκε οι ευθύνες μηχανικών και πολεοδομίας ήταν τεράστιες, όμως δυστυχώς η δικαιοσύνη στην Ελλάδα φορά παρωπίδες, παρόλαυτα οι 143 ψυχές και οι οικογένειές τους, ακόμα ζητούν δικαίωση. Ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε ποτέ μια παρόμοια τραγωδία. Μια τραγωδία στην οποία όλα, μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα έγιναν σκόνη, όνειρα, ελπίδες, ζωές….
http://www.acharnorama.gr/
