Δεν καταλάβαμε πότε έπαθε τη νευρική ανορεξία και πότε την χάσαμε. Ειχαμε πολύ λίγο χρόνο στη διάθεσή μας για να την βοηθήσουμε!", λέει η μητέρα της. Η Άννα ήταν ένα κορίτσι γεμάτο όνειρα και όρεξη για ζωή. Ήταν άριστη μαθήτρια και ήθελε να σπουδάσει αρχιτεκτονική. Δεν πρόλαβε όμως γιατί το πρότυπο των καχεκτικών και ανορεξικών μοντέλων είχε τρελάνει το μυαλό της. Η Αννα δεν ήταν ποτέ υπέρβαρη. Μετά από 6 μήνες δίαιτας όμως παρά το γεγονός οτι είχε δηλώσει ότι την είχε σταματήσει, είχε επί της ουσίας σταματήσει να τρώει! 'Εκρυβε το φαγητό μέσα στα μανίκια της και όταν κανείς δεν έβλεπε το πετούσε στα σκουπίδια! Επισκέφθηκαν ψυχολόγο αλλά κανείς δεν μπορούσε να την πείσει να βάλει μια μπουκιά φαγητό στο στόμα της. Το δέρμα της 15χρονης τότε μαθήτριας άρχισε να σκληραίνει και να σκάει. Το τέλος πλησίαζε. Δεν ήταν λίγες οι φορές που κατέρρευσε. Και το τέλος ήρθε. Τα όργανά της άρχισαν ένα ένα να καταρρέουν. Μετά από λίγο παρέλυσε και έπαθε εγκεφαλική βλάβη. Λίγο πριν το τέλος δεν μπορούσε να αναπνεύσει χωρίς υποστήριξη.
