Ο χωρισμός των τμημάτων στην Α΄ Δημοτικού γίνεται πάντα (εκτός από όταν βαριούνται οι υπεύθυνοι, οπότε καταφεύγουν στην εύκολη λύση της αλφαβητικής ταξινόμησης) με σκοπό την ομοιογένεια των τμημάτων. Δλδ, ίσο πλήθος αγοριών και κοριτσιών και κατανομή ιδιαίτερων περιπτώσεων (με συμβουλή από το νηπιαγωγείο) σε τμήματα, ώστε να μην υπερισχύει το ένα τμήμα έναντι του άλλου. Φανταστείτε αν στα 50 παιδιά υπάρχουν 6 με πιθανές μαθησιακές δυσκολίες, δεν θα ήταν καλλίτερα να μοιραστούν 3 και 3, από το να υπάρχει ένα τμήμα με 19 παιδιά τυπικής ανάπτυξης και τα 6 αυτά; Δεν θα ήταν καλλίτερα κάθε τμήμα να έχει ίση αναλογία αγοριών-κοριτσιών, από το να βρεθεί το ένα με 1 αγοράκι και 24 κοριτσάκια (ή το αντίθετο); Δεν θα ήταν καλλίτερα το κάθε τμήμα να έχει ίση αναλογία Ελλήνων-αλλοδαπών, ώστε να συμβαδίζουν, από το να έχει το ένα πλειοψηφία αλλοδαπών (με πιθανό αποτέλεσμα τα αλλοδαπά που δυσκολεύονται στη γλώσσα να κρατούν πολύ πίσω τα 2-3) και το άλλο πλειοψηφία Ελλήνων (με πιθανό αποτάλεσμα την περιθοριοποίηση των 3-4 αλλοδαπών);
Το αντίθετο του ρατσισμού κατ' εσάς είναι η αγνόηση της διαφορετικότητας. Μήπως όμως έτσι γινόμαστε πραγματικά ρατσιστές, δίνοντας σε όλους την ίδια προσοχή, ανεξάρτητα από την προσοχή που πραγματικά χρειάζονται;
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
