Του Θανάση Ι. Νικολαΐδη
ΔEN χαρήκαμε, δεν στενοχωρηθήκαμε για το 5-1 στη Βαρκελώνη. Απλά αδιαφορήσαμε. Όπως για τα συμβαίνοντα στον κόσμο που δεν μας αφορούν. Και είναι η αλήθεια απλή. Γεμάτη λογική και χωρίς συμφέρον. Ούτε μας ρώτησαν για τους ξένους παίκτες, ούτε προσδοκούμε μοιρασιά στα κέρδη των ατζέντηδων και δεν είναι η πρώτη φορά που χειροκροτούνται ξένοι από ξένους, σαν να’ ταν δικά τους παιδιά. Και, βέβαια, γιατί να σε αγγίξουν οι…ημίθεοι εκ μετεγγραφής και χωρίς (τουλάχιστον) αλλαγή υπηκοότητας;
ΤΙ άλλο να κάναμε πριν απ’ το «εναρκτήριο λάκτισμα» (σε…χουντικό λεξιλόγιο) στημένοι στην τηλεόραση; Μετρήσαμε ελληνικά ονόματα ψάχνοντας τους ντόπιους. Πόσους έλληνες βρήκαμε ανάμεσα στους 11; Μόνο δυο, χαμένους ανάμεσα σε συμπαίκτες απ’ τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Οι τόνοι έπεσαν. Ούτε υπέρ, ούτε κατά. Χωρίς φωνές και ενθουσιασμός, χωρίς μαύρες πλερέζες για τη (βαριά) ήττα κι ας βλέπαμε κάποιους φανατικούς με να φωνασκούν ανεμίζοντας τρελά το «παναθηναϊκό» λάβαρο.
ΟΛΑ κατά παραγγελία, φτιαχτά και…ξένα. Χωρίς πνοή και πνεύμα κι αν κλείσεις τα μάτια των θεατών κι αλλάξεις τις εστίες και τη στολή στους παίκτες, τότε τους…μπέρδεψες. Θα εξακολουθήσει να φωνασκεί ο «φίλαθλος» που άλλη αθλητική συγκίνηση δεν ένιωσε στη ζωή του, πέρα απ’ της μπάλας την τρέλα.
ΑΣ ξαναπάμε στους παίκτες και στ’ αφεντικά, στα κέρδη και τις μετεγγραφές. Δεν υπάρχει λογική να μοιραστούμε τις προσδοκίες των επιχειρηματιών. Τη δουλειά τους κάνουν, το άθλημα εμπορεύονται, πωλούν και αγοράζουν παίκτες κι αυτό το’ παν ποδόσφαιρο. Και τι απόμεινε για ‘μας; Ο…ενθουσιασμός, το χειροκρότημα και τα ανοικονόμητα πρωτοσέλιδα. Κι αν δεν έχουμε μερδικό απ’ τα κέρδη, δικαιούμαστε να’ νιώσουμε μιαν εθνική υπερηφάνεια που δεν την έχουμε, να μοιραστούμε την «ελληνική» χαρά με τους δικούς μας παίκτες. Να σταμπάρεις νεαρό ταλέντο απ΄ τα τσικό, να μοιραστείς τη χαρά του απ’ τη νίκη και να συμμεριστείς τη θλίψη του για την ήττα. Γιατί να μην είναι συμπολίτης σου ο «ημίθεος», γείτονας, συγχωριανός, για να νιώσεις τη χαρά μιας χειραψίας μαζί του; Γιατί να σου τον ξένο για να γεμίσουν τσέπες (ή να ξεπλύνουν χρήμα), να τρέχει αυτός σαν κουρντιστό στρατιωτάκι με τη «φίρμα» στην πλάτη κι εσύ να γελάς ή να αγριεύεις για το σκορ;
Μπαρτσελώνα-ΠΑΟ 5-1. Σημειώσατε Χι για την καρδιά μας απέναντι στην αναμέτρηση ξένων με ξένους.
