ίδιαν ανάσα ίδια κοψιά το ίδιο αίμα
στρογγυλοκάθονται αναμοχλεύοντας τους σάπιους νόμους...
χτίζουνε φράγματα ντύνουν με σύρματα τους υπονόμους
Κουνούν το δάχτυλο κοιτάζουν άγρια οι δημογέροντες τους Δαναούς μην εμπιστεύεσαι και δώρα φέροντες η δύναμη τους είναι στο κορμί σου είσαι η πηγή τους
αν τους κουνήσεις εξαφανίζεται η ύπαρξη τους
Είμαι ψηλά όταν θα πέσω δε θα με φτάσεις
τα όνειρα μου φτωχικά μα δεν μπορείς να τα δαμάσεις
εκεί που πάω δε ζητάνε διαβατήριο
νόθα ταξίδια και δεν έχω εισιτήριο
Η διαδρομή γεμάτη κύκλωπες και Λαιστρυγόνες
κρύβουν τα χνώτα τους μέσα σε πρέπει και σε κανόνες
Αυτοί χαμόγελα και συμβουλές και συ το δάκρυ
πρώτο κατάστρωμα και συ στο αμπάρι για την Ιθάκη
Με μουσική γλυκό κρασί και με ποιήματα
να ταξιδεύεις μια ζωή μέσα στα κύματα
αγκάθι οι πύργοι σου ήρθαν με βία κα τους χαλάσανε
μα δε σε φτάνουν όλοι αυτοί που σε δικάσανε
