Τέτοιες φιγούρες μας θυμίζουν ότι είμαστε ακόμη άνθρωποι, ότι όσο βοηθάμε ένας τον άλλον υπάρχει ελπίδα για μας και τα παιδιά μας ακόμη.
Με την κυρα Αγαθή εκτός από γειτόνισες ήμαστε τρόπω τινί και συγχωριανές.
Πρόκειται για ένα σπάνιο άνθρωπο, πανέξυπνη γυναίκα αν και αμόρφωτη και γεμάτη αυταπάρνηση.
Εκτός που βοηθούσε τους "ξένους" και έβαζε φαγάκι στα αδέσποτα που τους είχε βγάλει και ονόματα, ξέρω ότι πιο νέα είχε γηροκομίσει τα δύο πεθερικά και τον πατέρα της για πάρα πολλά χρόνια. Ο άντρας της ηταν περήφανος για εκείνη και, όπως είπες αγαπητέ φίλε, καλώς να ξανασμίξουν, ήταν πολύ δεμένο ζευγάρι κάποτε.
Εμείς οι υπόλοιποι, θα την αποχαιρετήσουμε αύριο.
Καλό απόγευμα σε όλους και από τέτοιους ανθρώπους να παίρνουμε παραδειγμα στη ζούγκλα που ζούμε. Ηταν πολύ ευχάριστη έκπληξη να δω το κείμενο αυτό.
Αντίο και από μένα κυρα Αγαθή μας...
