ΕΙΔΑΜΕ το φάσμα της έλλειψης (καυσίμων) και τρομάξαμε. Πήραμε γεύση από αισχροκέρδεια στα βενζινάδικα και ξανατρομάξαμε.
«Δεν υπάρχει νόμος, δεν μπορείς να μας ορίσεις τις τιμές» τσίριξε ο καταστηματάρχης και σκαρφάλωσε στον πίνακα με τις τιμές. Η Πολιτεία που οσμίστηκε κι αυτή την αισχροκέρδεια αντέδρασε και το νέο μαθεύτηκε. Πλαφόν! Σαν βόλι καυτό στο στήθος του ευφάνταστου «επαγγελματία» με τη μάνικα στο χέρι. Συναγερμός! Κραυγή :Μας κλείνουν τα μαγαζιά!!!
ΤΟΥΣ θύμισαν πως κάποιοι (πολλοί) συνάδελφοί τους ανέβασαν τις τιμές και ονειρεύτηκαν να πλουτίσουν στο σαββατοκύριακο της ανωμαλίας. Κι εκεί που περιμέναμε να ρίξουν κεραυνούς οι συνδικαλιστάδες των βενζινοπωλών, σήκωσαν τους ώμους αδιάφορα κι άρχισαν το μοιρολόι. «Δεν είναι οι πολλοί-είναι ελάχιστοι» και άρα…δεν τρέχει τίποτα. Είπαν τα δικά τους, δεν ζήτησαν ονόματα και διευθύνσεις για να καταγγείλουν πρώτοι πρόσωπα και να χτυπήσουν τη αισχροκέρδεια από μέσα. Ο «συνάδελφος», βλέπεις, η ομάδα το σινάφι…Και, βέβαια, το «σήμερα εσύ, αύριο εγώ» και ο ρόλος του απατεώνα μπορεί να κάνει βόλτες από μαγαζί σε μαγαζί, από πρόσωπο σε πρόσωπο.
ΚΑΙ, βέβαια, γυρίσαμε το νόμισμα κι απ’ την άλλη όψη του. Το μόνο που συμφωνήσαμε ήταν το επιχείρημά τους να μπει πλαφόν σε όλα τα στάδια διακίνησης του καυσίμου, να ελεγχθούν οι προηγούμενοι πριν απ’ τον επόμενο, να ζυγιστούν όλοι οι κρίκοι της αλυσίδας.
ΩΣΤΟΣΟ, ας απομακρυνθούμε απ’ το βενζινάδικο και τις οσμές του. Έχουμε την Πολιτεία με τους νόμους της και τον πολίτη με την (μη) εφαρμογή τους. Με τις «συνήθειες», τις…παραδόσεις του. Κρατάει άμυνες και την πίστη του στα πατροπαράδοτα. Το’ χει σε κακό να πειθαρχήσει, κάτι του βαραίνει τον τράχηλο όταν του θεσπίζουν νόμους κι ας έχουν νόμους και κανόνες όλα τα παιχνίδια. Την κάνει την αμαρτία, σκάει η βόμβα κι αρχίζει την κλαψούρα. Με τα ψέματα στο «γυαλί», με τους «συναδέλφους» να τον στηρίζουν (και στο άδικο), με ψευδομάρτυρες στο δικαστήριο. Κι ας όλα συνιστούν ένα κακέκτυπο μιας απείθαρχης Ελλάδας, που γίνεται Ευρώπη με τους δικούς της ρυθμούς.
